"El olduk efendim. Velhasıl ziyan olduk, ziyadesiyle."
Turgut Uyar
•Geçmişe Aşina•
**********
Geçmişten Bir Kesit
St. Petersburg/ Rusya
Yaman Ali Yalaz sert adımlarla ilerliyordu Borya'nın koridorlarında. Kaşları son derece çatılmış, başı dik ve burnundan soluyarak ilerliyordu. Kendinden emindi her zaman olduğu gibi. Attığı her adımda ona dönen bakışları umursamıyor hedefine doğru ilerliyordu. Hedefinde canından kıymetli varlığı vardı. Bu dünyadaki tek varlığı.
Kızı Alaca...
En sonunda hedefine ulaştığında sertçe kapıyı açıp içeri girdi. Dakikalardır herkese kök söktüren bakışları yumuşadı. Yüreği taştandı, pamuğa döndü. Bunu becerebilen ise henüz gençliğinin baharına yeni girmiş kızıydı. Yaman Ali'nin yüreği sızladı gördüğü manzarayla. Biriciği önündeki sedye de yatıyordu. Başındaki beyaz sargılara baktıkça için gitti Yaman Ali'nin. Hiç istemiyordu vücuduna onun yüzünden yaralar almasını fakat kendi elleriyle kurduğu ardından ise kontrolünden çıkan bu topluluğun katı kuralları sözünün hükmünü değersiz kılıyordu.
Sessiz adımlarla önce kapıyı kapatıp ardından kızının yanına ulaştı. Yaman Ali Yalaz bir tek kızına bu kadar acizdi. Kızının gölgesi dahi olsa orada asıl kimliğini unutuyordu. Merhametsiz ve gaddar yanı bir çift alaca ile dağılıp gidiyordu. Bir varlığın, onun canından bir varlığın etkisini bu denli sürdürmesi Yaman Ali için yalnızca hayret etmelik bir durumdu.
Sessiz olmaya dikkat ederek yandaki sandalyeyi çekip kızının baş ucuna oturdu fakat biliyordu uyanacağını. Alaca'nın uykusu tüy kadar hafifti. Bu zamana kadar hiçbir uyuku problemi yaşamayan kızı Borya eğitimine girdiğinden beri uyuyamaz olmuştu. Babasını üzememek için söylemiyordu fakat Yaman Ali kızının kirpiğini oynatışından anlıyordu ne olduğunu.
"Baba." dedi uykusundan uyanan Alaca. Şaşırmıştı zira babasının burada olmadığını sanıyordu. Öyleydi. Yaman Ali ülkedeydi fakat gelen haberle birlikte soluğu topluluğun eğitimlerini gerçekleştirdiği Rusya'ya da almıştı. Önceliği daima kızıydı. Olduğu yerde doğrulmaya çalıştı Alaca fakat sızlayan kemikleri buna izin vermedi. Dudaklarından dökülen inlemeyle birlikte gerisin geri uzandı sedyeye.
Yaman Ali genzini yakan hisle kapattı gözlerini. Kızının saçının teline zarar gelse dünyayı yakardı fakat şimdi gıkını çıkaramıyordu. Kararın mecliste verilmiş olması elini kolunu bağlıyordu. Karar; topluluk içinde koltuk sahibi olan her üyenin tüm çocukları Borya'nın eğitimi için de olacak, şeklindeydi. Özellikle de en büyük çocukları varis olarak kabul edilerek daha zorlu eğitimlerden geçeceklerdi.
Uzanıp kızının minik ama bir o kadar yumuşak ellerini kavradı nasırlı elleriyle. Dünya'nın kötülüğü ona bulaşmasın istemişti fakat güzel kızı şimdiden kötülüğe batmıştı. Bir babanın yüreğini dağlayan asıl şey buydu. Evladını koruyamamak...
"Babam." dedi Yaman Ali aynı tutmaya çalıştığı ifadesiyle. Bakışları kızının alnının köşesini boydan boya kaplayan koca sargıya değmemeye çalışıyordu. İçi yanıyordu aldığı her yarada. Onun yüzünden kızında ömürlük izler kalıyor olduğunu bilmek canını yakıyordu. "Artık burada durmanı gerektiren bir durum yok Alaca'm. Evimize döneceğiz."
