Soyutlanmak

-3-

—

Zamanın ne içindeydim, ne de dışında.
Sadece varla yok arasın da bir yer de.. Kendimi aramaktaydım...

İnsanlara baktım; hepsi birer birer inşa edilen bir yapının parçalarıydı.
Dünya'nın üzerine inşa edilen yapı, cesetlerden inşa edilmişti. Çünkü, insanların içlerinin bir cesetten farkı yoktu!

"Benim burada ne işim var." diye mırıldandım.
İnsanların arasından öyle bir kaçışım vardı ki.
"Ah! Bu kaçıncı gelgitlerim, yine kendimden kaçıp gitmekteyim." Diye içimden haykırdım.

Nereye gittiğim belli değil, almış başımı gidiyorum, ne yapacağım da belli değil, aklım başımda değil diyorum...

—