—
Her şey çok sessizdi. Tıpkı kendime baktığımdaki gördüğüm sessizlik gibi.
Dışarıyı dinliyordum, dışarısının sessizliği, yine kendimi dinlemem için, beni yine kendi sessizliğimin içine çekiyordu.
Üstüme üstüme Gece yalnızsın diye haykırıyor,
Evet diye başımı öne eğerek, daha da sessizliğe, kendimi bırakıyordum.
Sabahları uyuyamamaktan geceleri yaşıyordum.
Ama içimde ne yaşayan biri vardır,
Ne de yaşamış biri,
içimde olan biten sadece hiç kimsedir.
Ama yalnızlık dedim ve sustum kendim olmaktandır dedim.
—
YOU ARE READING
Soyutlanmak
PoetryŞiirler ve sözler Kitap içeriğindeki tüm şiirler ve sözler bana aittir.
