#SondanBaşaBaştanSona isimli tek kitap🌟
Boşanacaklardı. Anlaşmaları sona ermiş ve karşılıklı olarak evliliklerini bitirme kararı almışlardı. Kadın sevdalıydı fakat adam için o bir prangaydı. Ya da o öyle olduğunu düşünüyordu. Üç yılın sonunda iki y...
Satır aralarında buluşalım. Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba. Haftaya görüşmek dileğiyle✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçmişin yükü ağır olur derlerdi. Gözümü her kapattığımda kendimi; ilkokulda, lisede, sokakta... Kısacası her yerde hatırlıyordum. Lisede bir gün kavga etmiştim. O güne kadar susan ben bir anda patlamıştım. Aslında sebebi çok da mühim değildi. Canımı sıkan annemdi ve ben o çocuğa patlamıştım.
" Ya bırak! Bıraksana saçımı!" Aslının Mete karşısındaki çırpınışlarını görünce daha fazla dayanamayarak yanlarına vardım ve Meteyi hızla kendime doğru çevirip yüzüne okkalı bir tokat attım. Şaşkınca bana bakan çocuktan ziyade Aslı gözlerini pörtletecek şekilde bakıyordu.
" Kumru ne yapıyorsun ya? Şurda iki cilveleştirmedin." Bir anda yüzüm yumuşarken aptallaştığımı hissettim.
" Ha?" Gereksiz yere mi patlamıştım? Ama saçını çekiyordu? İlkokulda da değildik. Bir insan neden can yakarak sevdiğini belli etmeye çalışırdı ki...
O gün kimseye görünmeden yanlarından ayrıldım. Salaklığıma ağladım. İnsanlara güvendiğim için kendime kızdım. Belki alakasızdı yaşananlarla ama yılların dolmuşluğu vardı üzerimde.
Beraber hastaneye geldik. Ben ilk önce Müge'nin doktoruyla konuşmak istesem de Merih bebekleri görmek istemişti. Şimdi ise kadın doğum katında ismimizi seslenmelerini bekliyorduk.
" Kumru Linet Kızıltan!" Hemşirenin sesini duyar duymaz odaya girdik. Doktorun yönlendirmesiyle sedyeye uzandım. Karnımı açacağım vakit Merih benden önce davranarak tişörtümü sıyırdı ve karnıma parmağını değdirdi.
Yüzünde gülücükler açıyordu. Onun bu halini iç çekerek seyrettim. Doktor arkasını döndüğü vakit bir anda dudaklarını karnımda hissettim. Tenim sanki dudaklarıyla yandı bir anda.
" Kendinizi nasıl hissediyorsunuz Kumru Hanım?" Doktor bize yaklaştığında Merih geri çekildi. Yüzünde aptal bir sırıtma vardı. Beni buraya gömseler sesimi çıkartmazdım.
" İ-iyiyim." Öksürdüm. " Herhangi bir sorunum yok Doktor Hanım. Midem de çok bulanmıyor." Doktor memnuniyetle gülümsedi.
" Sevindim Kumru Hanım. Bazı hamilelerde bulantı çok olmuyor. Siz de onlardansınız sanırım." Başımı salladım. " Bebeklere bakalım." Makinayı açtıktan sonra aleti kasıklarıma bastırıp gezdirmeye başladı. " İşte buradalar. Gayet sağlıklı gözüküyorlar. Dokuzuncu haftaya girmiş sayılırsınız. Kalp atışlarını dinlemek ister misiniz?" İkimizde aynı anda başımızı salladık.
O an tüm oda kalp atışlarıyla doldu. Gözüm dolmuştu. Bizim bebeklerimizin sesiydi bu. Gözlerim dolu dolu Merih'e baktım. O da benimle aynı şekildeydi.
" Eminsiniz değil mi bir şeyleri olmadığına?" Merihin sorusuyla Doktora döndüm.
" Evet, Merih Bey. Bebekleriniz gayet iyi durumda." Üzerime rahatlama hissi çöktü. Çocuklarım iyiydi. Şimdi sıra Mügeme gelmişti.
