5.bölüm

420 44 1
                                    

Pastalarımızı yemiştik kumsal resim çizmek için odasına gitti salonda sadece  o ve ben vardık ben öylece elimle uğraşıyorum

'Yapma kızım şunu elini ne hale getirdin!' Beni azarlamıştı aslında haklıydı etimi kaldırmıştım ama o kadar kötü deyildi

'Bişey olaz' aklımda bi çok soru vardı artık dayanamadım

'Kumsalın anne ve babası nerde' bu soru onu hem üzmüş hemde sinirlendirmişe benziyodu biraz gerilmiştim

'Bu seni hiç ilgilendirmez' sesi çok serti off ginemi ya  gözlerim dolmuştu en sevmediğim özeliyim de bu biri bana bağırınca yada sesi yükselince gözlerim doluyo

Bunu fark etmiş olmalı ki

'Bak ben senin geçmişini sorup seni üzmek istemiyorum sende yapma!'diye beni azarladı

'Ben odama gidiyorum' dedim gözümden bi damla yaş aktı
Tam ayağa kalkmıştım ki

'otur şuraya!'

Tam itiraz edecektim ki gözleri beni susturmuştu kalktığım yere geri oturdum

'Kumsal...kumsalın annesi de babasından yok'sesindeki üzüntü vardı

'Ne demek yok öldüler mi'

'Aslında evet.... kumsalın babası kumsalı istemedi ablamda ona iyi bi anne olamıycandan korktu sonra bi gün...' sanki boğazında bi düyüm vardı konuşmasını engeliyodu

'Bi gün odasından hiç çıkmadı merak edip odasına gittim yatakta kanlar içinde yatıyodu sağ elinde silah vardı intihar etmiş silahın sesini duymadık yanında kumsal yatıyodu kumsalın yanında bi not vardı' nasıl bi anne evladını bırakıp kendini öldürürki

'Notta ne yazıyodu'dedim sesimdeki o ağlama sesini saklayamadım

'Kızım artık sana emanet korkmuyorum kızıma bişey olucak diye çünkü yanında sen varsın ne olursa olsun kızımı koruyacağını biliyorum lütfen ona yokluğumu hissettirme ..... sizi çok seviyorum ve özür dilerim ' 

'Ne diycemi bilmiyorum ama kumsal çok şanslı senin gibi mı dayısı var'

Burukca tebessüm etti 'o gün kumsala sıkı sıkı sarıldım ağlamak istedim ama onun için güçlü durdum durmak zorundaydım' sesindeki özlemi anlıyodum...  
 

MAFYA'NIN HİZMETÇİ'SİWhere stories live. Discover now