Scattered Pieces (Alma Mina Series #1)

Kabanata 41

Kabanata 41

Tahimik kong inilibot ang tingin sa loob habang si Yuri naman ay nakangisi akong tinitignan.

Pumasok kami sa isang mas pribadong silid matapos akong hanapin ni Yuri. Sabi niya’y nandito ang taong sadya namin at mas gusto ng taong ‘yon na rito sa loob mag usap dahil maingay at magulo sa labas.

The chaos of the party fades into the background, it’s now replaced by a serene sense of privacy. While looking around, my eyes are drawn to the imposing cabinet, its doors slightly ajar, revealing an array of high-caliber firearms hanging neatly inside. Kumunot ang noo ko at tinignan iyong mabuti. I’m somehow familiar with guns because of Hilda. Among them, I spot a sleek AR-15, a powerful Desert Eagle pistol, and an intimidating Remington 700 sniper rifle! Hilda also has those guns! Ipinakita niya sa akin ang Iba’t ibang mga baril na mayroon siya habang nililinisan niya ang iba, at isa ang mga ‘yon sa naka display sa kabinet na ‘to.

“That’s a very high-caliber set of guns. Don’t you think?”

Nilingon ko si Yuri. Nakatingin na rin siya ngayon sa kabinet na tinitignan ko ‘tsaka ako nilingon. Iniwas ko ang tingin ko roon at tumikhim.

“Can you name one of those guns?” Tanong niya ulit habang nilalaro ang hawak na alak sa kamay.

“I don’t know anything about guns.”

Tumaas ang kilay niya. “Oh, really? As far as I know, Hilda doesn’t forget her mission.”

Napatingin ako sakaniya. What does he mean by that? Does he know that Hilda…

“I don’t know what you’re talking about.”

“Your lips are sealed, huh? Now I understand why Hilda decided to handle you.”

“What do you mean?”

Hindi siya sumagot. Ngumisi lang ito sa akin at itinaas ang hawak na alak bago inisang lagok iyon.

Kunot noo kong binalik ang tingin sa kabinet na iyon bago muling nilibot ng tingin ang buong silid. Kung lalapit pa ako ng kaunti sa pinto, maririnig ko roon ang kakaunting tunog na nanggagaling sa labas kung nasaan ang party, p’wede na rin ako lumabas doon dahil busy naman si Yuri at mukhang wala nang pake sa paligid, pero dahil may bantay doon ay maski paglapit hindi ko magagawa kaya naman inilibot ko na lang ulit ang tingin sa kabuuan ng silid.

The walls are adorned with rich mahogany paneling, complemented by ornate moldings that add a touch of sophistication. A large painting, depicting a serene countryside scene bathed in golden hues, hangs prominently above the roaring fireplace.

The room is illuminated by the soft glow of vintage sconces, casting warm shadows across the intricately woven Persian rug that spans the hardwood floor. Opposite the fireplace, a grand window stretches from floor to ceiling, and from there, you can view the moonlit city skyline. The window is also framed by heavy velvet curtains in a deep burgundy hue, their plushness adding a sense of opulence to the room while also effectively blocking out any prying eyes.

“Are you… part of a syndicate group? You… and Hilda?” Mahinang tanong ko habang nakatulala sa kawalan. Nang lingunin ko si Yuri, seryoso na itong nakatingin. Wala ng bahid ng pagngisi sa labi, o kahit anong ngiti.

Nilunok ko ang namumuong takot sa akin.

“So you knew…” tumango siya ‘tsaka ibinaba ang hawak na alak.

Hindi ako sumagot. Hinihintay ko ang isasagot niya. Tumayo siya at inikot ang tingin sa buong silid bago niya iyon ibinalik sa akin.

Yuri has these sharp features that exude an air of quiet intensity. His long jet-black hair is impeccably styled, framing his face in a sleek manner that accentuates his steely gaze.