future stars

-Bölüm 8-

Not; Bu bölüm de veya diğer bölümde final olacak büyük ihtimalle.. İyi okumalar!

Yanağıma aldığım darbe ile yere savruldum. Başımı kaldırıp baktığımda ise en fazla 10-15 adamin olduğunu gördüm. Kemiklerim çürüyene kadar devam edeceklerdi herhalde. Veya biri yorulunca diğeri devam edecekti. Koyun sürüsü gibilerdi resmen. Karnıma tekme attıklarında canım yanmıştı. Tekrar, tekrar. Tekrar ve tekrar. Sürekli vuruyorlardı. Çok da fazla dayanamadım zaten kendimi karanlıkla buluşturdum. Canım yine de yanıyordu. Ama en çok Taehyung'un beni umursamamasıydı.

Taehyung'dan...
Jiminlerle sinemaya gitmiştim. Gayet eğlenceliydi. Çok güzel vakit geçirmistik. Eve giderken aklıma Jeon geldi. Mesajını tekrar açtığımda gerçekten ciddi şeyler olduğunu tahmin edebilmistim. Jiminlerle eğlenirken anlamamistim pek. Hızlıca yolumu cevirip konuma dogru gidiyordum. Tek umduğum sevdiğime en değerlime zarar gelmemesiydi.

30 dakikalık bir yolun ardından konuma gelebilmiştim sonunda. Çok ıssız ve karanlık bir yerdi. Ürkütücü bir görünüşü vardı. Jungkook 'un burda ne işi vardı?

Daha fazla düşünmeden iceri girdim gizlice odalara gizli gizli bakmaya çalışıyordum. Bir odaya denk geldim ve.. Hayır bu o olamazdı. Sevdiğim çocuk bu olamazdı. Yerde yatan kanlar içerisindeki çocuğa yaklaştım. Odada kimse yoktu. Kafasını çevirdiğimde onu, sevdiğim çocuğu gördüm.

Kılına zarar gelse dünyayı yakacağım çocuk karşımda kanlar içerisinde yatıyordu. Ve ben buna engel olamamistim. Gözlerim dolmaya başladı gözyaşlarım süzülmeye başladı. "Jeon.." onu hafifce dürttüm. Kalkmayacağını biliyordum. Sadece bir şans denedim. Belki bir mucize gerçekleşir, hm? Dışarıyı kontrol ettim kimse olmadığını görünce hızlıca Jeonu kucağıma aldım ve dışarı çıkardım.

"Lütfen dayan Jeon. Yalvarırım sana.."

Cidden çok acınası bir haldeydim. Jeon'u arka koltuğa uzandirdigim gibi hastaneye sürdüm. İçimden kendime nefret kusuyordum. Onun beni affetmeyeceğini düşünmek bile beni yavaşça öldürüyordu.

Hastaneye geldiğimizde direkt yoğun bakıma alınmıştı. 'Lütfen bir mucize olsun, lütfen. Jeon sana ihtiyacım var ne olur beni bırakma.' kendi kendime konuşmaya başladım. Ağlamaktan gözlerim berbat bi hâl almıştı.

Bekledim... Çıkmasını bekledim. Sevdiğim çocuğun yasam haberini bekledim.. Hâlâ da bekliyordum.