İLAÇ OL YARALARIMA | Barış Alper Yılmaz

1.2

Alarm sesiyle 7'de uyanmıştık.

Uyandığımda Barış çıplak göğüsümün üzerinden bana bakıyordu.

Çok utanmıştım.

Gece üzerimi giyinmeden uyumuştum şimdi keşke giyinseydim diyordum.

"Günaydın. Ben neden buradayım?"

Şimdi yaşadığımız her şeyi unutmuş muydu?

"Günaydın. Gece sarhoş oldun bende seni yatağa getirdim."

"Başım çok ağrıyor. Üzerin neden çıplak. Biz bir şeyler yaşamadık gece değil mi?"

Hayatımın en güzel öpücüğünü aldım Barış.

"Hayır yaşamadık. Üzerime gece bir şey dökülmüştü bu yüzden çıplak."

Hemen yorganı göğüslerime çektim.

Çok rahattı çok umursamazdı ben gece bana yaşattığı güzel anı unutamıyordum. Unutamayacaktım.

Üzerimi giyinmek için ayaklandığımda beni izliyordu Barış.

Hemen dolabımdan bir sütyen ve tişört aldım giyinmeye başladım.

Aynadan yansımamı izliyordu.

Sütyenimin kopçasını yapması için Barış'ın yanına gittim.

"Kopçamı takar mısın?"

"Hemen."

Kopçamı taktıktan sonra omzuma ufak bir öpücük bıraktı.

Artık arkadaştan farklı bir şey olduğumuzu kendi de fark etmişti.

Yanı umarım.

"Hadi sende gel kahvaltı yapıp işe gidelim ilk günden geç kalmak istemiyorum."

Kafasını salladı.

Lavaboya gidip yüzümü yıkadım.

O da benim odamdaki banyoda işini halletmişti.

"Ne yersin, ne yapayım?"

"Senin elinden her şey."

Gözünü kırpmıştı. Gülümseyerek karşılık verdim.

"Ya Barış anladık çok romantiksin. Gerçekten bir şey söyle yapayım. Çünkü diyet listen falan varsa dışına çıkmayalım."

"Yok diyeti bıraktım. Kuymak yapmayı biliyor musun?"

"Biliyorum yapayım mı? Ama çok kalorili değil mi o?"

"Boşver yap sen."

"Tamam, sende domates falan doğra."

"Domates nerede?"

"Banyo dolabında dur alıp geleyim ben. Barış domates nerede olur?"

"Ne bileyim kızım."

"Dolapta dolapta bıçak ve doğrama tahtası da alman gerekecek."