TINATANGI.

chapter 1

One day, takbo ng takbo si xyril around the halls, nangingibabaw at parang may hinahanap.

Until, miguel encountered him and stopped his path.

"Oh, bakit? Takbo ka ng takbo." He asked, habang si xyril, looking worried and can't look at anything around him, just staring at tristan.

"B-basta! May hinahanap ako, dun kana!" Ani ni xyril, miguel loosened his grip on his wrist. Still looking back at xyril who was looking like he's lost.

When he reached his path, he was panting heavily, habang si nakatingin na si angela at Kent.

"Huy, ba't pagod na pagod ka? Anyare sayo?" Tanong ni Angela. "Eh tanginang hans 'to, nakakainis." Ani ni xyril, why trying to catch his breathe.

"Ano nanaman ginawa ni tristan sayo? Para kayong aso't pusa." Ani ni kent.

"Eh inagaw nya yung panyo ko! Bigay nga 'yon ni mama!" Rason ni xyril, habang ang kanyang dalawang kaibigan ay nag tatawanan nalang ka kanya. "May nakakatawa ba?" Sabi ni xyril habang tinitignan ng masama silang dalawa.

"Isn't it obvious? Parang palagi nalang kasi kayo nag hahabulan. Ano bang meron?" Sagot ni angela.

Hanggang narating ni xyril ang second floor, hindi parin nya mahanap si tristan.

"TAN PUTANGINA MO! AKIN NA YUNG PANYO KO!!" sigaw nya sa isip nya. Minumura ang pangalan ni tristan sa isip. "Nakakabwisit ka talaga, Pag nakita talaga kita makahampas kita ng dospordos." Grabeng galit ang tinamo ni xyril Kay tristan, since senior high school, ganyan talaga sila. Habulan na parang matira matibay.

After breaktime, naghahanap parin si xyril sa panyo nya, buti, tristan kept it in his pocket.

Hanggang sa makita sya ni xyril. "Tan ano ba??! Ba't ba ayaw mo isauli yung panyo ko?" Galit na tono na pagsabi ni xyril. "So? I like smelling it, it reminds me of you."

tristan smirked, nanlaki ang mata ni xyril sa narinig nya. Sinabi nya sa sarili nya na "adik ba 'to? Ano nanaman nakain Neto at bakit ganto s'ya?"

Hindi parin napigilan ni xyril na kunin ang kanyang panyo na hawak hawak ni tristan kanina pa.

"Xy ano ba? Gusto ko lang naman amuyin eh." Hinablot ni xyril ang panyo na hawak ni tristan. "Libog mo tangina mo." xyril walked away, leaving him. Dito nainis lalo si tristan.

He just wanted to be friends with xyril but it seems like he's doing it In a wrong way.

"Tangina, libog my ass. It's not like he's gonna die without that towel? Kahit punasan ko pa 'yan sa maruming blackboard si prof." Ani ni tristan habang nag naglalakad.

Until nakasalubong nya si hans na hawak hawak ang files ng prof nila. "'yan ka nanaman Hans, bida bida ka nanaman noh?" Ani ni tristan. "Eh ano naman gago? Pake mo kung papansin ako? Ikaw nga nahihiyang mag tanong kay prof." Sabi ni Hans, while tristan scoffed.

"Plus, pinadala lang ni prof to sa science dept." Hans rolled his eyes on tristan, tinapakan ni tristan si hans sa sapatos dahil sa pikon nito. "Tangina mo kakabili ko lang neto!" Hans shouted at him while tristan just ran away as fast as he can. Habang si tristan ay hindi na maabutan.

Nag mamadali ang pag takbo ni tristan until he bumped into someone. "Tangina-" he suddenly looked someone he bumped into, nakita n'ya si Angela. "Hoy tan, duling kana ata, ano, tatayo ka o babalibagin kita?" Angela already offered her hand to him. "Inamo gela."

Tumayo si tristan at pinahid ang kanyang uniporme. "Ba't Kaba tumatakbo lods?" Tanong ni angela. "Trip ko lang, alis!" Tristan ran away again, hinayaan nalang 'to ni Angela hanggang madapa s'ya.

"Weirdo amputa." Ani ni angela, tumigil na ng katatakbo si tristan, pero hindi naman s'ya hinahabol ni hans.

bumaba nalang sya sa second floor hindi sya mapakali everytime na freetime nila. Malikot talaga s'ya na parang bata habang wala ang nanay.

Pag katapos ng breaktime, wala parin syang klase. Hinahanap hanap n'ya si xyril, until he saw him sa library. Nakikiheram ng computer.

"Xy." He called out xyril's name. "Ano nanaman?? Nag aaral dito yung tao eh." sabi ni xyril na may pag ka irita sa tono ng boses.

"Tsk, aral ng aral amputa, grades doesn't matter." Sabi ni tristan. Nag mamayabang talaga s'ya. At dito naiinis lalo si xyril dahil sa kanya.

"Tangina mo, labag sa loob ko 'to. At pwede ba? Lumayas ka dito." Ani ni xyril, while clicking on the keyboard. "Ba't ako lalayas? Lugar ko rin 'to." Ani ni tristan, naka tanggap s'ya bigla ng batok kay xyril na kanina pang inis na inis sakanya.

"Dun ka nga! Ang kulit mo." Ani ni xyril. "Aray." Umiyak na parang bata si tristan. Unga ng unga na parang sanggol.

"Tumigil ka nga, para kang bata."