BANA ŞANS VER

3

Hafta sonuna girdiğimiz için diyetimde birtakım sıkıntılar yaşayacağımı düşünüyordum çünkü kafamı meşgul edecek bir şeyler bulamamıştım. Kahvaltımı güzelce yaptıktan sonra aklıma temizlik yapma fikri geldi ve tatmin olduğum için hemen işe koyuldum fakat tam süpürgeyi elime almışken telefonum çaldı. Arayan kişiyi görünce gözlerime inanamadım, kırk yıl düşünsem patronumuz Demir Bey'in beni arayacağını aklıma getirmezdim.

"Buyurun efendim."

"Yasemin, bir konu hakkında konuşmamız lazım."

"Tabii sizi dinliyorum."

"Ben normalde çalışanları böyle rahatsız etmem ama güvenebileceğim nadir kişilerdensin." Bu dediğinden bir anlam çıkaramamıştım. Her ne kadar onun şirketinde çalışıyor olsam da fazla muhatap olduğumuz söylenemezdi kendisiyle.

"Sağ olun."

"Kız arkadaşım sizin mahallede oturuyor. Ona bir sürpriz yapmayı planlıyorum ve yardım etmen için aradım." Kız arkadaşı mı? Hem de bizim mahallede. Normalde başkasından duysam gülüp geçeceğim bir şeydi ama bizzat kendisinden duymamla ikinci şokumu yaşadım.

"Elimden geleni yaparım."

"Güzel. Benim için oradan bir kafeye rezervasyon yapabilir misin? Varsa mahalle kıraathanesi de olur. Gösterişten fazla hoşlanmadığım için senden bu istekte bulunuyorum yoksa şık bir restorana da götürürdüm."

"Sizin için kiralayabilirim. İbanlarını da Whatsapp'tan gönderirim efendim. Ne zamana isterseniz."

"Bu akşam çok iyi olur aslında."

"Tamamdır hallederim, iyi günler."

"Sana da..." Telefonu kapatır kapatmaz montumu giyinip, mahalle kahvesinin sahibi Cengiz amcanın yanına gittim. Bu işi bir an önce aradan çıkarmak istiyor, bir yandan da kız arkadaşının kim olduğunu merak ediyordum. Cengiz amcayla konuşup hallettikten sonra evime geçip direkt yarım kalan temizliğimi bitirmeye odaklandım, bu sırada da ara öğünlerimi atlamamaya özen gösterdim tabii ki. 

Saat akşamı bulduğunda içimi yiyip bitiren merakımı dizginlemek adına balkona geçip kıraathaneyi gözlemlemeye başladım. Evimin balkonundan tamamı olmasa da çoğunluğu görülebiliyordu. On beş dakika sonra Demir Bey'in arabası kahvenin önünde duruverdi. İçinden elinde çiçekleriyle Demir Bey ve iki kişi daha çıkıp kahveye yöneldiklerinde kalbim çarpıyordu. Büyük ihtimalle kız arkadaşı tanıdığım birisiydi ama kafamdaki isimlerden kim olduğuna karar verememiştim. 

Derken Demir Bey elindeki çiçek buketini diz çökerek birine uzattığında, daha yakından görebilmek ve aynı zamanda kimseye görünmemek için dua ederek balkon demirine yaslandım, yaslanmaz olaydım. Patronun karşısında hiç ihtimal vermediğim, aklımın ucundan bile geçirdiğim kişi duruyordu: Aylin. 

Bunca zamandır arkadaştık, kendisi beni satmadan önce neredeyse her gün aşk hakkında konuşurduk ama bana hiç birisinden bahsetmemişti. Çalıştığım yeri ve çalışma arkadaşlarımı benim anlattığım kadarıyla bilmesine rağmen Demir Bey'in sevgilisi olmak şöyle dursun, tanıdığını bile söylememişti. Onunla arkadaşlığımı bitirmekle çok iyi bir şey yapmıştım doğrusu. Düşüncelerimde boğulmaktan kurtulup o tarafa yeniden baktığımda Demir Bey'in Aylin'e bir demet gülün yanında tek taş uzatmakta olduğunu gördüm. Aman Allah'ım ben neler yaşıyordum böyle?!

SELAAAMMM

Bölümü sevmişsinizdir umarım. Bölümler kısa çünkü kafamdaki kurguyu kısaca yazıya dökmek istedim uzatmanın alemi yok. Keyifli okumalar:)