Διάφορες μικρές ιστορίες

Μετανιωνω

Ήμουν με το μηχανακι και μιλούσα με ένα παιδί στον δρόμο μεχρι που άκουσα μια φωνή να φωνάζει «ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ?» Και κατευθείαν έτρεξα «ναι εγω» ειπα «έλα μαζί μου χτύπησαν μια κοπέλα ένα αμάξι μέσα στον πεζόδρομο έχασε τον έλεγχο ο οδηγός και την χτύπησε» ειπε και πήγαμε,δεν περίμενα να δω την συγκεκριμένη κοπέλα, την ξέρω, την νοιάζομαι αλλά τις τελευταίες εβδομάδες μαλώνουμε αρκετά και της έχω πει βαριά πράγματα,ηταν χτυπημένη άσχημα, το κεφάλι της έτρεχε αιμα, το σώμα της φαινόταν τραυματισμένο άσχημα,έπεσα στα γόνατα να δω πως είναι, έβγαλá την φούτερ μου και κατευθείαν πίεσα την πληγή στο πισω μέρος του κεφαλιού της, τα υπόλοιπα τραύματα της φαινόταν σε καλύτερη κατάσταση από το κεφάλι της,αλλά έχανε αιμα και φαινόταν,δεν φαινόταν να επικοινωνεί ήρεμα Δημήτρη,ήρεμα ψυχραιμία «Έλλη με ακούς?» Την ρώτησα «με ακούς? Ακούς την φωνή μου ? (Της έπιασα το χέρι) αν με ακούς σφίξε με όση δύναμη έχεις το χέρι μου σε παρακαλω» με έσφιξε απαλα «ωραία μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου ?» Προσπάθησε,τα άνοιξε και με κοίταξε,φαινόταν πως ηταν λίγο στα χαμένα δεν είχε επικοινωνία μεγάλη «έχετε καλέσει ασθενοφόρο ?» Ρώτησα τους γύρω «ναι» φώναξε,ωραία «έρχονται για αυτό κρατήσου» της ειπα και με κοιτούσε μέσα στα μάτια ,εκατσα δίπλα της και την σηκωσα για να την πάρω αγκαλιά και να πιέζω το κεφάλι της,δεν πρέπει αλλά θέλω να την έχω στην αγκαλιά μου «7 λεπτά» ψυθίρισε «τι 7 λεπτά?» Την ρώτησα και έκλεισε τα μάτια της και τα ξανα άνοιξε «είσαι τα 7 λεπτά μου» ειπε,τι είναι τα 7 λεπτά πρώτη φορά το ακούω «σε παρακαλω μην μιλάς και κουράζεσαι απλα κρατήσου» της ειπα και προσπαθούσα να μην κλαψω «εισαι τα 7 λεπτά μου» «θα μου εξηγήσεις τι είναι τα 7 λεπτά όταν θα γίνεις καλά» της ειπα και με κοιτούσε σήκωσε απαλα το χέρι της,ηταν μέσα στα αίματα και μου έκανε στην ακρη τα μαλλια μου όπως έκανε πάντα, που με πρόσεχε και μου έφτιαχνε τα μαλλια,οι κινήσεις της ηταν αδύναμες,έφτιαξε τα μαλλια μου και μετα χάιδεψε το μάγουλο μου «συγγνώμη» ειπε «μην το λες,θα μιλήσουμε όταν γίνεις καλά, στο υποσχομαι όταν γίνεις καλά, θα βγούμε και θα μιλήσουμε,θα τα ξεκαθαρίσουμε όλα,θα είμαστε καλά, στο υποσχομαι θα είμαστε καλά θα τα βρούμε απλα κρατήσου μεχρι να έρθουν μην λες τίποτα προσπάθησε να κρατηθείς εδώ μαζί μου, ακούμε να σου μιλάω·» «δεν θέλω Δημήτρη απλα άκου με» ειπε και έκλεισε τα μάτια της ξανα «συγγνώμη για ότι έκανα» «μην το λες αυτό θα τα πούμε όταν γίνεις καλά στο υποσχομαι,ενταξει μωρό μου? Εντάξει καρδούλα μου? Εντάξει κοριτσάκι μου?« «πρώτη φορά με λες έτσι» «αφού αυτό είσαι η κοριτσάρα μου το κοριτσι μου το κοριτσάκι μου απλα κρατήσου σε παρακαλω» χαμογέλασε με οση δύναμη είχε με κοίταξε ξανα φαινόταν πως δεν μπορεί άλλο να κρατηθεί «να προσεχείς·» «Οχι μην το λες» «Δημήτρη·» «σε παρακαλω Οχι» της ειπα και πλέον ενιωθα δάκρυα να κυλάνε σήκωσε ξανα το χέρι της και σκούπισε τα δάκρυα μου «να προσεχείς,φιλια·» πήγε να πει ότι μου έγραψε στα γράμματα της αυτές τις εβδομάδες «Οχι» έκλεισε τα μάτια της «σε παρακαλω Οχι» ειπα και την φίλησα στο μέτωπο και έκλαιγα και άκουσα το ασθενοφόρο που έρχεται έλεγξα για σφυγμό και δεν μπορούσα να βρω τον σφυγμό της,έτρεξαν κατα πάνω μας δεν ηθελα να την αφήσω από την αγκαλιά μου «άφησε την,την έχουμε εμείς» μου ειπε ο ένας και δεν ηθελα «σας παρακαλω κάντε κατι,δεν έχει σφυγμό» ειπα και την έπιασαν και την ακούμπησαν κάτω,δεν ηθελα να φύγω από εκει «αφήστε με να είμαι κοντά της» ειπα αλλά με πήραν και με κρατούσαν πισω και έκλαιγα με λυγμούς «δεν έχει σφυγμό» ειπε η κοπέλα που ηταν μαζί τους,έβγαλαν απινιδωτή δεν μπορούσα να δω πλέον από τα δάκρυα συνεχιζαν την προσπάθεια «έχει σφυγμό» άκουσα «απλα είναι πολύ αδύναμος» την έπιασαν και την έβαλαν σε φορείο και έφυγαν για το νοσοκομείο.
Εκείνη την στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο μου ηταν η Φανή «έλα Φανή» της ειπα «Δημήτρη που είσαι έχεις αργήσει» μου ειπε με μια ανησυχία στην φωνή της «έγινε ένα ατύχημα,χτύπησαν την Έλλη» «τι εννοείς?» «Έπεσε ένα αμάξι πάνω της έχασε τον έλεγχο και έπεσε πάνω της εδώ στο πεζόδρομο» «Δημήτρη λυπάμαι ελπίζω να είναι καλά» ειπε και εκατσα στην ακρη του δρόμου και έκλαιγα «Φανή ήμουν μαλακας μαζί της, ηταν χάλια χτύπησε το κεφάλι της, ηταν μέσα στα αίματα, δεν είχε σφυγμό για μια στιγμή, φοβαμαι Φανή,φοβάμαι να μην πάθει κατι, έχω ακόμα αίματα  πάνω έχω,έχω τα αίματα της πάνω μου ακόμα και εκείνη την στιγμή εκείνη μου έφτιαξε τα μαλλια όπως έκανε και μου ειπε να προσέχω όπως εγραφε στα γράμματα της αυτές τις εβδομάδες,φοβαμαι και απλα θέλω να πάω πάνω στο νοσοκομείο να δω πως είναι» «πάνε, πάνε και πες μου πως είναι μου έχεις πει πολλά για αυτήν και σε παρακαλω μην κλαις ηρέμησε και μετα πάνε,πάνε και άλλαξε ρούχα» «Οχι δεν θέλω,θέλω απλα να πάω θα χάσω χρόνο αμα πάω σπίτι τώρα» «εντάξει αλλά ηρέμησε πρώτα σε παρακαλω» «εντάξει» ειπα και της το έκλεισα.
Είμαι μαλακας μεγάλος μαλακας, για όσα έγιναν μεταξύ μας και απλα αυτήν την στιγμή μετανιώνω.