Aşkın Cenneti (KİTAP OLDU)

Biz Kitap Olduk

Şu an çok heyecanlıyım. Nasıl söze başlayacağımı bilmiyorum. Size bu haberi verebilmek için çok uzun zamandır bekliyorum.

Bu duyuru küçük bir iç dökme postudur.

2012 sıralarında Kayıp Rıhtım isimli bir forumda başladı sosyal medyada yazma yolculuğum. Sonra element avcıları hakkında yazan bir arkadaşımdan Watty'i duydum. Bu küçük turuncu dünyanın varlığından haberdar olsam da buraya gelmem 2016'yı buldu. Bir element avcısının peşine takılıp geldim ve bu turuncu dünyanın büyüsüne kapıldım.

İlk yayınladığım kitap... Boş verin, önemli değil.

İkinci kitabım olan Aşkın Cenneti bana taaa 2012'lerde hikayesini anlatıyordu. Yıllarca zihnimde dönüyordu. Nedendir bilmem, yazmak için çok uzun bir süre bekledim. 15 Haziran 2017'yi hiç unutmam. Çünkü Aşkın Cenneti'nin ilk bölümü Watty de ilk kez yayımlamıştım. Fakat birkaç ay sonra okunmuyor diye çok üzüldüm ve kitabı sildim. Hâlâ çok pişmanım. İyi kötü okunmuştu biraz.

15 Haziran 2017'de ilk kez yayınlamıştım.
9 Ekim 2017'de tekrar yayınladım. 14 Şubat 2020'de de bitirdim.

Tarihleri yazıyorum. Çünkü her biri benim için önemli.

Basılmasını istiyordum. Düşünsenize, yıllarca zihnimin içinde yaşayan karakterlerim ete kemiğe bürünmüştü sanki. Kağıdı kalemi alıp onları yazmaya başladığımda bile kalemi onlar kontrol ediyor gibiydi. Gerçek gibiydiler. Benim için gerçek dünyadaki insanlardan daha gerçektiler.

Hayal dünyamın birer parçasıydılar. Ben onlarla gülüp onlarla ağlıyordum. Ben yazdıkça daha da gerçek oluyorlardı. Nefes aldıklarını hissettim. Onlarla yaşamak bir zevkti.

Leyla Pellegrini'yi, Leonard Torrent'i ve diğerlerini seviyorum. Çünkü onlar bana hikayelerini gerçek anlamda yazdıran, bir kitabı bitirmemi sağlayan ve beni asla yalnız bırakmayan ilk karakterlerimdi. Zihnimde her gün onlarca kurgu dönüyor. Hepsini yazmak için heyecanlanıyorum. Ancak her birini tamamlayabilecek miyim bilmiyorum. Fakat Leyla'yı özel yapan da bu. Diğerleri bana hikayelerini anlatmaya devam ediyor. Leyla ise hikayesini tamamlamamı saglayan en baskın karakterlerimden biriydi. Zor oldu ama başardık.

Kitabım bitti. Basılması için bir yuva aradım onlara. Aradığımız yuvayı sonunda bulduk ve 24 Haziran 2020'de bir yayınevi ile anlaşma sağladık.

Çok zor yollardan geçtik, çok zorluklar yaşadık. Pandemiler gördük, ormanlarımız yandı, depremler atlattık. Yakınlarımızı kaybettik. Ben kitaplarıma sarılmaya devam ettim. Süreç uzadı. Ben kitabı baştan yazdım, editör değişti, kapak değişti, her şeye baştan başladık. Pes etmeye çok yaklaştım. Hatta ettim de. Diğer kitaplarımı yazarken yazmayı bıraktım. Bir daha yazmak istemediğim zamanlar oldu. Ben düştüğümde bile elimden tutan Leyla oldu.

Biliyorsunuzdur diğer kurgularımı. Diğer kitaplarımın başkarakterleri belirdi yanımda. Bir elimden Leyla tutarken, destek olmak olmak için diğerleri de geldi. Sadece benim hayallerimde yaşasalar da gerçek dünyadaki herkesten daha çok sevdim onları.

Umarım bir gün hepsini en güzel şekilde sizlerle buluşturabilirim. Fakat bugün, gün Leyla'nın günü.

Kitap anlaşmasını yaptığım günden beri bunu hiçbir yerde duyurmadım. Çünkü bir şekilde sorun çıkarsa diye hep endişelendim. Endişelendiğim gibi de oldu. 2020 veya 2021 de çıkması gereken kitabım 2024'te çıktı. Kaç yıl olmuş?

3 yıl 9 ay. Neredeyse 4 yıl.

Bir şeyi duyurunca, başkalarına söyleyince nazar değer diye korkarım. Hatta hayatında güzel olan bir şeyi duyurunca işi gücü rast gitmeyen insanlardan biriyim. Hindistan'daki eğitim alma durumumu kimseye söylemediğimde işim gücüm rast giderken, arkadaşlarıma söylediğimde hayatım tepe taklak olmuştu. Hâlâ bunun acısını çekiyorum. Neyse boşverelim burayı.