+ហាងអារហារ
នាយកម្លោះវ័យសាមជាងបណ្ដេីរក្មេងអាយុ
ជាង១៩ឆ្នាំចូលហាងល្បី ទាញយកចំណីអា
រម្មណ៍ពីមនុស្សម្នាដែលនៅក្នុងហាង ពីណា
ពីណីមក គេមិនដែលឃេីញនាយបណ្ដេីរស្រី
ណាចូលហាង ឬកកន្លែងណាមួយឡេីយ ក្នុង
ភ្នែកគេ គឺមានតែការងារនឹងលុយប៉ុណ្ណោះ
ចុះលេីកនេះ ក្មេងប្រុសមុខខ្ជូតមុខឡូយនោះ
អាចជាមនុស្សពិសេសដែរទេ?
«លោកមីន..»គ្រាន់តែឈានជេីងចូលមកដល់ខាងក្នុងភ្លាម នារីរូបស្រស់កចូលមករាក់ទាក់
ភ្លែត នាងញញិមសឹងតែរហែកមាត់ទៅហេីយ ព្រោះចង់អោយនាយកម្លោះម្នាក់នេះចាប់អារម្មណ៍ តែនាងគ្មានសំណាងបានគេចាប់អារម្មណ៍នោះទេ។
«យកអារហារបែបជប៉ុនមួយឈុតនឹងហ្វាញ
មួយដប»មិនបាច់មេីលមីនុយស្អីទេ ព្រោះ
នាយស្គាល់មុខម្ហូបនៅទីនេះច្បាស់ជាងម្ចាស់
ហាងទៅទៀត ចឹងហេីយកកម្មង់យកម្ហូបបែប
ជប៉ុនមួយឈុតតែម្ដងទៅ។
«ចាស..»នាងអន់ចិត្តណាស់ ស្មានបានណែ
នាំមហាសេដ្ឋីទៅហេីយចុងក្រោយស្ពៃដដែល
រលងទៅសាមសិបនាទី ម្ហូបកបានលេីកមក
ដាក់លេីតុវីអាយភីយ៉ាងប្រណិតបែបអភិជន។
«សូមពិសារដោយក្ដីរីករាយ»បុគ្លិកឱនគំនាប
មុននឹងនិយាយដោយញញិមតាមតួនាទីរួចក
ចាកចេញទៅទុកតួនាទីអោយភ្ញៀវម្ដង។
ក្រោយភ្ញៀវចេញផុត ម្រាមក្រាសកចាប់ចង្កឹះ
មកកាន់ចាប់ម្ហូបដាក់ចានអោយទៅក្មេងដែល
ស្ងាត់មាត់ឈឹងនោះឡេីងពេញចាន។
«ញាំបាយទៅ មេីលពូធ្វេីអី?»
នាយចងចិញ្ចេីមឆ្ងល់ ព្រោះក្មេងសម្លឹងមេីល
នាយមិនដាក់ភ្នែក តេីមុខនាយជាប់អីមែនទេ?
«ពូញាំបាយចាំបាច់ពាក់វែនតាដែរ?»
អត់ឆ្ងល់មិនបានទេ គេអង្គុយឆ្ងល់ចង់សួរយូ
ហេីយ ហេតុអីលោកពូសង្ហាមិនព្រមដោះវែន
តាចេញ ឬមួយភ្នែកនាយមានបញ្ហា?
«ការពារពន្លឺចែងចាំងរបស់អ្នកខ្លះ»
«??»
«ញាំបាយទៅ ហេីយឈប់មេីលពូ ប្រយ័ត្ន
ពូអៀនចាប់ថេីប»ឮសម្ដីគេភ្លាម ជីមីនកឱន
មុខចុះ ដួសបាយញាត់មាត់ភ្លាម ញាំងអោយ
កម្លោះចាស់អស់សំណេីចក្នុងដេីមក។
មួយម៉ោងក្រោយមក អ្នកទាំងពីកញាំអាហា
រួចរាល់ ទេីបឡានទំនេីបរបស់រាងក្រាសបេីក
ចេញទៅ តែមិនមែនទៅក្រុមហ៊ុនវិញទេ គឺ
គេនាំរាងតូចទៅខ្លឹបហាន់ប្រាណរបស់នាយ
នោះទៅវិញ ចំណែកឯក្រុមហ៊ុន នាយកបញ្ជា
អោយជំនិតទៅមេីលការខុសត្រូវជំនួសកន្លេះ
ថ្ងៃ។
