37. BÖLÜM - ELVEDA

2K 154 125
                                    


Aklın ilk göz ağrısında, Hatırlıyor mu seni hâlâ
Dikiş tutmayan, Bu büyük yara
Bazı geceler, Kanıyor hâlâ
Anason kokarken sofralar, Yaşlandırıyor seni aynalar
Her geçen yıl birer birer, Masadan eksiliyor dostlar

Anason - Zakkum

Yabancıyım gözlerine
Bir yalancıya mı aşık bu kalp, çökerim dizlerime?
Hata yapmak her defada güvenip hislerine
Zor geliyor basmamak izlerine

Bir parçam kopuyor içimden
Dinmiyor, acısı bitmiyor
Silinmiyor anısı

Bir Parçam Kopuyor İçimden - Taladro

Bir iyi bir kötü günler hep üstümden geçerek
Kaçır keçileri batır gemileri
Ve artık harbiden soğudum gel hevesim geri
Neler gerekliydi biraz gülümsemek için?

Başkasını suçlamayı bende istiyorum fakat
Kendimle Yüzleşmek İçin Para Vermiş Gibiyim
İşte böyle yalanlardı anca söylediklerim
Zaten üzülmek hepimizin baba mesleğiydi

Son nefesim bu son defa yalan dünya gül bana
Yak diyorsun yak ne varsa her şey son defa

Dünya Gül Bana - No.1

Bu akşam son kez normal bir insan gibi yaşamak istiyordum.

Ama herkesle son bir kerelik bile olsa güzel bir vedayı hak ediyordum.

Çünkü yarın ölürsem mezara, eğer yaşarsam bu şehirden veya bu ülkeden uzaklara gidecektim.

Ama önce ilk durağım bir çiçekçi olacaktı.

Beyaz Laleler almak için.

❤️⛓️🖤

Sahici bir veda bu sefer hem de hakiki. Bunca zaman uyuşmadı hiç aklımın ve kalbimin fikri. Fakat bu sefer hemfikir hepsi. 

Hep derdim, bir son olacak. Hep çağırırdım, ölüm gelecek. Hep bilirdim, son sözler edilecek.

Bilirdim de geleceğini bilmezdim. Ölümü beklerdim de kavuşmayı heves etmezdim.

Bir veda eşliğinde var olan hayatımdan kopmaya mecbur kalmışlığım... Tebessüm ederken gözlerimden akan tek damla yaşın acı ve tuzlu tadı...  

Bir dost edinecektim ben be hayat, aldın hepsini benden hain lafıyla. Yine de o hainlerle vedalaşacak kadar yalnızım ya, acımasızsın.

Sahip olduğum bir hayat vardı, gülüşüm kadar kısa sürdü ömürü. Ve bir yeminim vardı, bozulmaya yüz tuttu. Geriye bir intikamım kaldı, zaten her şey onunla başlamıştı.

Yine de bu gece yani yirmi yedi temmuz gecesi  her şeyi arkamda bırakıyorum. Kinimi, nefretimi, hislerimi, her şeyi.

Ben bile düzgün bir vedayı hak ediyorum. Bunu da ancak seneler boyu tatmayarak verdiği hissi unuttuğum o özgürlüğü kullanarak yapacağım.

KAN KADER Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin