|Gerçek ailem kurgusu.|
Gece Aras, 17 yaşında, korkak, eğlenceli bir kızdır. Bir gün arkadaşları ile buluşmak için evden çıkar ve yürümeye başlar. Kaldırımdan yürürken su birikintisi üstünü ıslatır.
17 yıl önce ölmüş gösterilen bir kız mı? Yıllar so...
Şuan evin önündeydik, 2 gündür hastanede yatıyordum. Bu 2 günde Kayra hariç herkes özür dilemişti. Ama ben telefonumdan ses kayıtlarını açıp sırıtıyordum, ama küçük bir düzenbazlık yapmış olabilirim. Arda ve Ege'nin ses kayıtlarını sildim.
Bu 2 gün boyunca böyle geçmişti, " Güzelim, girsene içeri." Diyen Demir'e göz devirdim, " Ben senin güzelin değilim 4 tane sevgilimin bir yer cücemin bir klonumun güzeliyim." Diyerek eve girdim. Evet, bu 2 gündür Arda ve Ege güzelim, Yeşilim diyordu. Çünkü gözlerim yeşil.
" 4 sevgiline söyle sen benim güzelimsin!" Diyerek arkamdan bağırdı Demir, umursamadan odama çıktım ve giyinme odama girdim. Üstümü değiştirip aşağı indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Çanta, Ayakkabı ve küpe yok.)
" Evet, hadi gidelim." Ben salona girdiğim an bütün biyo abiler ve klon, yer cücesi ayağa kalktı. Göz devirip koltuğa oturdum ki Ateş abi birden kollarımdan tutarak kaldırdı.
" Alev abi yavaş olsana!" Birden durdu, lan adam şoke oldu.
Şoktan çıkmış olucak ki sıkıca sarıldı, " Abi boğuluyorum!" Benden ayrıldı ve iki yanağımı öptü, " Gecem teşekkür ederim beni abi olarak gördüğün için." Elimle omuzuna iki kere yavaşça vurdum, " Rica ederim birader görevimiz." Dedim, gözlerim diğer biyolojik abileri bulunca yutkundum. Öldürücek gibi bakıyorlar.
" Hadi gidelim, eminim ki ikizim merak ediyordur kuzenlerini." Ege'nin dediği şeyle gülümsedim ve kafa salladım.
" Abicim, iznin olmasada olsada ablamı senden alıyorum. Gel ablaların güzeli." Arda dediği şeyle Ateş abim derin nefes aldı ve " Sabır." Dedi, Arda gülümseyerek yanıma geldi ve koluma girdi.
" Bana bak, en çok beni seviyorsun hiç bir abimi değil. Çünkü ben küçük kardeşim." Kahkaha attım ve Arda'nın açtığı kapıdan arabaya bindim.
OYLAYIN
(...)
Sinirle arabadan indim ve kafeye yürümeye başladım.Neden mi? Ben, Arda, Demir ve Poyraz, Polat'ın arabasına binmiştik. Ve yol boyu beni sinir etmiştiler. Neymiş?
" Açık şeyler giyme."
" Çok zayıfsın."
" Yer cücesi."
Falan filan. Evet, bana yer cücesi dediler!
" Güzelim yavaş ol." Demir'e omuzumdan baktım ve " Hayır." Diyerek önüme döndüm, hâlâ arkamdan söyleniyordu. Umursamadan kafeye girdim. Ateş abiler bizden önce gelmişti. " Gece kuşum noldu?" Ateş abi ile Ege'nin yanına oturdum ki masaya diğerleride gelip oturdu.
" Abi, ama doğru değil mi? Ablamın boyu kısa değil mi?" Arda'nın dediği şeyle hepsi kahkaha attı, bunlara ne oluyorsa? Ben niye geldiysem?
Kuzen tayfası aşko.
Doğru onları görecektim.
" Komik bir şey varsa banada söyleyin?" Ateş abi dudaklarını bir birine bastırdı ve kafasını hayır anlamında salladı, " Yok, ama... Boyun biraz kısa olabilir." Göz devirdim ve ayağa kalktım, " Nereye?" Kayranın sorduğu soruyla derin nefes aldım.
" Cehennemin dibine Kaya gelicek misin? Nereye olabilir?"
" Nerede olduğunu biliyor musun?" Hayır bilmiyorum ama kendim bulabilirim bence, " Ben bu-" Ege sözümü kesti, " Üst katta sağdan git önünde." Kafa salladım ve Ateş abinin bacaklarının üstünden atladım.
" Alev abi bacaklarını ne diye çekmiyorsunda beni uğraştırıyorsun?" Diyerek ona döndüm, sırıttı ve, " Demedin?" Dedi, Haklı.
Omuz silkip merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım. Yukarı çıktım ve tuvalete girip işlerimi halledip elimi yıkayıp merdivenlerden inmeye başladım ki arkamdan 3-4 tane adam gelmeye başladı, hızlı hızlı inmeye başladım. Ama çok yakışıklılar.
Aşağı indiğim gibi masanın oraya geldim ve Ateş abinin bacaklarının üstünden atlayıp yine Ege ile arasına oturdum.
" Hoş geldiniz." Poyrazın dediği şeyle hepimiz gelen kişilere baktım lan bunlar arkamda olan adamlar?
" Hoş bulduk, Akın abim birazdan gelir." Diyerek oturdu içlerinden biri.
" Lan,bizim kuzen daha demin önümüzden yürüyen kızmış. Neyse ben Eymen." Elini uzatan çocuğun elini sıktım ve, " Gece." Dedim.
***
" Annemler bize söylemedi?" Evet, şuan sokaklarda rastgele yürüyorduk. Konumuz ise 2 gün sonra Mardin'e gidecekmişiz! Ve annemler bize haber vermedi diye onu tartışıyorlar.
Uzayın yanına gittim ve, " Gel kaçalım ikimizi dışlıyorlar." Dedim, ve evet, şuan Uzay ve beni kimse takmıyor. Gülümsedi ve, " üç diyince koşucağız." Kafa salladım ve cebimi kontrol ettim. Evet, astım ilacım yanımda.
" 1!"
" 2!"
" Ne bağırıyorsun Uzay?"
" HADİ BAY ABİCİKLER!" Diye bağırdım.
" 3!"
Uzay elimi tutarak koşmaya başladı, ona ayak uydurdum ve koşmaya devam ettim. Abilere baktığımda hiç biri arkamızda yoktu.
9 dakika sonra-
Durdum ve astım ilacımı çıkarıp 7 kere sıktım, " İyi misin?" Uzayın telaşla sorduğu soruya kahkaha attım, " Evet, iyi oldu bu ekşın ama biz neredeyiz?" Etrafıma baktığımda boş yıkık evlerle dolu bir sokakta olduğumuzu gördüm. En kötüsü hava baya kararmıştı.
" Gece, sakin ol. Korkma sakın ben senin yanındayım tamam mı?" Sanki kendine söylüyormuş gibiydi...
" Ben korkmuyorum, hem ben 1 yıl önce dövüş kurslarına gitmeyi bırakmıştım. Ve dövüşte iyiyim sen korkma asıl." " Ben niye korkayım ben koskoca m- Uzayım."
" He he." Önüme dönecektim ki biri ağzıma mendil bastırdı Uzaya baktığımda maskeli adamlar onu bayıltmıştı. " Görüşürüz ufaklıklar." En son duyduğum sesle kendimi koyu bir karanlığa bıraktım...
{} ( Akın, karakolda ki baş komiser. Gecenin kuzeni ve bunu Gece kafede öğrendi.)
