Gece - Gerçek ailem.

10.bölüm

" Arda, 3 deyince koşmaya başlıyoruz." dedim Arda'ya sessizce, beni onayladı ve karşımızda olan adamlara bakmaya başladı.

" 1."

" 2."

" ÜÇ!"

Koşmaya başladık, Arda elimi tutarak hızlanmamı sağladı.

"Abla, özür dilerim." Arda'nın dediği şeyi umursamadan koşmaya devam ettim ki önümüze siyah büyük bir araba çıktı. Sıçtık.

"Arda, sağa doğru koş!" dedim sinirli seslimle,
" Abla sen?"

" Arda dediğimi yap!"

Arda istemese bile koşmaya başladı, biliyorum. Buradan ikimizde sağ çıkacağız veya sadece Arda...

Etrafımızı saran adamların yaklaşmaya başladıklarını görünce sola doğru koşmaya başladım, peşimden geliyorlardı.

Hızlandım.

"İMDAT!" diye bağırdım fakat olduğumuz yer baya ıssızdı. Hastanenin yanında ki bir orman nasıl ıssız olabiliriyor?!

Koşarken ormanda büyük bir ses yankılandı, silah sesi...

Arda?!

Durdum ve etrafıma bakmaya başladım. Adamların hiç biri yoktu, umarım Arda iyidir...

"Abla!"

Arkamdan Ardanın sesi gelmesiyle o tarafa döndüm, hızla koşarak bana sarıldı. Direkt kollarımı beline doladım ve kokusunu içime çektim. Korkuyorum, korkuyoruz.

" Abla, iyi misin?" Arda'nın endişeli sesiyle kahkaha attım ve, " Mükemmelim, sen iyi misin?" dedim, gülümsedi ve elimi tutarak yürütmeye başladı.

(...)

" Abla, ben çok yoruldum." Arda'nın dediği şeye göz devirerek yol kenarına oturdum. Yaklaşık yarım saattir yürüyorduk ve hava iyice kararmıştı. Ormanda yürürken bir yola çıktık fakat yoldan ne bir canlı ne de araba geçiyordu.
Ve bu bizi korkutmaya yetiyordu.

" Saat kaç acaba?" diye sordum, "Bilmiyorum."
Ardanın verdiği cevapla derin bir nefes alıp koluma baktım. Kanlar kurumuştu ve omzum aşırı derecede ağrıyordu.

"GECE! ARDA!"

" NERDESİNİZ?!"

Duyduğumuz seslerle ayağa kalktık ve etrafımıza bakmaya başladık. Kimse yoktu?

"Abla, abimlerin sesini duyduğuma yemin edebilirim." Arda'yı onaylayıp elini tuttum ve yürümeye başladım.

"Arda,korkuyorum. Ya onlar değilse?" diye soru sordum ki yanımızda bir araba durdu.

Yutkundum ve Ardanın elini bırakmadan koşmaya başladım.

"DURUN!"

" Abla, Abimler!" Arda durduğunda bende durdum ve arkama baktım. Bütün bipolar hastaları buradaydı.

"Siz farkında mısınız neler yaptığınızın? Ya size bir şey olsaydı! Ya sana ne demeliyiz Arda? Ablanın damarları pat-" Polat Arda'ya bağırırken Polatı ittirdim.

"Bir daha Arda'ya bağırma! Ben onun ablasıyım ve bizim sorunlarımız sizi ilgilendirmez. Ne oldu Polat? Daha düne kadar 'Bu kız bizim kardeşimiz değil.' diyordun? Ne olduda değişti fikriniz? Sizi o depo gibi yerde affetmiş olabilirim fakat o anlık bir şeydi, Ateş abim hariç hiç birinizi affetmiyorum ki zaten Ateş abim hiç bir şey yapmadı.
Ege sende bir şey yapmadın üstüne alınma fakat siz bipolar hastaları üstünüze alının. Hepiniz iğrenç insanlarsınız. Sakın ama sakın benden özür dilemeyin. O eve gelirsemde sizin için değil. Arda, Ege, Ateş abim, Polat abim ve Eda için." diyerek derin nefes aldım.

"Ge-" Kayranın sözünü Ateş abim kesti, " Gece haklı, sakın ondan özür dilemeyin. Hadi abicim binin arabaya gidelim."

Ateş abimi onayladık ve Arabaya bindik.

Affetmeyeceğim, ne yaparlarsa yapsınlar affetmeyeceğim. Hiç birini...

{}

NASILDI?

SİLAHI SIKAN KİŞİ SİZCE KİMDİ?

GECE HAKLIMI?

BİR DAHA Kİ BÖLÜM 2.000 KELİME OLUCAK!

ACABA DİĞER BÖLÜMDE NE OLACAK?

TAHMİNLERİ ALALIM!