jeugdzorg // bankzitters

deel 2.5

Pov: frank

Ik heb tegen de jongens gezegt dat het nu wel tijd is om alles boven water te halen. Ze mogen natuurlijk nogsteeds zelf bepalen wat ze wel en niet zeggen, maar ik hoop dat de meeste de belangrijkste dingen vertellen. Ookal weet ik dat matthyas zich heel erg gaat inhouden. En misschien robbie ook wel. Robbie brengt me de laatste tijd ook in twijfel. Zou het weer slecht gaan met hem? Doet hij alsof het slecht gaat zodat hij aandacht krijgt? Nee. Dat is robbie niet. Maar wat is het dan wel?

De jongens en ik lopen naar binnen. Robbie, koen en milo gaan op de bank zitten, raoul gaat op de stoel naast de bank zitten en ik en matthyas gaan op de stoelen tegenover de bank zitten.

"Jongens, ik wil wel dat jullie moeten weten dat ik jullie niks dwing dus als iemand iets niet wil zeggen dan moeten we dat wel accepteren" zeg ik. Iedereen knikt. "Oke wie wil beginnen?" Vraag ik. Raoul steekt zijn hand op. Ik knik.

"Toen ik 15 was werd ik depressief, ik begon me slecht te voelen en daardoor haalde ik ook heel veel slechte cijfers op school, dus ben ik ook 2 keer blijven zitten. Uhm en ik begon dus ook met sh, ik wou het niet maar het voelde alsof ik geen keuze had. Ik had het best lang verborgen gehouden maar toen had ik toch besloten het tegen mijn ouders te vertellen" zegt raoul. "Goedzo" zegt robbie. Raoul schud zijn hoofd. "Ze hadden me uit huis gegooit omdat ze me een mietje vonden. Ze zagen me door dit niet meer als hun zoon. Toen ben ik bij jeugdzorg gegaan" zegt hij.

"Bedankt raoul, we hebben allemaal begrip voor je en we gaan je helpen" zeg ik. Iedereen knikt en raoul knikt ook. "Dankje" zegt raoul. "Oke wie wil er nu?" Vraag ik. Iedereen kijkt elkaar aan. Koen steekt zijn hand op. Ik knik weer. "Vertel maar wat je wil jongen"

"Ik ben in de groep 8 en de eerste heel erg gepest door mijn rode haar en dat ik maagd ben. Door alles wat er toen was ben ik ook begonnen met vapen, mensen hebben mij verteld dat het de stress weghaalt en dat het niet verslavend is. De hebben gelogen. Ik ben nooit echt een grote eter geweest maar mijn vader heeft altijd gezegt dat ik dik was dus begon ik ook minder te eten, eindstand was dat ik bijna in coma lag. Ik heb ook littekens door.. uhm nou gwn iets, en daardoor durfde ik ook niet meer naar school, maar toen hebben me ouders me uit huis gegooit"

Ik knik. Ik wist dat er minimaal wel 2 gingen zijn die niet alles gingen vertellen. Want ik denk dat matthyas dat ook niet gaat doen. Koen had ik ook wel verwacht maar wel iets anders, maar goed. Ik weet ook nogsteeds niet waardoor hij littekens heeft, maar ik ga dat nog wel uit hem krijgen denk ik.

"Dankjewel koen, wie wil nu?" Vraag ik, stiekem hopend dat robbie of matthyas het zouden zeggen maar milo steekt zijn hand op. Ik knik. "Ga je gang"

"Ik heb agressieproblemen opgelopen omdat ik mijn zusje dood zag gaan voor mijn ogen. Ik weet het nog goed. Mannen, 1,80 in een hele zwarte outfit. Ze stonden voor ons, mijn ouders stonden aan de andere kant. Die mannen waren heel gemeen aan het lachen naar mijn zusje van 5 jaar dus ik wist, die willen ze neerschieten. Want ze hadden een wapen bij zich. Ik zei tegen ze "schiet mij maar dood, maar laat mijn zusje leven". Mijn zusje was het er niet mee eens, ze zei dat ze van mij hielt. En toen, voor ik het zelf door had, lag ze al op de grond. De politie was er 3 seconde later bij, hadden de ambulance al gebeld, maar ik wist dat het al telaat was. Dit was 3 jaar geleden. Toen kon ik mijn agressie niet meer controleren, werd van 2 scholen geschorst. Mijn ouders hielden van me maar wisten dat dit het beste voor me was. Dus toen kwam ik in jeugdzorg"

Ik ben echt onder de indruk van hoeveel en hoe goed milo het heeft verteld. Als 14 jarige die dit allemaal al heeft meegemaakt. "Wauw milo" zegt raoul. Die dacht denk ik hetzelfde. Het enige wat hij niet heeft verteld zijn de trauma's. Maar dat kunnen de jongens zelf ook wel bedenken denk ik.

"Goed gedaan milo, robbie en matthyas. Wie wil nu?" Vraag ik. Ze kijken elkaar aan en robbie knikt al. Hun kunnen aan elkaars blikken al zien wat diegene Wil. Geen idee hoe robbie het voor elkaar kreeg. "Ik ga wel" zegt robbie. Ik knik.

"Op school was ik een rotjoch. Ik was een pester. Ik zocht heel erg de grenzen van de andere op en wist niet van stoppen. Ik weet niet echt hoe het is begonnen. Ik had altijd het gevoel dat mijn ouders het niet boeide wat ik deed, dus deed ik waar ik zin in had. Begon met drinken, begon met roken. Niks dat me kon stoppen. Tot ik is een keer thuis kwam en me ouders zeiden dat ze er klaar mee waren, dat ik mijn gedrag en gedachten mocht uitleggen bij jeugdzorg, en eerlijk? Het boeide me niet. Ik werd bij jeugdzorg ook al snel naar buiten gegooit, letterlijk. Puur omdat ik daar gepest werd en dus volgens hun, agressief werd. Toen kwam ik dus in dit huis terecht"

Zoals verwacht zegt robbie wel alles. Ik wist alleen niet dat hij in jeugdzorg gepest werd. Dat werd mij ook niet verteld. Mij werd verteld dat robbie met de andere agressief tewerk ging. Maar ik weet dat robbie niet liegt.

"Dankjewel robbie, oké en nu de laatste. Ben je er klaar voor matt?" Vraag ik. Hij knikt klein. "Nogmaals, je hoeft niet alles te vertellen. Ik doe dit voor jullie bestwil. Ik zou hierna ook wat van mijn jeugd en plek hier vertellen, om jullie ook een gevoel te geven dat meedere mensen dingen meemaken" zeg ik. Iedereen knikt. "Ga je gang matthy"

"Toen ik nog bij mijn ouders woonde, was ik veel in mijn kamer. Ging niet naar school, kende niemand echt van de buitenwereld. Ik was bijna vergeten hoe het eruit zag. Ik raakte depressief en voelde me eenzaam. Mijn ouders hadden een hekel aan me, vonden me tijdverspilling, vonden dat ik me aanstelde over mijn autisme. Ze vonden dat ik wel wat k-klappen verdiende. Ik ben daardoor bang geworden voor mensen en omdat ik veel alleen zat, ging het sociale ook achteruit. Uhm, i-ik begon onzeker te worden om mijn wallen onder mijn ogen, mijn ouders die schreeuwde dat ik niet genoeg was. Dus besloot ik weg te gaan, voorgoed. Toen werd ik gevonden door jeugdzorg, maar daar was het te druk voor me zeiden ze dus hadden ze me hierheen gestuurd zodat het rustiger was"

Hij heeft niet alles verteld. Dat weet ik zeker, maar ik ben zo blij dat hij wel wat verteld heeft. "Oke dankjewel matthy, ik ben echt heel trots op jullie jongens. Dat jullie jezelf durven open te stellen naar elkaar. Maar zoals belooft zou ik mijn verhaal ook nog vertellen" zeg ik. Ze knikken. "Ga je gang frank"

"Ik was vroeger ook echt niet het perfecte kind. Mijn ouders waren wel prima, ik had betere ouders kunnen wensen maar ze konden ermee door. Maar toen ik 16 jaar was overleden ze allebei in een auto ongeluk. Ik had een kleine familie die ik nooit zag dus niemand kon voor me zorgen. Toen werd ik dus doorverwezen naar jeugdzorg. Toen ik daar was, waren er veel begeleiders niet aardig, ze wouden ons wel helpen maar ik vond dat ze dat op een verkeerde manier deden. Dus toen dacht ik, 'ik kan dit beter', ik kan er voor jongeren zijn die iets ergs hebben meegemaakt, dus deed ik dat als opleiding en ging me dus ook solliciteren bij die jeugdzorg waar ik al zat, ik kreeg mijn eerste groep. Aan het begin vond ik het geweldig, ik kon er voor ze zijn. Ze hadden allemaal een eigen verhaal, ik vertelde hun mijn verhaal omdat ik dacht dat ze wel te vertrouwen waren, maar dat had ik fout. Ik werd nadat elke dag uitgelachen en uitgescholden. Ik voelde me niet meer veilig in mijn eigen huis omdat ze daar ook vaak heen gingen om mijn ramen stuk te gooien, ik heb in totaal 5 keer een nieuwe raam moeten kopen. Ik was er klaar mee, ik ging naar jeugdzorg en liet die jongens dit huis niet meer binnenkomen. Jeugdzorg nam ze mee en toen zeiden ze dat ik een nieuwe groep kreeg. Jullie. En dat is tot de dag van vandaag de beste keuze geweest die ik ooit in mijn leven heb gemaakt"

"Het spijt ons frank dat je dit allemaal hebt meegemaakt" zegt koen. Ik schud mijn hoofd. "Als ik dat allemaal niet had meegemaakt, had ik nooit jullie kunnen ontmoeten" zeg ik. "Jullie zijn de beste"

~het leven is net een optreden, niet iedereen weet wat er achter de schermen gebeurt~

1534 woorden.