Gücümün son damlasıyla onu aradım,Barçın'ı. Telefondaki telesekreter aynen şöyle dedi,"Cevapsız Çağrı"Tam o an gözlerim kapanmaya başladı.Dudaklarımın arasından yalnızca iki kelime on dört harf çıktı."Bebeğim,bebeğim"diyebildim.Sonrası bir daha asla...
Selams.Evet bir önceki bölüm karakterlerime biraz acı çektirmiş olabilirim.Ama çok güzel yaşayacakları şeylerde var.O zaman uzatmadan bölüme başlayalım.
Not:Bölümü oylamayı unutmaa.
BÖLÜM MÜZİĞİ:Aşağıda...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2.Bölüm:Ablam.
*Duman gözlü kız*
(Yazarın Anlatımıyla)
Aradan 3 gün geçmesine rağmen Barçın ve Polen hep Ülke'nin uyutulduğu yoğun bakımın önünde bekliyordu.Barçın'ın ve Polen'in ailesi aradığında durumu anlattılar Barçın'ın ailesi Ülke'nin ailesini aramak istese de Barçın sürekli buna engel olmuştu,çünkü Ülke'nin annesi iki gün önce Ülke'ye ulaşamadığı için Barçın'ı aramış ve oraya taşınıcaklarını söylemişlerdi.Polen hastanenin oturaklarından birinde uyuyakalmış Barçın ise yoğun bakımın önünde Ülke'nin yüzünü izliyordu.Artık hayatında hiç olmadığı kadar yumuşaktı.Saatlerce onun yüzünü inceledi yaklaşık 4 yıldır ona karşı hissettiği duygularını gözden geçirdi.Onunla olan anıları adeta bir film şeridi gibi geçti.Barçın ona bugüne kadar açıklayamadığı hislerini herkese göstermişti.Annesi bile oğluna üzülüyordu ve onun duygularını bu zamana kadar nasıl göremediğiyle ilgili kendini suçluyordu.Ülke'nin bu duruma düşmesi herkesin kendini suçlu kılmasına sebep olmuştu.
"Barçın artık sende uyu."diye bir ses geldi Polen'den .
"Sen uyumuyor muydun?"
"Uyuyordum yeni kalktım, hadi sende kalk,eve gidip uyu."
"Bunu kabul etmeyeceğimi sende biliyorsun."dedi Barçın Polen sıkıntılı bir nefes aldı.
"Ne olur yani gidip biraz dinlensen."Barçın ses çıkarmadı,Polen ayağa kalktı Barçın'ın yanına ilerledi.Ellerini yoğun bakımın camına dayadı.Öylece neden bu kadar bağlandığı arkadaşını izledi.
"Ben eve gidip üstümü değiştireceğim ben geldiğimde de sen gideceksin ve üstünü değiştireceksin."Dedi Polen.Sonra oradan ayrıldı evine gitti.Kapının önüne geldiğinde içeriden hiçte alışık olmadığı sesler duydu.Kapıyı açmadan sessizce dinledi o sesleri.
"Ya sen böyle birşeyi bana neden söylemezsin neden o kızı annesinden çalmaya utanmadın mı?"
Polen şoktaydı."O benim kızım evet sana yeni söylüyorum ama onu ben doğurmasam bile o benim kızım anladın mı o benim kızım.Onu benden hiçbir güç alamaz."
"Ben sana inanamıyorum.Ya sen bana düşük yaptığını söyleseydin ben seni terk mi edecektim.Ben seni çok seviyordum Selin.Sen bana söyleseydin bile ben seni her halinle kabul ederdim."
