Oturduğum yerden kalkıp içeriye doğru adımladım. “Abi” diye bir ses duyunca o tarafa döndüm.
“Efendim bebeğim” dedim sesimin iyi çıkmasına dikkat ederek.
“İyi misin yüzün düştü” dedi Gizem. “Yok bir şey birtanem” dedim.
“Baran bir odama gelsene” dedim yukarı çıkarken.
Odama gelince kapıyı kapatıp içeriye adımladım.
“Abi bir şey mi oldu?” dedi Baran. “Baran o adam tekrar hayatımıza girecek. Ve bu sefer bebeklerime zarar gelirse yemin ederim ki babamı öldürürüm” dedim bağırarak.
“Abi sakin ol lütfen” dedi Baran beni tutmaya çalışıyordu. Tutmazsa ne olacağını biliyordu.
Kapım bir hışımla açılınca oraya döndüm. “Kimi öldürüyorsun sen” dedi babam. “Kapı mı dinliyorsun baba” dedim.
“Bağırıyorsun Aras farkında mısın?” dedi. “Baba bak Fuat tekrar hayatımıza girerse ve bize bir zarar verirse ve yemin ederim seni öldürürüm” dedim.
“Sakin ol Aras etrafına zarar vermeyi kes. Bıktım senin bu sinir krizlerinden” dediğinde ona baktım sinirle.
“Bak sana bunca sene boyunca katlandım ama yeter artık. Senin yüzünden birilerine bir şey olmasından yoruldum baba” dedim.
“Aras biliyorum o adamı hiç peşime takmamalıydım ama o satışı almak zorundaydım” dedi.
“Senin tek derdin mafyalık ve para” dedim bağırarak.
“Sana hesap vermek zorunda değilim Aras” dediğinde bir şey diyecekken susmak zorunda kalmıştım.
“Yeter artık bağırmayın Ayça korkuyor” dedi Çağlar. Babama biraz daha yaklaşıp nefretle ona baktım.
“O pis işlerini bizden uzak tut” diyerek odadan çıktım. Hızlı adımlarım ile aşağıya indiğimde Ayça’nın tek başına ağlayarak salonda oturduğunu fark ettiğimde kendime küfürler ettim.
Ayça beni fark ettiğinde yanıma gelerek bana sarılmıştı. “Abi niye öyle bağırdın ben çok korktum” dediğinde ona baktım. “Özür dilerim birtanem. Diğerleri nerede?” diye sordum. “Bahçeye çıktılar ablam hastalandı. Dağhan abim yanında ama” dediğinde hızlı adımlarım Ayça'nın elinden tutarak bahçeye adımladım.
Kapıyı açarak bahçeye girdim. “Gizem titremeyi bırak kızım korkuyorum lütfen” dediğini duydum annemin.
Gizem görüş alanıma girdiğinde yerde duran kafasını zorlukla kaldırıp bana baktı.
“Abi” dediğini duydum zorlukla.
Annem ayağa kalkarak yanıma geldiğinde ona baktım.
“Oğlum bak çok haklısın ama evde bağırma ne olursun. Gizem hastalanıyor. Ayça çok korktu yapma ne olursun oğlum” dedi annem.
Gizemin yanına gidip elinden tuttum. “Abi bak titremelerim geçti” dediğinde saçlarından öptüm.
“Özür dilerim bebeğim benim yüzümden oldu” dedim.
“İyiyim abi” dedi. “Hep iyi olacaksın bundan sonra söz veriyorum sana” dedim.
“Birlikte iyi olacağız abi” dediğinde tebessüm ederek ona baktım.
İyi olacaktık hep birlikte.
