49 Част

915 57 14
                                    

Гледна точка на Ванеса

- Наистина ще съм Ви благодарен, ако си предадете декларациите до понеделник.

Той минаваше покрай чиновете и раздаваше листовете.

- А в хотела ще има ли басейн?

Чух кикотенето на Кристин.

- Доколкото съм уведомен, да.

- Значи ще можем да Ви видим по бански?

Започнаха да се кикотят още повече, а нещо в мен събуди толкова раздразнение, че ми се искаше да я...

- Госпожице Смит, това е неуместен въпрос, особено към преподавател и класен.

Той подаде лист на мен и Стела, и когато ме погледна отместих погледа си.

Защо въобще провеждаше такъв разговор с тях?

- А ще имаме ли вечерен час?

Адам попита някъде зад мен.

- Ако ще се напивате, може и да Ви покрия, но не и ако бъдете очевидни.

Чуха се няколко радостни вика и смехове.

- А ние си мислехме че сте гаден.

Той леко се засмя, връщайки се на бюрото.

- Това трябваше да го приема като комплимент ли?

Те се засмяха, а той погледна към лаптопа си.

- Добре, сега нека започнем с уроците.

~~~

- Сериозно, ще бъде страхотно. Ще сме в една стая и то защото трябва да сме по двойки.

Усмихнах се на Стела.

- Чух че около хотела имало клуб. Можем да се измъкнем с момчетата? Ще се натряскаме и после ще се приберем. След това ще се наспим, а като се събудим ще отидем на басейна. Според мен ще е супер, какво мислиш?

Повдигнах леко рамене и се замислих.

Дали майка ми щеше да ми даде парите?

Ами ако не ме пуснеше пък?

Аз самата не исках да се прибирам, но трябваше да я гледам. Не можех да я оставя да се грижи сама за себе си около някакъв си непознат и синът му.

Може би не трябваше да ходя.

Но пък исках...

Звънецът за последния час би и всички започнаха да излизат от стаята.

Teacher's PetWhere stories live. Discover now