GÜCÜN ASALETİ

5. Bölüm: Kafa Tutan İnsanlar

İyi okumalar♡♡♡

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Meltem Parıldar'ın günlüğünden bir sayfa

Korku çok kötü bir duygu. Korkuyorum. Hem de her şeyden. Annem geçen gün mutfakta bir tabak düşürdü. Sesi beni yine o güne götürdü. Anneme korktuğumu söylediğim de ise şu cevabı aldım.

"Korkmak güçsüzlüktür Meltem. Güçsüz biri olmak istemiyorsan korkma!"

Korkmak gerçekten güçsüzlük mü? Ben çok güçsüz müyüm? Nefes alamıyorum korkularım beni esir etti. Ben her sesten korkmaktan bıktım. Sessizce ağlamaktan bıktım.

Babamın ameliyattan çıktığım da söylediği sözler bir ömür hafızam da kalacak galiba.

"Zor du biliyorum. Ama korkma. Çünkü korkmak güçsüzlük belirtisidir."

Neden benim zihnime bunu işlediler?

Neden yaptınız anne? Neden baba?

                                  ~Meltem Parıldar~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Arşivde geçirdiğim bir kaç günden sonra o konuyu rafa kaldırdım. O kadar çok dosya vardı ki hangisine bakacağımı şaşırmıştım.

Bir insan neden koltuk takımını değiştirdiğini kaydeder ki?

Ben şahsen hiç bir şeyi kâğıda dökmem. Hepsi zihnimdedir.

Bugün 'varis buluşması' adı altında bir işkenceye gidecektim. Neymiş? Varisler tanışıp kaynaşsın diye bize bir parti ayarlamışlar.

Bana kimse karışamaz. Bir köşede oturur sonra çıkar giderim.

Yani bu saçma olaya katlanmak zorunda mıyım? Onun suratını görmek bile içimdeki yumruk atma isteğini arttırıyor.

Bahsetmiş miydim? Yumruk atma sebebim boksör olmam. Yani çok rahatlatıyor. Evet yumruk atmak ki özellikle insanların burnunu kırmada üstüme yoktur. Bir kaç boks maçında insanların burnunu kırmış olabilirim yani ne var bunda?

Neyse. Koridor da yürüken düşüncelerimi bir kenara bırakıp içeriye girmek üzere olduğumu fark ettim.

Evet burası Parıldar Malikanesi değildi. Burası Oktay Feyest' in evinin içindeki varis salonuydu. Varis buluşmalarında varisleri ağırlamak için gönüllü olmuştu. Bu benim katıldığım ilk varis buluşmasıydı.

Hiç olmamasını dilerdim.

Sakin ol kızım sadece girip çıkacağız.

Nasıl sakin olalım ya nasıl ? Adam içerde.

Zihnimdeki sesleri susturdum. Sanki normalde içimi kemirmiyorlarmış gibi.

Üzerimdeki siyah kot pantolon, siyah sporcu atlet, siyah ceket ve siyah spor ayakkabılarıma baktım. Evet gayet uygundu. Çoktu bile. İçeri girdiğim anda çoğu göz beni süzdü. Üzerinde şaşalı elbisesi topuklu ayakkabısı olan kızlar bana dik dik bakıyordu.

Ne bide elbise mi giyecektim?

Elbise sevmediğimden değil. Elbiseyi seven kızı içimde öldürdüşümdendi. Onu öldürmeye mecbur kalmıştım.

Olayı dramatize etme Meltem. Sen güçlü birisin öldürürsen öldürür. Yakarsan yakarsın.

Bana bakan gözlere hiç aldırmadan. Benim için ayrılan koltuğa geçtim.