အဲ့နေ့မှာ ကျွန်တော့်စိတ်က အရမ်းကို ကောင်းတဲ့
ခံစားချက်ကြီးတစ်ခုရခဲ့တယ်ဗျာ စဥ်းစားကြည့်ဗျာ ကိုယ်နဲ့လဲမသိတဲ့စော်ကြီးက ကိုယ့်ပေါင်ကို
ပွတ်ပေးမှတော့ ကိုယ်လဲ ငတုံးမှမဟုတ်တာပဲကို
ကျောပိုးအိတ်ကို ပေါင်ပေါ်တင် လက်တစ်ဖက်ကို ကျောပိုးအိတ်အောက်ထဲထည့်ပီး သူ့ပေါင်တံလေးကို မရဲတရဲ ထိကြည့်တယ် သွေးတိုးစမ်းတာပေါ့ဗျာ အရမ်းလဲမလုပ်ရဲဘူး ကွိုင်ရှိတယ်လေ တုံ့ပြန်မှုကို ကြည့်တော့ အေးဆေးပဲဆိုတော့ ကိုယ်လဲ ရဲပီလေ အဲ့လိုနဲ့ သူ့ပေါင်ကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတော့ သူလဲ ပွတ်ပေးတယ်ဗျ
အရဲစွန့်ပီး ထပ်တိုးတော့ အောက်ခံပေါ်တောင်ရောက်နေပီ ကျွန်တော့လက်က မသိမသာကားပေးတာ တစ်သက်မမေ့ဘူး ပွတ်နေရင်း စိုလာတာလဲခံစားမိတယ် သူကတော့ ပေါင်ရင်းနားကိုတတ်မလာဘူး သူ့လက်က ကျွန်တော်ကတော့ သူ့အတွင်းခံ အနားစကိုရှာပီးလက်ထည့်လိုက်တာမှတ်မိတယ် အကွဲကြောင်းကိုပွတ်ပေးတာလဲမှတ်မိတယ် နောက်တော့ ဆက်လဲမလိုက်ရဲဘူး ယုဇနဥယျာဥ်ဘက်မရောက်ဖူးတော့ သာကေတအဝိုင်းကျော်ပီးခြောက်မှတ်တိုင်လောက်မှာ ဆင်းနေခဲ့လိုက်တယ် မှတ်တိုင်ကိုမေးကြည့်တော့ စာဥမှတ်တိုင်တဲ့😅 အဲ့အဖြစ်ပျက်ကြောင့်
ကျွန်တော့ဘဝမှာ ပြန်တွေးမိရင် အမဲစက်ကြီး
ဖစ်မယ့် အကျင့်စရိုက်တစ်ခု အမြစ်တွယ်သွားခဲ့တယ် အာ့ကဘာလဲဆိုတော့ bus ကားပေါ်မှာ
သားကောင်ရှာပီး ကြိုးစားခဲ့တာကိုပေါ့
