"Εντάξει. Σας ευχαριστούμε πολύ γιατρέ." Είπε η Amanda βγαίνοντας έξω με εμάς από πίσω της. Όταν φτάσαμε στο αυτοκίνητο, μπήκαμε μέσα.
Ο Harry οδηγούσε με συνοδηγό την Amanda ενώ εγώ κάθησα πίσω του. Μερικές φορές τον έπιανα να με βλέπει από το καθρεφτάκι. Μάλλον σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα (θα μάθετε μετά τι πραγμα)!
Όταν φτάσαμε και κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, μπήκαμε στο σπίτι του Heylor. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και έτσι αφού περπατήσαμε έως το σαλόνι, όπου βρήκαμε και τους άλλους να κάθονται στους καφέ καναπέδες πίνοντας ποτό.
"Κορίτσι μου. Είσαι έγκυος τελικά; " ρώτησε η μαμά μου όλο χαρά αφού σηκώθηκε επάνω.
"Ναι μαμά. Είμαι. Λίγο αργά το μάθαμε αλλά εντάξει. " απάντησε αυτή επίσης όλο χαρά και όλοι σηκώθηκαν για να την ή μάλλον για να ΤΟΥΣ συγχαρούν! Μαζί τους σηκώθηκε και ο Heylor αλλά με άλλο σκοπό αυτός. Ήρθε κοντά μου και μου έπιασε το χέρι.
"Είσαι καλά;" με ρώτησε και έγνεψα καταφατικά αν και ο ίδιος ξέρει πως δεν είμαι καλά.
"Ξέρετε... υπάρχουμε και εμείς εδώ." Τους ανακοίνωσε ο Heylor εννοώντας εμένα και εκείνον και γύρισαν προς εμάς ενώ ακόμα μου κρατούσε το χέρι. Και μαντέψτε ποιανού έπεσε απευθείας το βλεμμα του εκεί; Σωστά. Του Harry φυσικά!
"Το ξέρουμε πως είστε εδώ. Απλά άστε να χαρούμε λίγο με τα ευχάριστα νέα. " είπε ο μπαμπας μου.
"Καλά τότε. Όταν θα τελειώσετε απλά ενημερώστε μας. Θα είμαστε στο δωμάτιο μου." Είπε νευριασμένος και με γεμάτο ειρωνεία ο Heylor. Τραβώντας με από το χέρι, φτάσαμε στο δωμάτιο του. Όταν μπήκαμε μέσα, ξαπλωσαμε στο κρεβάτι δίπλα δίπλα κοιτώντας το ταβάνι. Ήταν συνήθεια πριν χωριστούν οι δρόμοι μας!
"Είσαι καλά;" με ρώτησε ξανά βάζοντας τα χέρια του κάτω απ'το κεφάλι του για στήριγμα.
"Έτσι νομίζω. "Είπα αφήνοντας ένα αναστεναγμό να βγει από μέσα μου.
"Να σου πω κάτι; " με ρώτησε κοιτώντας με.
"Πες. "
"Κατουρηθηκα. Μείνε εδώ. Δεν θα αργίσω. " είπε
"Χαχαχα" γέλασα και μαζί μου και αυτός. Αφού έφυγε, γύρισα το κεφάλι μου προς το παράθυρο κοιτώντας την φύση. Όμως χάθηκα στις σκέψεις μου με αποτέλεσμα να μην καταλάβω ότι καποιος μπήκε στο δωμάτιο πλησιάζοντας επικίνδυνα εμένα.
Πριν προλάβω να γυρίσω να δω ποιος είναι, ανέβηκε από πάνω μου.
" ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ." Τσιριξα από τον φόβο μου αλλά είδα ότι ήταν ο Harry.
Μπήκε ανάμεσα στα πόδια μου, πήρε τα χέρια μου πάνω απ'το κεφάλι μου σταθεροποιοντας με.
"Δεν ξες τι θέλω να σου κάνω τώρα. "
Τώρα τα σωματα μας ειναι τελείως κολλητά και νιώθω την ανασα μου να κόβεται. Δεν ξέρω τι σκέφτεται αλλά σκύβει ελάχιστα το πρόσωπο του προς το δικό μου.
"Ασε με!" Του λέω και γυρίζω το κεφάλι μου στα δεξιά για να μην τον κοιτάω στα πράσινα μάτια του. Τότε βρίσκει την ευκαιρία και βάζει το πρόσωπο του στο λαιμό μου με αποτέλεσμα να ανατριχιάσω ολόκληρη.
"Harry...φύγε" είπα με δυσκολία και σταμάτησε. Τώρα βλέπουμε ο ενας τον άλλο. Σηκώνεται από πάνω μου και κρίβει τα μάτια του στην παλάμη του και αναστενάζει.
"Αφού με άφησες, τώρα έξω." Τον διέταξα και εμφανίστηκε ο Heylor. Μπήκε μέσα και μας κοίταξε παράξενα.
"Άσε με να σου μιλήσω. Σε παρακαλώ Heylor ασε μας δυο λεπτά μόνους. " ο Heylor με κοίταξε για να του πω τι να κάνει. Εγώ του έγνεψα να φύγει και αυτό έκανε. Σταύρωσα τα χέρια μου στην μέση μου και περίμενα να ανοίξει το στόμα του.
"Λοιπόν...ακούω. "
"Ωραία. Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Ξέρεις πολύ καλά πως το διάστημα που έμεινε η Amanda έγκυος, ήμασταν μαζί. Τότε που ήρθα στο διαμέρισμα. " νομίζει πως δεν το έχω σκεφτεί;
"Harry, μπορει ο γιατρός να έκανε λάθος στις ημερομηνίες. Μπορεί να.." δεν με άφησε να τελειώσω.
"Δεν υπάρχουν 'μπορεί να' Sanda. Είναι ξεκάθαρο. Το παιδί δεν είναι δικό μου. Εξάλλου πάντα χρησιμοποιώ προφυλάξεις. "
"Και τι θες από εμένα; " τον ρώτησα.
"Να με βοηθήσεις. "
Έβαλα πάλι. Αχχ μαζέψτε με!!!
Τι λέτε να γίνει
Ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστορία μου. Αν θέλετε αφήστε και κανένα σχόλιο.
Υ.Γ. κάποιες κοπέλες από εδώ, με ρώτησαν ποτέ θα βάλω νέο παρτ στην άλλη μου ιστορία "Ο δικός μου ποδοσφαιριστής". Εεε λοιπόν....επιτέλους έβαλα πριν λίγο
Thank you loves xxxx
