Kan Bataklığı

Bölüm 6 . Bilinmeyen numara.

.

Yüzüme değen tokatla neredeyse yere düşüyordum. Eli o kadar ağır ki, bir tokatla dudağım kanamıştı bile. Ne yani Karanın beni kurtarması bir rüyadanmı ibaretti? Hani dinmişti acılarım? Bu kadar kısa sürede o kadarmı bağlandım ,rüyamda onu görecek kadar.

Hayır ,yine bu karanlık oda ve yine bu pislik herif.

-" Uyarımı dikkate almalıydın , güzellik. Yazık olacak artık o güzelliğine...."

İmalı sözlerine ağzımdan akan kanı silerek öfkeyle cevap verdim.

-" Elinden geleni ardına koyma. Ama olurda beni sağ bırakırsan seni affetmem!"

-" Sence senin affına ihtiyacım varmı?! Ayrıca bana yerde yatan cansız ceset yerine , yaralı bir kuş lazım... Özgür olmak için herşeyi anlatacak bir kuş. "

Lafını bitirir bitirmez üzerime yürümeye başladı. O an yapacaklarını düşündükce geri geri gitmeye başladım. Hala tehditler savurmaya devam ediyordu . Ama artık sesi sanki çok uzakdan geliyor bana. Sırtım soğuk duvara değdiğinde oda bana ulaşmıştı artık. Beni vuracağını bildiğim için iki elimle sıkıca yüzümü kapattım. Yüzümü mahvederse bu hayattaki tek hayalimkde mahveder. Tüm hayallerimi bir pisliğin yanlış anlaması sonucu kaybetmek isdemiyordum.

-" Hayır ,vurma . Konuşalım."

Artık beni dinlemiyordu bile. Dayakları bir ,birinin ardınca geldi. Vücudumla değilde, ruhumda bu acıları hissettim derinden.

  ....

..

-"Hayırrr!" Diye bağırdım ve irkilerek yerimden kaltım. Yüzümü sıkıca kapatarak ağlamaya başladım. Yine her taraf karanlık. Ne zaman bitecek bu işkence ?

-" Hayırrr. Nolursun yapmaa... "

Odanın kapısı açılarak hızla yanıma birileri geldi. Ayak sesinden anladığım kadarıyla 3 kişi.

-" Lütfenn.. Yeter... "

İki tane el sıkıca sarıldı bana hemen. Yüzünü göremesemde kokusundan Karan olduğunu anladım.

-" Hüma. Korkma , burdayım. Yanındayım."

-" Canım acıyor ...." diye dahada şiddetle ağlamaya başladım. Gerçektende yaşadıklarımı hatırlayınca pisikolojik olarak acı çekiyordum.

-" Aç gözlerini , bana bak. Ağlama , " diyerek saçlarımı okşadı.

-" Git Taha doktoru çağır ,hemen."

-" Tamam ,abi. "

Elimi yavaşca yüzümden çekerek göz yaşlarımı sildim.  Karan tam yanımda oturmuş bana sarılmış haldeydi. Etrafıma dikkatle baktım . Burası o ruhsuz oda değil. Karanın evindeyim. Hatta kardeşleri bile hayal ürünüm değil , gerçek olarak karşımda duruyorlardı.

Yatağın yanında duran Ecem dolu gözlerle bana bakıyordu. Taha odaya geri gelerek kardeşinin yanında bekledi. Bir şey sormaktan çekinerek sessiz kaldı.
Muhtemelen çığlık atmışdım bu yüzden hepsi yanımdaydı.

Kendimi biraz toparlayarak Karanın kollarından uzaklaştım.

Karan-"İyi misin?" Diyerek diyerek bir eliyle yüzümü ve saçlarımı okşadı. Ona hafif kırgınlıkla gülümsedim.

-" Çok şükür ,sadece kabustu. "

Karan-" Ateşi mi gördün? Sana yaptıklarınımı?"

-" Hı hı.."