Temas ~Hyunlix~

4-

Felix'ten
Okul için hazırlanırken çantamı testler ile doldurdum. Bu hayat cidden sıkıcı. Zaten istediğim mesleği bile yapamayacağım.

Sınıfa geldiğimde Jisung ve Jeongin daha gelmemişti fakat Hyunjin buradaydı. Garip çünkü o genellikle geç gelir. Yerine geçtim ve konuştum.

"Erkencisin. "

"Sende. " (hj)

"Aslında evden uzaklaşmak iyi geliyor. Geldiğim yer okul olsa bile. "

"Dün seni eğlendirebildim mi? " (hj)

"Evet herşey için çok teşekkür ederim"

Çantamdan test ve kalemliğimi çıkarmıştım. Artık sıkı bir çalışma içerisinde olmam gerekiyor.
Hyunjin testleri görünce yüzünü buruşturdu.

"Gelir gelmez test mi çözeceksin? " (hj)

"Bunları bugün bitirmem gerekiyor. Evde kontrol edeceğim. "

"Her dersten 5 test ve hepsi 20 soru mu?! " (hj)

"Evet evdekileri katmadan. Uff "

"Felix sen kafayı mı yedin? " (hj)

"Sanki ben istiyorum çözmeyi. "

"Nasıl yani? Ailen mi zorluyor? " (hj)

"Evet. Bu gerçekten can sıkıcı. Telefonumdaki herşeyi biliyorlar hatta durdurmasam çocuk kilidi takacaklardı. "

"Ne? " (hj)

"Neyse benim şunları bitirmem gerekiyor. "

"Cevap anahtarından geçirsene. " (hj)

"Cevap anahtarını unutacak kadar aptal olsalar keşke. "

Derin bir nefes verip teste dönmüştüm. Hyunjin beni izliyordu. Takmamaya çalıştım ama odaklanamıyorum.

"Bakmaya devam edecek misin? "

"Üzgünüm. Herhalde dışarı çıkmana da izin yoktur. " (hj)

"Aslında ilk kez izin verdiler. O da seninkiyle işte. Babam iş gezisinde olduğu için test falan çözmedim hiç. Annemde ondan izin vermiştir. Sonra babam geldi ve hayatımı mahvetti. Sevdiğim şeyleri elimden almaktan daha iyi yaptığı şey yok.

"Felix. " (hj)

"Efendim? "

"Eteklerini mi attılar? " (hj)

"Ne alaka? "

"Yasakladılar değil mi? Daha doğrusu baban. " (hj)

"Şey.. "

Bu yüzden mi giymiyordun? Neredeler şimdi? " (hj)

"Büyük ihtimal çöplükte. "

Önüme dönmüştüm. Öyle giyinmeyi seviyordum ve sevdiğim için gitti. Testin ilk sayfasını çözmüştüm. Cidden sıkıldım bu testten. Okulda bile rahat yok. Hiçbir yerde rahat yok zaten gidebildiğim tek yer artık okul. Seçebileceğim tek meslek doktorluk. Ama bilmiyorlar ki kandan nefret ederim. 50 kere anlatmaya çalışsamda dinlemediler. Neyi sevip sevmediğim hakkında ufak bir fikirleri yoktur. Annemde suçlu. O da zorluyor. Babamla gayet mutlular. İkisi mükemmel anlaşıyor ama bana gelince sanki başka ailedenmişim gibi.. Küçüklük anılarım hep aklıma geliyor. Bir kere dans etmeye çalışmıştım kuzenimle. Fakat onlar ise beni kuzenimden uzaklaştırıp kitap okutmuştu. Doktorlar hakkında, ameliyatlar hakkında bir sürü bir sürü videolar. Ta küçüklükten beri hayatıma karar verilmiş. Bende onların piyonuyum.

Elimden kalemimin alınmasıyla duraksadım.

"Sabah çözmene izin veremem üzgünüm. " (hj)

"Verir misin şunu? "

"Ailenle konuşmayı denedin mi? " (hj)

"Evet ama dinlemiyorlar. Tek düşündükleri ders, başarı, doktorluk, para. Ders, başarı, doktorluk, para. Hep böyle. Ne benim mutluluğum, ne    ilgi alanım, ne sağlığım, ne de isteğimle ilgileniyorlar. Elime veriyorlar bir testi bir kalemle silgiyi odana. 4 saat boyunca ders ondan sonra ön dakikalık mola yemek ve ders. Uyuyana kadar. Saat akşam dokuzdan ona kadar kitap okuma. İstemiyorum bunların hiçbirini istemiyorum anladın mı?
Doktorluk yapabileceğim son meslek bile değil çünkü kandan nefret ederim ama bu onların umurunda bile değil. Bunları söylediğim an daha çok ceza alırım ve o zaman ilte herşey daha kötü olur. "

İçimde olan her şeyi dışa vurmuştum. Hyunjin bana bakıyordu. Sadece bana ve birşey diyememişti. Anlattım ve ne kaybettim? Hiçbir şey. Belkide siz 2 haftadır tanıdığınız birine güvenmezdiniz ama şuan umurumda değil sadece anlatmak istiyorum. Belki de şuan bana acımıştır ya da üzülmüştür. Elindeki kalemi aldım ve çözmeye devam ettim. Başka yapabileceğim bir şey yok sonuçta.

İlk dersten sonra Jisung ve Jeongin ile ayrıldım. Changbin'i bulmaya gitmişler. Bende kütüphaneye gittim. Hyunjin'de benimle gelmişti. Kendine bir kitap çıkarıp okuyordu. Ben ise fiziğe geçmiştim. Bir süre sonra 10 dakikamız kalmıştı. 5 dakika kala yukarı çıkuyordum. Hyunjin kitabı bırakmış ve beni izlemeye başlamıştı. Daha doğrusu kağıdı. Toplanmaya başladığımda o da toplanmış ve kalkmıştı. Bir şey dememişti. Sadece beni takip etmişti..