Vaveyla

B~4 NEFESİMSİN

İyi okumalar 🤍

Boşlukta süzülüyor gibi hissediyordum. Şirin'in dediklerinden zerre bir şey anlayamıyordum. Git diyordu. Ama nereye gittiğimi ben bile bilemeyecektim. Çünkü gidecek tek bir yerim bile yoktu. 

Gözlerimi kara harelere çevirdim. Onun da gözlerinde endişe vardı.

"Elfesya hemen git buradan. Annem geliyor."

Şirinin söylediklerinden tek bir şey bile anlayamıyordum. Yengem neden geliyordu ki?

"Ne oluyor Şirin?"

Ben şirine ne olduğunu sorarken yabancısı olduğum bir silüet yaklaştı bize. Soğuk kanlı, sert ve kendinden emin adımlar atarak gelmişti yanımıza.
Anladığım kadarıyla Akatay'ın annesiydi bu kadın. Şirin de şaşkınlıkla ve anlamaz gözler ile bakıyordu bu kadına.

"Güzel kızım biz konağa geçeceğiz. Yani en azından ben geçeceğim. Almam gereken ilaçlar var. Benimle gelirmisin?"

Direkt bana karşı konuşmuştu. Yüzünde tatlı bir tebessüm vardı. Sanırım Akatay da ne olduğunu anlamış annesine oda gitmemizi onaylarcasına bir şeyler söylüyordu.

"Ben seni arayıp her şeyi anlatacağım Elfesya. Ama şimdi konağa git."

Başımı aşağı yukarı sallayarak Gazel xanım'ın peşine takıldım. Adımlarım devam ederken birden fark ettiğim şeyle duraksadım. Ardıma dönüp benim üzerimden ayrılmayan kara harelere baktım. Ceketi hâlâ bendeydi. Ceketi omuzlarımdan alıp ona doğru uzattım.

Bir elini kaldırarak "Sende kalsın hava soğuk." Dedi.

Başımı iki yana sallayarak "Ben zaten eve gidiyorum. Sen eğer burada kalacaksan üşürsün. Al lütfen."

Bir şey söylemesine izin vermeden ceketi eline tutturdum. Gözlerine bakıp küçük bir tebessüm ettim, ardıma dönüp beni arabada bekleyen Gazel hanım'a doğru ilerledim.

Gazel xanım'ın üzerimde olan bakışlarını hissediyor ama yüzüne bakamıyordum. Oğlu ile bahçede yanyanayken görmüştü bizi. Bir de onun gözü önün de konuşmuştuk. Bu utanılacak veya ayıp bir şey değildi. Ama yine de çekiniyordum. Bakışlarımı gece'nin efsununa yaklaşmakta olan gökyüzüne çevirdim.

"Benden çekinmeyesin güzel kızım..."

Kurduğu cümle ile şaşkınlıkla Gazel xanım'a döndüm.

"Bilirim çekinirsin ve utanırsın benden ama yanlış yapacak birine de benzemezsin."

"Şey ben... yani"

Söyleyecek kelime bulamıyordum. Gazel hanım gülümseyerek elini elimin üzerine koydu.

"Anladım ben anladım. Benim oğlum ne yaptığını ve sınırlarını bilen biridir. Senin de ettiğin ayıp bir şey yoktur."

Sadece sustum.

♤♤♤

"Oğlum..."

Haykırıyordu bir anne.

Göz yaşlarını toprağa işliyordu.