Tozkoparan İskender: Sır

8

Temkinli tavırla odayı dinlemeye başladı ikili. İskender, içeride ne konuşulduğunu çok rahat duysa da bu Asya için geçerli değildi. Şuanlık önemli bir şey konuşulmadığı için Asya'ya söylemedi. "Ya neden söylemiyorsun? Merak ediyorum burada." Yürüdükleri yol boyunca Asya'nın susmasını dilemişti İskender. "Asyacığım, sus ve şuraya gir." Diyerek elini geçmesi için uzattı. Asya saçlarını savurarak odaya girerken İskender'in yüzüne çarpan saç telleri gözünün önünü kapatmıştı. İçinden sabır dileyerek peşinden girip kapıyı kapattı. Asya, koltuktaki yerini aldığında ona doğru yürümeye başladı.

Sinan, Arda ve Baykuş'un görüntüleri karşılarındaki ekrandaydı. "Hadi hemen sil görüntüleri." Dedi ve bir elini Asya'nın omzuna koydu. Asya ona cevap veremiyordu çünkü şuan kendinde değildi. Gözleri kararıyor, başı dönüyordu. "Asya?" Diye seslendi ona İskender. "Asya ne oluyor?" Asya'dan ses gelmemesi onu daha da endişelendiriyordu. Asya'nın elleri klavyede sabit duruken başı geriye düştü. İskender gözlerinin önüne gelen Asya'nın gözlerini görünce korkuyla ona baktı. Asya'nın gözleri neredeyse bembeyazdı. Ölmüş olamazdı değil mi?

"Asya?" Dedi, kısık sesle. "Asya uyan." Diye devam etti. Elleri kendinden bağımsız Asya'nın yüzüne gitmişti. "Asya, şaka mı yapıyorsun?" Hala çocukça bir umutla şaka olduğunu düşünmek istiyordu. Asya'nın buz gibi ve solgun yüzüne dokundu hafifçe. Koltuğu kendine çevirip Asya'nın başını kaldırdı. Görev falan umrunda değildi şuan. Asya'nın gözlerine baktı. "Asya ne olur uyan." Çaresiz cümlelerini duyan sadece kendisi değildi. Sol gözünden akan yaşı duyduğu sesle birlikte sertçe sildi. "Maalesef, Asya seni duyamaz İskender." Robotik sesiyle güldü. İskender, Asya'ya bakmayı bırakıp sinirle ayağa kalktı. "Ne yaptın ona?" O adam, yüksek sesinden etkilenmişe benzemiyordu. "Cevap ver bana!" Dedi ve üzerine yürüdü kendinden yaşça büyük adamın. İlk defa gördüğü bu yüzü ömrü boyunca unutmayacağını ve elbet bir gün intikamını alacağını biliyordu. "Sakin ol İskender." Adamın sakin tavrı daha da sinirini bozuyordu. "Sakın bana bir daha sakin ol deme!" dedi, her kelimesinde bir adım yaklaşarak. "Hemen onu eski haline getir, hemen!" Sabrının son demleriydi.

Yanındaki adamlar bir emir almışcasına aynı anda hareket ederek İskender'in üzerine yürüdüler. İskender kendisine geldiklerini düşünse de durum öyle değildi. Onların hedefi Asya'ydı. Bunu fark eden İskender, kendini Asya'ya siper etti. Ölmüş bile olsa - ki bundan çok korkuyordu - onlara Asya'yı vermezdi. "Hayır! Alamazsınız onu!" Diyerek art arda gelen adamları engellemeye çalıştı. Ama adamların yorulma hissi olmadığı için onu çok zorluyorlardı. "Ne olursa olsun, asla izin vermeyeceğim." Dedi ve bir yumruk daha attı. Diğer iki adam ayağa kalkıp tekrar Asya'ya yönelmişti. Birine tekme atarken ters dönüp diğerine yumruk attı. Hepsi yerde yatıyordu artık. Kalkamamaları için dua etti içinden. Kapının önünde dikilen adam ufak bir el hareketiyle onları ayağa kaldırdı. İskender, ağlamamak için zor duruyorken düşündüğü tek şey Asya'ydı. Onu bırakamazdı.

Bir süre yine mücadele etti adamlarla. Kapının önünde bekleyen adam sıkılmış bir nefes vererek yürümeye başladı. "Yeter, çok uzadı bu durum." Diyerek İskender'in diğerleriyle uğraşmasını fırsat bilerek Asya'ya yaklaştı. "Gölge, senden her zaman önde İskender. Buna alışsan iyi edersin." İskender karşısındaki adamı iterek ona doğru gitse de peşinden gelen diğer adamlar onu durdurdu. "Hayatın boyunca yalnız kalacaksın İskender." Deyip, Asya'yı kucağına aldığında hiç olmadığı kadar sinirli hissetti kendini. Gözlerinden akan yaşları yumrukları takip etti. "Bırak onu." Dedi, ölüm kokan sesiyle. "Sakın dokunma." Diye de ekledi. "Emredersin, İskender." Diyerek güldü adam. Başını selam verir gibi eğip kucağında Asya'yla ortadan kayboldu. İskender'in artık dayanacak gücü kalmamıştı. Karnına yediği yumrukla yere düşüp öylece kaldı orada. Birkaç saniye önce Asya'nın hareketsizce durduğu koltuğa bakıyordu. Başındaki adamlar aynı anda doğrulup ondan uzaklaştılar. "Özür dilerim Asya, yine koruyamadım seni." Gözleri kapanmadan önce kurduğu son cümle oldu.