Sold Out

Χωρίς Τύψεις

Ευτυχώς πέτυχα αρκετά εύκολα τον στόχο μου να τον αποσυντονίσω. 

Δεν πρέπει να τα χάνω μπροστά του. Αλλά την αποκάλυψη οτι η σύζυγος Αλεξιάδη δεν είναι μια τυχαία γυναίκα που θα ένιωθα ντροπιασμένη απέναντί της για την απόφασή μου να διαλύσω την υποτιθέμενη οικογενειακή ευτυχία της, αλλά η γνωστη αχώνευτη Μαργαρίτα Δημάκη...ομολογώ δεν την περίμενα!

Δεν μου φαίνεται πάντως πολύ λογικό ο Ορέστης (ο 'παίχτης' όπως τον χαρακτηρίζει συχνά η Μαίρη) να άνοιξε σπιτικό με τον εφηβικό του έρωτα!!

Δηλαδή, αυτός τη γνώρισε στο λύκειο κι αποφάσισε πως έκλεισε ως αντρας? Αυτος?? Χμμ... κάτι δεν μου κολλάει καθόλου...

"Θες να πάρω πρωτοβουλία και όπου πάει..?" με επαναφέρει στο προκείμενο αφού έχει κολλήσει τα χείλια του στο αυτί μου και η φωνή του ακούγεται αναστατωμένη και βραχνή. Και τέρμα ερωτική, δυστυχώς για μένα!

Με πιάνει σαν κούκλα από τα χέρια και με τραβάει να ανέβω πάνω του. Αυτό σε μένα δουλεύει απίστευτα ξεσηκωτικά- το ότι με χειρίζεται με τέτοια ευκολία κάνει το αίμα μου να βράζει κυριολεκτικά.

Και επίσης ξαφνικά νιώθω να έχει φύγει από πάνω μου ολο το βάρος των τύψεων και να έχει αντικατασταθεί από μία πολύ ισχυρή επιθυμία! Όχι, δεν έχω πλέον στο μυαλό μου μία κακόμοιρα, αθώα γυναίκα που θα αδικούσα. Τώρα έχω τη συγκεκριμένη- την κακοποιητική, ρηχή τύπισσα, το ψωνισμένο πλουσιοκόριτσο που δεν έκρυψε ποτέ πόσο πολύ ευχαριστιόταν να με ταπεινώνει και να με πονάει αφού ήξερε πως είχα συναισθήματα για τον Ορέστη και δεν έχανε ευκαιρία να με κάνει να νιώθω άσχημα για τον εαυτο μου!

Και αυτή δεν μου καίγεται καρφί αν πονέσει όταν, παρεμπιπτόντως, της δώσω ένα ωραίο μάθημα για το τι σημαίνει κάρμα! 

Σχεδόν ηδονίζομαι στη σκέψη της πρόστυχης μούρης της όταν θα παίρνω την εκδίκησή μου.

Τυλίγω τα χέρια μου στο λαιμό του και με πιάνει αμέσως χαμηλά, από τους γοφούς. Τον φιλάω όλο και πιο βαθιά και νιώθω να σπρώχνει τη λεκάνη μου σε μια ρυθμική κίνηση μπρος-πίσω πάνω του. Νιώθω τα χέρια του να με κρατάνε γερά, νιώθω πόσο με θέλει...είναι μεθυστικά ξεσηκωτικη η αίσθηση πως με θέλει τόσο πολύ.

Είμαι στην αγκαλιά του Ορέστη Αλεξιάδη και φαίνεται τόσο ανυπόμονος να με κατακτήσει- είναι απίστευτο! Και ξέρω πώς θα τελειώσει αυτό απόψε- κι αυτή η σκέψη με φτιάχνει απείρως πιο πολύ!