savagery|taekook

Kucak ☆

Tam her şey bitti derken o gelmişti,taehyung beni kurtarmaya gelmişti
____________________________

Siz Pişmanlık ve çarezizlik nedir bilir misiniz? Ben bu iki duyguyu tüm iliklerime kadar hissediyor,tadıyordum ve tatmaya da devam edecektim çünkü hayatım boyunca hiçbir sorumluluğumu yerine getirmemiş,insanları kendimden önce ön plana koymuştum ve tanrı da bana ceza olarak bu iki duyguyu bahşetmişti

Hani bazen deriz ya "artık geri dönüşü yok" diye. Hayatım boyunca her zaman dünyaya bu gözle bakardım ben. Ümitsizliğe kapılır ve o düşüncelerin beni alıp götürmesine izin verirdim. Çünkü ben neye inanmak istersem ona inanmaz aksine beni yanıltan düşüncelerime güvenerek adım atardım

Kader ağlarımız bizi bu dünyada öyle bir hayal kırıklığına sarar,sarmalardı ki aklımız şaşardı. İnsanların dengesi alt üst olur,hayatları kayardı. Anlayamıyordum,hiç bir şeyi anlamıyordum insanlar neden onlara zarar veren insanlara bağımlı olur,onları hayatlarının en önemli yerlerine koyardı

Oysa zaten bende öyle yapmamış mıydım? Taemin ve taehyung'u gözümde büyütmemiş miydim? Sanki uyuşturucu bağımlıların mahrum kaldığı o maddeye karşı beslediği özlemi bende onlara karşı beslememiş miydim? Her insan hata yapardı Ancak hata anlık olan bir şeydi

Eğer birine karşı sürekli aynı hatayı yaparsak ne olurdu? Ben size söyleyeyim o insanın tek duyguları değil tüm insanlara karşı olan güveni biter,mahvolurdu. Birden bire saçlarımın sertçe çekilmesi ile bedenim suyun altından çıkmış,deli gibi öksürmemi sağlamıştı. Ölümü her zerreme kadar hissetmiş ve tatmıştım

Birine koşulsuz güvenmek demek koşulsuz sevgi demektir. İnsanlar "ev" kelimesini dört duvardan oluşan,içi eşyalarla donatılmış bir şeyden ibaret sanar iken gerçek evler bir kaç eşyadan değil bir kalpten ve bir bedenden oluşuyordu "Taehyung" dedim soluklarımın aradından. Çıplak bedenim deli gibi titriyor,göğsüm hızla inip kalkıyordu

Ellerimden destek alarak oturmuş,nefes alışverişlerimi düzene sokmaya çalışıyordum ancak ağzıma ve burnuma oldukça su kaçmıştı bu da boğazımın deli gibi yanmasına yol açıyordu önemsemedim,önemseyecek durumda değildim sonuçta taehyung gelmişti,Düşüncelerimi ve kalbimi yanıltmamıştı. Benim için gelmişti,beni kurtarmaya gelmişti

Ona yaptığım onca şeyden sonra beni düşünmüş ve beni buradan almaya gelmişti "Taehyung" dedim hıçkırarak. Yanaklarımdan süzülen gözyaşlarına mani olmamış,bedenimin hıçkırıklarım ile kasılmasına izin vermiştim. Korkmuştum,çok korkmuştum. Taehyung'un beni bulamayacağını düşünmüş ve çok korkmuştum ancak tüm kabuslar bitmişti artık taehyung yanımdaydı ve kimse bana zarar veremezdi

Taehyung benim limanımdı. Ondan her ne kadar korksamda o benim bu evdeki tek limanımdı. Ne yoongi ne de taemin idi sadece taehyung beni düşünüp,korumaya çalışıyordu. Çünkü beni gerçekten seven tek kişi oydu ve bir başkası da olmayacaktı bunun bilincindeydim. Taehyung jiminden sonra benim tek limanım,tek sığınağımdı

Çaresizce ağlamama engel olamadım. Oysa konu boğularak öldürülmeye çalışılmam değildi asıl konu terk edilme korkusuydu. Eğer gerçekten taehyung beni terk etseydi o zaman ne yapacaktım bilmiyordum "taehyung burada değil" dedi düşüncelerimin aksine bana doğru yakalaşan beden nefesimin kesilmesini sağlayarak. Taehyung burada değil miydi?

O an dünyam başıma yıkılmış,bedenim korkuyla kaskatı kesilmişti. Taehyung neredeydi? "Sen kimsin" diye bağırmak,haykırmak istedim ancak korkudan kılımı bile kıpırdatamamış öylece iri yapılı bedenin bana yaklaşmasına izin vermiştim elimden gelen başka hiçbir şey yoktu çünkü. Ne kaçabilirdim ne de yardım çığlıklarımı duyurabilirdim