Flauwvallen, een moment van zwart en stil, Een plotse duisternis, een ongewilde wil. Het lichaam geeft toe, de geest even kwijt, Een dans van licht en schaduw, een innerlijke strijd.
Een duizeling, een vlaag, alles wordt vaag, De wereld vervaagt in een zachte vraag. Ogen sluiten, knieën zwak, Een neerwaartse spiraal, een tijdelijke krap.
Het hoofd voelt licht, de adem stokt, Een hart dat sneller slaat, een stem die lokt. Het bewustzijn zweeft, zoekt houvast, Een korte vlucht uit de werkelijkheid, een snelle last.
De grond komt dichterbij, armen die vangen, Een moment van rust, zonder verlangen. Geluiden dempen, alles stil, Een wereld die draait, tegen je wil.
Dan komt de terugkeer, langzaam en traag, Een waas die optrekt, een schuchtere vraag. Waar was ik, wat gebeurde hier? Een mix van verwarring en klein plezier.
De ogen openen, de wereld weer recht, Een diepe adem, de geest weer opgewekt. Het lichaam herstelt, zoekt balans, Een nieuwe kans op evenwicht, een tweede kans.
Flauwvallen, een tijdelijke val, Een herinnering aan hoe kwetsbaar wij al. Maar met elke keer, een beetje meer kracht, Een les in herstel, in de diepste nacht.
