Hi guysss
What's up???
Fine fine tskk
Sıkıldım ben😔😔😔
Bi kocama bakın medya
Heh simdi baslayabilirim
☆_☆
°KY°
Cama yaklaşamıyordum. Ayaklarım gitmiyordu. İçeride olanları görmek beni korkutuyordu. İçimde kötü bir his vardı ama o hissin zihnimi ele geçirmesine izin vermedim. Verdiği sözü tutacaktı, biliyorum.
Geriye doğru adım atarken durdum. Bulanık görmeye başlamıştım. Bir yere tutunmak istedim ama tutunacak bir yer yoktu. Hongjoong hyung durumu fark edip yanıma gelirken ben çoktan yerdeydim. En son Hongjoong hyungun paniklemiş sesiyle adımı söylediğini hatırlıyorum.
°Ayıcık bomboyu çoook seveceksin°
Hongjoong adımlarını hızlandırıp Yeosang'ın yanına gitti. Diğerleri de kafalarını çevirip ona baktılar.
Wooyoung yanına çöktü, bir elini ensesine koyup kafasını kaldırdı.
Hemşirelerden biri de yanlarına gelmişti.
"Bir hastalığı mı vardı?"
''Hayır yok."
''Biriniz bana yardım edebilir mi?"
"Ben ederim."
Wooyoung Yeosang'ı kaldırıp hemşirenin peşinden gitti. Girdikleri odada ki yatağa yatırıp tansiyonuna baktı.
''Yorgun düşmüş olmalı. Dinlenmesi gerekiyor."
"O kadar değil mi? Ciddi bir şeyi yok yani."
"Sanmıyorum. En fazla 1 saate kalkmış olur. "
"Çıkayım mı ben?"
"İyi olabilir."
Wooyoung çıkıp diğerlerinin yanına geri gitti.
Wooyoung
"Ne olmuş? Çıktı mı doktor? İyi mi?"
San
"Hayır değil. Kalbi duruyor sanırım."
Wooyoung olduğu yerde kaldı. Şimdi o da Yeosang gibi düşünüyordu.
Ya ölürse? Normal bir şekilde devam edebilirler mi?
Seonghwa
"Wooyoung?"
Wooyoung
"Hyung ölürs-"
Seonghwa
"Hayır ölmeyecek. Bana bakın, hiçbirinizin kafasında olumsuz düşünce olmasın tamam mı? Kendinize gelip düzgün şeyler düşünün. Aramızdan eksilen olmayacak."
San kafasını camdan Seonghwa'ya çevirip 'bir şeyler oluyor' dedi. Doktor kalp masajı yapmayı bırakıp defibrilatörü eline almıştı. İçerideki sesler çok net duyuluyordu ve durum gittikçe daha kötü oluyordu.
Hongjoong
"Bu adamları bulurlar değil mi?"
Yunho
"İllaki"
Hongjoong
"Güzel"
