Στη Σκιά του Μενταγιόν

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Η Άλις σήκωσε ενστικτωδώς τα χέρια της για να προστατευτεί κι έκλεισε σφιχτά τα βουρκωμένα της μάτια. Άκουσε ένα γδούπο κι ένιωσε τον αέρα καθώς κάτι προσγειωνόταν ανάμεσά τους. Την επόμενη στιγμή άκουσε μια κραυγή. Την κραυγή του Κάι. Άνοιξε τα μάτια της. Ο Άντρας-Σκιά είχε εμφανιστεί σαν από μηχανής θεός την τελευταία στιγμή και είχε καρφώσει τον πορτοκαλοκόκκινο κρύσταλλό του στο στήθος του Κάι. Έπειτα τον ξεκάρφωσε απότομα, αφήνοντας να φανεί μια πληγή που, παραδόξως ήταν πορτοκαλί και έλαμπε, δίχως να αιμορραγεί. Έκανε να τον καρφώσει ξανά, αυτή τη φορά στην καρδιά του, αλλά δεν πρόλαβε. Ο Κάι έκανε με το χέρι του μια απότομη κίνηση και ξαφνικά ο κρύσταλλος έφυγε από το χέρι του Άντρα-Σκιά και κύλησε στο πάτωμα. Εκείνος ήξερε πως δεν είχε χρόνο να τον πάρει.

Έτσι, αντί γι' αυτό, έδωσε στον μάγο δυο απανωτές γροθιές. Η πρώτη τού μάτωσε τη μύτη. Η δεύτερη του την έσπασε. Ο Κάι ούρλιαξε. Έπιασε τη μύτη του, που είχε στραβώσει τελείως απ' το σπάσιμο και την έφερε ξανά στη θέση της μ' έναν ανατριχιαστικό ήχο. Χάρη στην μαγεία του, η μύτη του γιατρεύτηκε σε μόλις δυο δευτερόλεπτα. Ο Άντρας-Σκιά έκανε να εκμεταλλευτεί αυτόν τον λίγο χρόνο για να πάρει πίσω τον κρύσταλλο, αλλά με μια κίνηση του χεριού του, ο μάγος τον έσπρωξε ακόμα πιο μακριά. Ο Άντρας-Σκιά αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει ξανά τις γροθιές του.

Η Άλις κοίταζε σαστισμένη. Ο Άντρας-Σκιά είχε ανέβει στο ξύλινο πλέγμα που υπήρχε στο ταβάνι και τώρα είχε κατέβει από 'κει μ' ένα σάλτο για να τη σώσει.

Ένα χέρι την άρπαξε απ' το μπράτσο και την τράβηξε λίγο πιο πίσω. Ήταν η Τζες.

«Έλα, πάμε» της ψιθύρισε και οι δυο τους έτρεξαν προς την έξοδο.

Άρχισαν ν' ανεβαίνουν τις σκάλες, η Άλις όμως είχε καρφωμένο το βλέμμα της στον Άντρα-Σκιά και τον Κάι. Ο μάγος φαινόταν έτοιμος να σωριαστεί κάτω. Η μύτη και τα χείλη του αιμορραγούσαν από τα χτυπήματα. Αλλά το επόμενο χτύπημα στόχευε το λαιμό του και θα είχε αποβεί μοιραίο αν δεν προλάβαινε να το αποφύγει. Ο Άντρας-Σκιά όμως δεν το έβαζε κάτω. Τον χτύπησε δυνατά στο στέρνο, κάνοντάς τον να διπλωθεί στα δύο τρεκλίζοντας. Έπειτα τον κλώτσησε με τη φτέρνα στο γόνατο, κάνοντάς τον να σωριαστεί κάτω. Ο κρύσταλλος τον είχε αποδυναμώσει πολύ, όμως δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Ο Άντρας-Σκιά άρπαξε από κάτω τον κρύσταλλο κι έκανε να τον καρφώσει ξανά στο στήθος του Κάι, αλλά εκείνος δεν τον άφησε. Με μια απότομη κίνηση του χεριού του, ο μάγος έκανε τον Άντρα-Σκιά να χτυπήσει στον τοίχο δίπλα στη σκάλα, που βρισκόταν σχεδόν τρία μέτρα μακριά, σαν να τον είχε τραβήξει κάποιος αόρατος μαγνήτης. Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για να τον απομακρύνει. Αφού όμως τον είχε αποδυναμώσει τόσο ο κρύσταλλος και τα χτυπήματα του Άντρα-Σκιά, μόνο αυτό μπόρεσε να κάνει.