BİR HİLAL UĞRUNA🌙

Bölüm 152~Asya

Burhan'ın işkencelerinden sonra

Keremden

Keremden

Uyandığımda Sena'nın çıkış saatine yirmi dakika vardı ve ben horul horul uyuyordum hâlâ. Bir daha uyku hapı atarsam ne olayım.

Atmazsam zombi olurum herhalde.

Üstümü değiştirdim. Aşağı inmeden önce aklıma bakkaldaki kız geldi yine, al işte.

Gitmek zorundayım ama.

Yiğit'in odasına gidip masasından bayrağını aldım ve montumun cebine koyup çıktım evden. Arabaya bindim. Sena için değil de sanki o kız için gidiyorum? Kerem kendine gel oğlum saçmalama bir daha değil.

Bir daha değil...

Durdum kursun önünde. Arabadan inip beklerken gözüm dükkana kaydı. Orada ve bana bakıyor, neden bakıyor bu?

—Bö!

Sıçradım yerimden. Senaa!

"Kız!"

Kahkaha attılar arkadaşıyla.

"Babamı korkudan öldürmedim, de demezsin."

Güldü.

—Abi biz bugün Sena ile parkta oynayabilir miyiz biraz?

"Oynayın, izlerim sizi bankta."

—Teşekkür ederiz.

Onlar önden ben arkalarından parka gittik. Onlar oynarken Toprak'ı aradım ben de. Bayrağı da cebimden çıkardım.

"Toprak?"

—Efendim?

"Nasılsın?"

—Kötü, sen?

"İyi sayılır da, neden kötü?"

—Sence?

İç çektim.

"Ne yapıyorsun?"

—Gitarı koyacağım bir bacağım olmadığı için satmaya karar verdim, fotoğraf çekiyorum.

"Ne? Neden satıyorsun oğlum koy köşeye bir yere."

—Yeniden başlamaya karar verdim, anısı olan her şeyi bırakıyorum.

Sena'ya baktım. Kaydıraktaydı.

"Kaça satıyorsun?"

—Bilmiyorum. Paraya ihtiyacım yok, diğerlerine göre bakar yazarım bir şeyler.

"Ortalama ne kadar?"

—Tüm aletleri desen 2000 rahat çıkar, niye soruyorsun?

"Tamam, aldım say onu."

—Ne?

"Biliyorum anlaşırken adını anmayacağız demiştik ama-"

—Tamam anladım.

"Sena da meraklı hem."

—Tamam.

Etrafa baktım.

—Sen ne yapıyorsun?

"Sena'yı kurstan aldım parka getirdim şimdi."

—Yaa, o nasıl?

"İyi işte, tüm arkadaşlarına 'Babam' diye tanıtıyor beni, bu yaşımda tüm bebeler 'amca' diyor bana."

—Bırak desinler, Sena mutlu olsun da.