05/06/2024
Πιάνω το μολύβι μου. Ο τοίχος σηκώνει το φρύδι του.
Τι πάλι; ρωτάω
Εσύ θα μου πεις. Δεν είπαμε να σταματήσεις να γράφεις για αυτόν;
Στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να πω κάτι. Σάββατο βράδυ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να σταματήσω. Αλλά πλέον ήταν Δευτέρα, το ρολόι έδειχνε 4, ο ήχος της βροχής στα κεραμίδια ηχούσε μέσα σε όλο το σπίτι, ο ουρανός δεν έλεγε να ξημερώσει διατηρώντας πεισματικά το γκρίζο του χρώμα.
Την εκκωφαντική ησυχία έσπαγε ο ήχος των σταγόνων στο παράθυρο και ο επαναλαμβανόμενοι χτύποι του ρολογιού.
Μέχρι και τα έπιπλα κρατούσαν την αναπνοή τους για να δουν ποια θα ήταν η επόμενη κίνηση μου.
Ήταν η αναμενόμενη. Έτρεξα μακριά. Άλλη μια φορά. Όπως έκανες και τότε, συμπληρώνει μια φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Βγήκα στην βεράντα για να ξεφύγω από την σιωπηρή κριτική του χώρου και αντίκρυσα το φεγγάρι να με κοιτάει θλιμμένα.
Κάτι έσπασε μέσα μου. Μπορούσα να δεχτώ την κριτική και τα απογοητευμένα βλέμματα αλλά όχι το βλέμμα της λύπησης.
Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί γράφω πια. Για ποια αλήθεια και ποιο ψέμα; Για όσα έγιναν ή για αυτά που δεν πρόλαβαν ποτέ να γίνουν; Για αυτά που ένιωσα ή για αυτά που έγραψα πως ένιωσα; Για να δώσω φωνή στα συναισθήματα μου ή για να ικανοποιήσω τον ποιητή μέσα μου;
Νομίζω ότι πλέον το σκέφτομαι ξανά και ξανά και πληγώνομαι ξανά και ξανά γιατί μπορώ να γράψω για αυτό. Γιατί όταν πονάω ματώνω στο χαρτί. Πεθαίνω ξανά και ξανά στα χέρια σου. Βασικά, στα δικά μου χέρια. Αλλά μοιάζουν πολύ με τα δικά σου χωρίς το φως.
Και νιώθω ευχαρίστηση. Νιώθω ευχαρίστηση που ΝΙΩΘΩ κάτι. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι όλες μου οι σελίδες γεμίζουν με εσένα. Πάντα με σένα.
Ορκίστηκα να μην υπάρχει "εμείς" αλλά το χαρτί απέναντι μου με περιγελά καθώς γράφω πάλι για σένα.
Λες και γνωρίζει. Λες και γνωρίζει πώς πλέον δεν νιώθω τίποτα για εσένα, αλλά μπορώ να γράψω βιβλία για εμάς.
—
Γεια σας υπέροχα πλάσματα! Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για τις προβολές, τις ψήφους και γενικά την αλληλεπίδραση σας! <3 Το ποίημα αυτό ξεκίνησε από ένα κεφάλαιο στην ιστορία της bored_btch (https://www.wattpad.com/1440993207-χαμένη-στη-στιγμή-του-%27εσύ%27) και την απάντηση μου σε αυτό. Επίσης, συνεχίζω να γράφω το «Με το χέρι έξω από το παράθυρο», αλλά μέχρι μέσα Ιουνίου δεν θα προλάβω να ανεβάσω σε κανένα από τα δύο βιβλία λόγω υποχρεώσεων.
Αυτά από εμένα! Πατήστε το αστεράκι αν σας άρεσε και πείτε μου την γνώμη σας!❤️
YOU ARE READING
Μεταμεσονύχτιες σκέψεις
PoetryΣκέψεις που με κρατάνε ξύπνια το βράδυ και δεν μπορούν να εκφραστούν παρά με την τέχνη. Σκέψεις με τη μορφή ποιημάτων, καταχωρήσεων ημερολογίου και η λίστα συνεχίζεται. Το είδος των σκέψεων που βγάζουν νόημα στο μυαλό σου, αλλά αν προσπαθήσεις να το...
