Aan het Licht - Robbie van de Graaf, Bankzitters

Katertje?

Ik word wakker met een bonkend hoofd en een droge mond. Mijn ogen voelen zwaar aan en ik heb het gevoel alsof ik de hele nacht gerend heb.

Met moeite open ik mijn ogen en kijk ik naar het plafond. Het duurt even voordat ik echt wakker ben. Langzaam druppelen de herinneringen van vorige avond binnen.

Ik draai me voorzichtig om en zie dat Robbie naast me ligt, nog diep in slaap. Het lijkt alsof hij niet veel last heeft van een kater.

Ik probeer me te bedenken hoe we gisteren avond weer naar huis zijn gegaan en hoe dat allemaal is verlopen maar het is niet meer dan een vage waas.

Met heel veel moeite ga ik rechtop zitten en stap ik even later uit bed. Met mijn hand tegen mijn hoofd aan loop ik naar de keuken waar ik een glas water en paracetamol pak. Een aantal van de groep zijn al wakker.

''Goedemorgen.'' mompel ik, mijn stem schor van de uitdroging.

''Goedemorgen,'' lacht Linde die er al helemaal vrolijk bij zit. ''Jij ook al zo'n last van een kater?'' vraagt ze. Ik knik. ''Milo ook.'' zegt ze terwijl ze lachend naar Milo kijkt die helemaal onderuit gezakt op de bank zit.

Ik plof naast Linde neer op de bank. Ik neem gelijk de paracetamol in en zet mijn glas weer op de bijzettafel.

De ochtend verstrijkt langzaam. Er worden zo nu en dan gesprekjes gevoerd en af en toe hoor je Milo of mij zuchten van de hoofdpijn. We hebben besloten vandaag even niets te doen, lekker rustig aan en even herstellen van de vorige avond.

''We moeten boodschappen doen.'' zegt Rosa. ''Wie gaat mee?'' Linde, Raoul en Matthy besluiten mee te gaan.

Wanneer zij weg zijn vertrekt Milo naar zijn eigen kamer en zegt Koen dat hij gaat douchen, wat betekend dat ik nog alleen overblijf aangezien Robbie nog in onze kamer is.

Ik pak de afstand bediening van de TV en zet een film aan. Ik nestel mezelf op de bank en ga mee in het verhaal van de film.

Het duurt niet lang voordat ik me toch slaperig begin te voelen. De combinatie van een kater en de comfortabele bank is te verleidelijk.

Ik laat mijn hoofd rusten op de rugleuning van de bank en laat mijn ogen dichtvallen waarna ik mezelf overgeef aan mijn slaap.

Als ik wakker word is de film afgelopen en is het al middag. Ik merk dat er iemand naast me zit waar ik tegenaan ben gevallen. Ik kijk op en zie Robbie naast me zitten, maar ook de rest zit weer in de woonkamer.

Robbie kijkt om en grinnikt als hij door heeft dat ik wakker ben geworden. ''Lekker geslapen?'' vraagt hij.

Ik wrijf in mijn ogen en rek me uit. Mijn spieren doen pijn van de ongebruikelijke houding.

''Jawel.'' mompel ik dan tegen Robbie.

De kater lijkt iets afgenomen te zijn, maar is nog steeds aanwezig als een vervelende schaduw.

''Ik heb de film op pauze gezet, je was nog niet heel lang bezig, dus je kan 'm een andere keer verder zetten.'' verteld Robbie die hier blijkbaar al zit sinds ik in slaap ben gevallen.

Ik glimlach dankbaar naar hem.

Ik besluit om mezelf toch maar even op te frissen. Ik sta op, meld even dat ik ga douchen en loop naar de badkamer.

In de badkamer stap ik onder de douche en was ik mezelf. Een douche kan een mens enorm goed doen.

Ik wikkel mijn haar in een handdoek op mijn hoofd en wikkel de andere handdoek om mijn lichaam. Daarmee loop ik mijn kamer binnen.

''Oh sorry,'' zeg ik als ik binnenkom en zie dat Robbie op ons bed zit. ''Ik ga al weg.'' lacht hij waarna hij zijn weg naar buiten vervolgt.

Ik pak een joggingsbroek uit de kast en trek deze aan. Ook pak ik een simpel off shoulder topje die ik erop doe.

Daarna borstel ik mijn haar en spuit ik wat deo en parfum op.

Ik loop de woonkamer in en zie dat monopoly op de tafel staat. ''Ja daar is ze,'' zegt Matthy. ''Doe je mee een potje monopoly?''

Het is ook zowat om nee te zeggen terwijl ze op me hebben gewacht, dus doe ik maar lekker gezellig mee, nog steeds vechtend tegen de hoofdpijn.

We spelen met elkaar het spel en hebben de grootste lol.

Na het potje besluit Linde eten te bestellen. Niemand heeft zin om te koken, dus waarom niet?

Als het eten gearriveerd is eten we dit gezamenlijk op. Het eten is een enorme power-up want ik heb gelijk weer energie.

Als de avond valt voel ik me al een stuk beter als vanochtend. We liggen nu met z'n allen op de banken en kijken gezamenlijk de film verder die ik vanochtend was begonnen.

Hoewel we eigenlijk allemaal geen last meer hebben van de kater besluiten we toch vroeg naar bed te gaan, om zo de vermoeidheid van de afgelopen dagen te compenseren en makkelijker gezegd: we moeten morgen weer bijtijds opstaan.

Ik sta samen met Robbie in onze badkamer mijn tanden te poetsen. In de slaapkamer kleed ik me nog even om in mijn pyjama en klim dan in bed.

Wanneer mijn hoofd mijn kussen raakt zucht ik genietend.

Wanneer Robbie naast me ligt gaat het licht uit.

Ik sluit mijn ogen en probeer te gaan slapen.

Na een tijdje word ik bezweet wakker. Ik had een nachtmerrie. Ik ga rechtop zitten en probeer mijn adem onder controle te krijgen.

''Gaat het?'' hoor ik Robbie zachtjes naast me fluisteren.

''Uh, ja, sorry dat ik je heb wakker gemaakt.'' fluister ik met een nog enigszins trillende stem.

''Wat is er?'' vraagt hij. ''Nachtmerrie, niets aan de hand.'' Antwoord ik.

Ik ga weer achterover liggen en staar in het niets naar het plafond wat ik niet eens kan zien omdat het te donker is.

''Mmh, oké dan ga ik weer verder slapen.'' mompelt Robbie. Ik maak een instemmend geluidje.

Ik lig nog een tijdje wakker en wanneer ik doorheb dat ik niet meer kan slapen omdat ik mijn gedachtes niet uit kan zetten ga ik maar weer rechtop zitten. Zo rustig mogelijk zodat ik Robbie niet wakker maak.

''Noortje?'' fluistert hij dan toch. Ik zucht en geef mezelf in mijn gedachten een klap voor mijn hoofd dat ik hem toch heb wakker gemaakt.

''Sorry ik kan echt niet meer slapen.'' zeg ik.

''Kom,'' zegt hij. Ik zie nog ergens hoe zijn armen opent. Ik kruip weer in bed en kruip bij hem in zijn armen. Mijn hoofd rust op de helft van zijn kussen en de helft van mijn kussen, met Robbie's arm onder mijn nek. Zijn hand rust op mijn bovenarm. Ik leg mijn arm over Robbie's bovenlichaam en sluit mijn ogen.

Robbie's zware adem voel ik in mijn nek en niet heel veel later val ik zelf ook in slaap.