Aan het Licht - Robbie van de Graaf, Bankzitters

Spanning

Ik word wakker met mijn hoofd op Robbie's borst. Zijn hand ligt op mijn arm en gaat rustgevend heen en weer. Ik hoor zijn hart bonzen. Zijn ademhaling is regelmatig wat me verteld dat hij al wakker is.

Ik til mijn hoofd op en kijk Robbie aan die naar het plafond staart.

"Goedemorgen." zegt hij met zijn hese ochtendstem. "Goedemorgen, uh- sorry voor, uh, dit," zeg ik terwijl ik terwijl ik wijs naar ons. Ik ga gelijk rechtop zitten.

"Maakt niet uit, je hebt de hele nacht al zo gelegen." zegt Robbie lachend. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen.

We stappen uit bed en terwijl Robbie een douche neemt loop ik alvast naar de woonkamer. Ik ga naast Matthy op de bank zitten en denk nog even terug aan het moment van net hoe ik wakker werd in Robbie zijn armen en hoe hij er geen moeite mee leek te hebben. Het leek voor hem de normaalste zaak van de wereld.

Na een tijdje komt Robbie ook de kamer binnenlopen, zijn haar nog vochtig van de douche.

Hij glimlacht naar me en ik voel een warme gloed naar boven komen. Matthy valt het op en moet grinniken. Ik prik hem in zijn zij en waarschuw hem met een blik om er geen opmerking over te maken.

Er is iets veranderd tussen Robbie en mij. Een soort spanning die er eerst niet was.

Ik duw mijn gedachte snel weg en ga aan tafel zitten om mijn ontbijt op te eten.

Het is heerlijk weer voor een stranddagje, dus besluiten we om onze dag op het strand te spenderen.

Na het ontbijt pakken we onze strandtassen in, met zonnebrand, handdoeken en een koelbox met snacks en drinken.

Eenmaal op het strand spreiden we onze handdoeken uit en genieten van de warme zon, de frisse zeelucht en het geluid van de golven.

''Kom, wie doet er mee met een potje beachvolleybal?'' roept Linde die al klaar staat met de bal in haar hand. Iedereen doet mee zodat we eerlijke teams van vier hebben.

Matthy, Koen, Linde en ik zijn een team en het andere team bestaat uit Milo, Raoul, Robbie en Rosa.

We spelen totdat er een team heeft gewonnen.

Het team van Milo, Raoul, Robbie en Rosa wint uiteindelijk.

Terwijl Rosa, Linde en ik liggen te zonnen zijn de jongens gaan zwemmen in de zee. Ik heb mijn ogen gesloten en praat zo nu en dan een beetje met de meiden.

''Je verbrand,'' zegt Robbie dan die ineens naast me staat. Ik schrik op van zijn plotselinge aanwezigheid. Ook de andere jongens zitten alweer op hun handdoek. Het natte haar van Robbie laat druppels op mij vallen.

Hij overhandigd mij de zonnebrand die ik dankbaar van hem aanneem. Ik smeer mijn lichaam weer in die overduidelijk aan het verbranden was.

''Zou je mijn rug dan gelijk kunnen insmeren?'' vraag ik aan Robbie. Hij knikt en wacht totdat ik op mijn buik lig, waarna hij mij rug insmeert.

Zijn warme handen masseren mijn rug. Het voelt fijn hoe hij mij aanraakt.

Robbie en ik raken steeds meer met elkaar in gesprek. Hij kijkt mij af en toe aan met een blik die ik niet helemaal kan plaatsen, maar die mijn hart sneller doet kloppen.

Ik voel de drang om dichter bij hem te willen zijn, maar tegelijk wil ik niets overhaasten.

Met z'n allen liggen we nu bij elkaar op onze handdoek. Iedereen is stil en geniet van het geluid van de zee en de brandende zon op de huid.

We blijven de rest van de middag genieten op het strand en in de zee.

Tegen de tijd dat de zon ondergaat besluiten we om terug te gaan naar het huisje. We frissen ons op en maken ons klaar voor een nieuwe avond in de feesttent.

''Vanavond niet zoveel drinken hé,'' lacht Matthy als we onderweg zijn naar de feesttent. Ik grinnik en geef hem een klein duwtje.