MAHALLEMİN ÇİÇEĞİ

NERDESİN!?

Kim bilir ne zaman yazmışımdır da, ne zaman atacağım. Önemli bir durum olduğundan bir süre bölüm yok size.

Dualarınıza ihtiyacımız var.

İyi okumalar.

-

-

-

-

7 ay sonra;

"Abi, sormayın diyorum ya? Anlatamıyorum size. "

Atlas sinirle homurdandı

"Oğlum ne olacak söylesen, vallahi gelmeyiz. Atlas ne haldesin, kiminlesin? Nasıl bir durumdasın? İyi misin? Kötü müsün? Lan kafayı yiycez bunları düşünmekten oğlum.!"

Abisi artık sesini yükseltiyordu.
Samsun'a yola çıkan Atlas, ani bir karar değişikliğiyle, birlikte uçuş yaptıkları çocukla anlaşmıştı. Onunla birlikte yaşıyordu. Samsun'da yaşıyordu, ama ailesine nerde olduğunu söylememişti.
7 aydır atlatamamıştı. Her gece, o adamın ona bıraktığı ihaneti iliklerine kadar hissediyor, geceleri kendine zehir ediyordu.

"Abi, Erhan'ı tanıyorsunuz. Nasıl biri olduğunu gördünüz. İnanın bana çok iyi davranıyor. Burada küçük bir kafede çalışarak ihtiyaçlarımı zaten gideriyorum. Okula gitmiyorum, Açıktan devam edeceğim. 7 aydır anlatamıyorum ya size, her aramanızda aynı konuşmayı yapıyoruz hep, Bir süre de gelme düşüncesi yok bende, bunaltmayın artık lütfen. İYİYİM.! "

Sitemle homurdanan Atlas, abilerine laf anlatamıyordu. Kafayı yemek üzereydi. Hatta çoktan yemişti. Elini alnına götürüp okşadı. Uzun zamandır sormak istediği şeyleri soramıyordu.

Aşık olduğu adamın evliliğini soramıyordu.

Unuttum, sevmiyorum dese de her gün acısını çekiyordu.

Unutmamıştı.

Unutamazdı.

Onun ilk aşkıydı.

"Mahalledekiler nasıl  abi, Mustafa abi, kenan abi, Halil abi. Çok özledim onları. "

Ali'nin yüzünde sonunda bir tebessüm oluşmuştu.

"Ali, sikicem şimdi geçsene lan.! " Kenan'ın sesi, çok yakından geliyordu. Kısa bir telefon kavraşmasından sonra, ekranda beliren yüzle her iki tarafında yüzünde gülümseme belirdi.

"Yaaa, Kenan abi nasılsın? " Dedi Atlas.

"Oyy bizim minik bebeğimize bak sen, Oğlum tombul tombul olmuşsun lan sen, ağzını yerim senin. Ya Atlas valla hiç iyi değilim ya, ben senin bu abinden bıktım. Allah'ıma burnumdan getiriyor, sen olsaydın şimdi ortamı yumuşatırdın. Artık ortam yumuşatacak kimse de kalmadı. "

Atlas derin bir özlemle iç çekti. Çok özlemişti Ailesini.

"Bir süre daha yokum abi, en azından 2 sene kadar gelmeyi düşünmüyorum. Zaten gelelim 7 ay oldu daha çok olmadı ki. "

Ortamda büyük bir sessizlik oluşmuştu. Kenan usulca telefonu Murat ve Ali'nin olduğu tarafa çevirdi. Abilerinin gözlerinde hayal kırıklığı vardı. Onlar hevesle kardeşlerinin hemen gelmelerini beklerken, o 2 sene diyordu. Bu seneyi de sayarlarsa 3 sene ayrı kalmış olacaklardı.

Ve inanın bu onlar için işkenceydi.

"Atlas... Yapma 2 sene ne oğlum.. "

Ali'nin sesi kısılmıştı.

Murat ise sessizce izliyordu. 

"Çökmüşsün, kilo almışsın ama gözlerinde ki yorgunluk öyle yoğun ki, seni çok değiştirmiş. "