İMDAT/ TEXTİNG FİNAL

43

TubaDurdu8 kişiye ithaf edilmiştir

"Biraz daha seyrek hareketlerle dönmeyi dene Kadir. O zaman tempoyu yakalarsın." Birkaç kez söylediğim hareketi tekrar etse de bir türlü istediğim gibi dönmüyordu. Bir saat sonra yarışma vardı ve hiçbir şey hazır değildi.

Kadir en son yorulup dans etmeyi bırakınca mola verme ihtiyacı zamanı gelmişti. Belki yorgunluktan dolayı olabilirdi.

"Azıcık dinleneyim devam ederiz İpek. Çok yoruldum. Başım da dönüyor etrafta dönmekten."

"Tamam sen dinlen. Ben de hazırlanayım."

"Tamam."

Kulise geçip yerime oturduğum sırada telefonuma bir arama düştü. Kimin aradığını baktığımda Emin olduğunu gördüm.

Reddedip telefonu kenara bıraktım. Geçen provada Kadir ile dans ettiğimden ortalığı velveleye vermişti.

Ben de öfkelenip gözüme gözükmemesini söylesem de arayıp duruyordu.

Tekrar arayınca kaşlarımı çatıp sövmeye başladım açar açmaz.

"Ne var dingil Horozu! Açmıyorsak bir sebebi var değil mi? Bak bir daha ararsan vallahi engellerim. Sinirim geçene kadar da engeli kaldırmam!"

"Sesini duymak istedim. Hala mı kızgınsın bana?"

"Evet dingil Horoz! Kadir'i az kalsın camdan atıyordun ya!"

"O da sana yürüyordu ama. Ne yapsaydım izlese miydim öylece!"

"Sana kalırsa her erkek bana yürüyor."

"Yürümüyor mu? Özellikle dans partnerleri!" Kıskançlıkla homurdanıp durduğunda "Allah'ın kudurduğu seni! Ay imdat vallahi de billahi de imdat.  Beni delirtme!" Diye çığlık attım öfkeyle.

"Geleyim mi?"

"Kafa atacaksam gel tabiki!"

"Sen de iyi alıştın kafa patlatmalara."

"Huyum kurusun mafya bozuntusu."

"Huyunu öpeyim. Bak, seni biraz daha görmezsem Buradakiler biraz daha dayanmaz istifalarını verirler. Beni düşünmüyorsun bari onları düşün hatun."

"İstifa ettirecek kadar ne yaptın mafya bozuntusu?"

"Delirdim. Önüme gelene bağırıp çağırdım." Deyip kısık bir sesle konuşmaya devam etti.  Son dediğini duyamamıştım.

"Biraz da hirpalamış olabilirim?"

"İnkar yok?"

"Yok. Ne İnkar edeceğim? Yazık değil mi bana."

"Yazık." Dedim onaylayarak. Bunu kendisine söylediğimi sanarak rahatlayarak derin bir nefes alırken munzur bir edayla dudak kıvırdım.

"Çalışanlara. Kim bilir nasıl eziyet ettin daha başka?"

"Bana yazık değil mi?"

"Sana neden Yazık olsun be? Kendin ettin kendin buldun."

"Kendimi affettirsem?"

"Nasıl affettireceksin mafya beycim? Çok merak ettim şimdi bak."

"Kendimi sana getirerek?" Deyip munzurca sırıttığında "Kapıdan kovarım seni gelirsen!" Diye çıkıştım.

"Beni hiç mi özlemedin vicdansız kadın?"

Ağzım şaşkınlıkla aralandı. "Ne vicdansızlığımı gördün be dingil Mafya!"