Merhaba.
Şarkı: Sevdanın Tadı - Yıldız Tilbe
Yorumlamayı ve yıldıza basmayı unutmayın lütfen.
6. SEVMEMELİYİM
"Gözlerimin gördüğü, gözlerinin gördüğüyle bir değilmiş. Biliyordum fakat dudaklarından çıkan sözcükler kurşun olup yüreğime saplanınca kabullendim. Öldürmedi ancak acıttı, çok acıttı."
Sabırlı bir insan oldum hep hayatım boyunca. Göz ardı ettim, kabullendim, bazen pişman oldum ama olsun dedim. Olsun. Bunlardan ders çıkar ve yoluna bak.
Ne ders çıkardım ne de yoluma bakabildim. Tek yolum, o yolun tek çıkış noktası o gibiydi. Biliyordum, birine böylesine bağlanmak kendime karşı en büyük haksızlığımdı. Kendimi bu şekilde şartlandırmak, bu derece düşürmekten utanç duyuyordum ama yine de yoluma dönemiyordum.
Bir yerden başlamalıydım. En azından çıkış noktasının o olmadığını fark etmeliydim. Arkama dönmeli, onu arkamda bırakmalıydım. Yolumuz aynı olsa bir varacağımız yer aynı olmamalıydı.
Abimin söylediklerinden sonra odama kaçmıştım hemen. Gidemezdim. Onunla gidemezdim. Kalabalıkken bile ona karşı hislerimi fark edecek diye ödüm koparken yanlız kalamazdım. Bir yolu olmalıydı.
Gündüz uyumadan önce giydiğim şort tişörtle yatağa uzandığımda tavanla bakıştık bir süre. Birçok senaryo kurdum. Bir çok son yazdım hepsine ama hepsinde gözyaşları içindeydim. Rezil bir şekilde kaçıyordum, o ise benden nefret ediyordu. Sevmemesine dayanırdım ama nefret dolu gözlerle bakmasına...
Yutkunarak elime aldım telefonu. Sessizde olduğundan bildirim sesini duymamıştım. İbrahim mesaj atmıştı.
İbrahim: Dilara.
İbrahim: O günden sonra hiçbir şey yazmadım ama sırrın bende güvende. Ben hep arkanda olacağım, sen yanlış yapacak bir kız değilsin. Kendine iyi bak kız kardeş.
Tebessüm ettim. Yanlış yaptığımı bile bile arkamda duran birinin olduğunu bilmek öyle iyi hissettirdi ki... İyi ki İbrahim'di gözlerimdekileri fark eden. Başka biri olsaydı belki abimle konuşup beni buradan uzaklaştırırdı. İstemediğim şeylere mecbur bırakırdı ama İbrahim hem yanlışımı yüzüme vuruyor hem de yanlış yapmayacağımı söylüyordu.
Ben: Çok teşekkür ederim.
Belki de ona söylemeliydim. Bana yardımcı olabilecek tek kişi şu an oydu.
Ben: Senden bir şey isteyebilir miyim?
İbrahim: Dinliyorum. Çekinme lütfen.
Ben: Çok sağ ol.
Ben: Yarına hastane randevum var.
İbrahim: Önemli bir şey değil değil mi?
Ben: Yok, yok değil. Yani gidince anlayacağım ama şu an büyütülecek bir şey değil.
Ben: Aslında yarın Haziran'ın mezuniyeti var biliyorsun sende. Ona gidecektim ama işte temizlik yaparken belimi incitince gidemeyeceğim maalesef. Abimler gidecekler ama. Abim de bir doktor arkadaşına söylemiş bakması için.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOK SEVMEK YASAKLANMALI | Mahalle Hikâyesi
Teen Fiction"Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarı...
