Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Herkese yeni bir bölümle tekrardan merhabaaaaaaa yine ve yine ben geldimmmmmmm🤪
Özlendim mi aceppp ben sizi çok özledimdeee 🥲
Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın...
"YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN...☆"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazen sadece yorgunoluyor insan. Ne küs, ne yalnız, ne de aşık..."
||Cemal Süreyya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tam Olmak"
İnsan bazen inandığı şeyleringerçek mi yoksa tamamen yalandan mı ibaretolduğunu anlayamaz. Fakat yine de inanmayı tercih eder. Peki bizler neden emin olmadığımız bir şeye inanmaya bu kadar meyillyiz? Ya da İnanmamak varken inanmak neden daha cazip geliyor?
Bunları kendinize sorduğunuzda bir cevap bulabiliyor musunuz? Ben bulamıyorum. Çünkühiç bu kadar kapsamlı düşünecek bir ka am asla olmadı. İlkönce ilk aşkımdediğim kişiyi hemen sonrasında da ailemi kaybettim. Ve kısa bir süresonradakardeşlerimdediğiminsanlar gitti.
O an ki psikolojim o kadarkötüydü ki, ben bileyaptığımbazışeylerenedendiyesormadım. Neden bunu yaptım veya yapıyorum düşüncesine bir kere bile girmedim.
Biri girdihayatıma. Gerçekleri bildiğini ve bana da göstereceğinisöyledi. İlk baştadoğalolarak reddettim. Çünkütanıdığımkişiler varken on kat yabancı bir adama inanmak doğrugelmiyordu. Ama daha sonra beni kendine inandırmayı başardı. Bunu kanıtlarla birlikte yaptı. Her ne olduysa da gördüğüm o kanıtlara sinirlendiğim için oldu. Evet, ben tamamen hırsıma yenildim.
