Love is a Battlefield. [COMPLETE]

Battle 19

-BATTLE 19-

Janella's Point of View

Tumingin ako sa wall clock ko dito sa kwarto. It's already 3am pero hindi pa rin ako makatulog. I messaged Zion and i told him that i want to talk to him. Alas tress na siguro ng hapon doon. Kung gusto niya din naman ako kausapin siguro tatawag agad siya pero hindi naman. Niyakap ko na lang ang unan ko at sinubukan matulog na but my phone started ringing. It's Zion. Napalunok ako. Nakaramdam ako ng bigat sa dibdib. 3 years na kami hindi naguusap at ito pa lang ang una.

"He-hello?" I stuttered. Napakagat ako sa labi ko. Naiiyak ako at hindi ko alam bakit.

"Janella. I missed you, Baby. I missed you so much." I felt his loneliness on his voice. Napaiyak na din ako. I missed him too.

"Baby please don't cry. Speak to me please." pakiusap pa ni Zion. I calmed myself and let out a deep sigh.

"Zion, i still love you. I'm sorry for pushing you away. I'm sorry." Bumuhos muli ang luha ko. I felt relieved to get it out of my chest.

"I always love you, Baby. I know you will come back to me. I love you so much." Narinig ko na rin ang paghikbi ni Zion and we both cried. Zion is a type of guy who dont cry. Namatayan siya ng kapatid but be didn't cry. Sa'kin lang siya umiiyak. He told me that i am his strength and weakness.

Ilang minuto pa kami nagusap ni Zion bago ako nakatulog. Nakatulugan ko na siya dahil sa pagod ko sa pagiyak. I woke up without that heavy feeling on my chest pero parang may kulang pa rin. I stood up and did my morning routine. Trabaho nanaman. I looked at my phone and saw Zion's messages. Napangiti ako. He's still the same Zion 3 years ago. I left him a voice mail and started dressing up. I wore my black and white Channel corporate dress. Final meeting ngayon para sa merging ng kumpanya namin at kumpanya ng Sy.

Paglabas ko ng kwarto ay agad akong dumiretso sa hapag kainan. I saw my parents drinking coffee. They look so perfecg together. Sana ganoon din kami ni Zion. Kelan kaya siya babalik ng pilipinas. "Goodmorning parents!" I greeted them with a smile. Ngumiti sila sa'kin at hinalikan ako ni Mama sa pisngi. "Good luck sa meeting niyo today. Signing of contracts na diba para sa merge ng dalawang kumpanya?" my Mama asked then she gave me a cup of coffee.

"Opo, ngayon na nga iyon tapos makakapag pahinga na ko pagtapos! Gusto ko magbakasyon." I hugged my Dad and he kissed my head. Matanda na ko pero pagdating sa mga magulang ko hinding hindi ako magbabago sa kanila.

"Saan mo gusto magbakasyon?" Tanong ni Mama sa'kin.

"Sa New York po sana." Ibinaba ni papa ang dyaryong hawak niya at tumingin sa'kin.

"Kakauwi lang ni Ares galing New York ah? Bakit naman ikaw tong aalis? Hindi ba't boyfriend mo daw iyon?" Takang takang tanong ni Dad. I smiled at him.

"He's getting married Dad. Hindi ko naman po siya naging boyfriend." Natahimik si Mama at Daddy. Nagkatinginan sila. I finished my coffee and stood up.

"Aalis na po ako. Bye po." I kissed them on their cheek at umalis na.

While i was driving nag ring ang phone ko. Sinagot ko naman agad. and it was Zion. Nakatulog din daw siya and he went straight to work. Nagdaldalan lang kami hanggang sa makarating ako sa office. I'm happy that we're ok but there still something missing. Siguro dahil hindi lang kami magkasama at hinahanap ko ang presence niya kaya ako ganito. Highschool pa lang kami na ni Zion hanggang sa mag college kami sa Amsterdam. Namuhay kami na parang live in partners. Nasanay ako na lagi ko siyang kasama. Kaya siguro ganito ako at nakakaramdam ako ng may kulang pa rin. Natapos kami magusap ni Zion nang marating ko ang floor kung saan ang conference room. Pero pag dating ko doon ay wala pa rin tao.

Lumabas ako at diniall ang number ni Kuya Lucas. Nasan nga ba ang lalaking iyon? Nakailang ring lang pero walang sumasagot. Bumuntong hininga ako. Hay nako wag nila sirain ang mood ko ngayon. "Ma'am, kasama po ba kayo sa meeting ngayon? Ay sorry po kasi inandjust ang meeting mamayang tanghali." Wika ng isang babaeng may hawak na madaming folders.

"Ay ganon ba. Sige salamat." i said and then she went to the elevator. Bumuga ako ng malalim na hininga.

Bakit walang nagsabi sa'kin na inadjust? Ano lang ba ako dito? COO ako ng Ventura Empires at malaki ang parte ko sa meeting na iyon tapos hindi ako sinabihan? Nagmartsa ako papunta sa opisina ni Ate Xyra pero hindi siya ang nadatnan ko doon.

"Ilan gusto mong baby?" Malambing na tanong ni Reina kay Ares. Hinahaplos ni Ares ang tiyan ni Reina habang nakahiga at nakaunan sa lap nito.

"I want 5 babies. Gusto ko 3 boys and 2 girls." they laughed and they look so happy. He looks so happy.

Hindi niya ko tinignan ng tulad ng pag tingin niya kay Reina. He didnt smile at me like that simula bumalik siya. All i get is a cold treatment na para bang hindi ako kelan man naging parte ng buhay niya. I guess i hit his ego or i hurt him too much. Hindi ko naman inexcpect na masasaktan siya ng ganoon. Maybe i'm just stupid.

"Oh, Janella? Why are you here?" Tanong ni Reina. Doon lang ako nagising sa katotoohanan. I looked at Ares and his happy eyes turned dark and cold. Bumigat nanaman ang pakiramdam ko.

"Hinahanap ko kasi si Ate Xyra. Osige alis na ko ha?" I gave Reina a weak smile at hindi ko na binalik ang tingin ko kay Ares.

Umalis na ako doon at nagmadaling pumasok sa elevator. Whats happening to me? Ano ba Janella Marie?? Ano bang nangyayari sayo? Paglabas ko ng elevator at tinakbo ko ang parking lot. I went inside my car and took a deep breath. Hindi ko na alam ang nangyayari sa'kin ang gulo gulo!