Afleiding III

Deel 21

  Genietend van een vrije middag had Eva zich in een stoel op het terras laten zakken. Het zonnetje brak al door en met haar beste vriendin naast haar zijde was het de perfecte combinatie voor een rustig middagje. 'Dit moeten we echt vaker doen.' Besloot ze.
'Helemaal mee eens.' Knikte Marion. 'Zijn dat de meiden?' Vroeg ze toen ze toevallig opkeek en ze wees Eva de goede richting. Het drietal slenterde over de Markt met een ijsje in hun hand.
'Jep.' Vrolijk begon Marion te zwaaien, net zo lang totdat Lilly hun had gezien. 'Het is toch ongelofelijk hoeveel die twee op elkaar lijken.. Het hadden zusjes kunnen zijn.' Eva zei het elke keer opnieuw. Ze bleef het ongelofelijk vinden.
'Amy en Youna?' Ze knikte. 'Grappig hè.' Het was dan ook niet raar dat er wel eens werd gedacht dat de twee zusjes waren.
'Wat een toeval.' Lachte Eva toen het drietal bij hun kwam zitten. Amy ging voor Eva staan en liet zich op schoot tillen. 'Hé meisje,' liefdevol gaf Eva haar een kus en ze kreeg gelijk een hapje van het ijsje.
'Nou en of.' Speelde Lilly mee. Haar moeder wist dat ze vandaag de stad in zou gaan met haar nichtje om een ijsje te halen.
'Gezellig hoor, willen jullie ook wat drinken?' er werd gelijk voor hun besteld.
'Zo gezellig met die en haar telefoon.' Knikte Lilly naar haar zusje. De tiener keek even verstoord op maar wende haar blik al snel weer naar haar telefoon. 'Ik heb 'm maar laten maken, zijn we ook weer van dat gezeik af.'
'Zo. Heb jij even geluk met die zus van je.' vond Eva. 'En nou eens een keer voorzichtig ermee doen. Je hebt dat ding net drie maanden.'
'Ja ik had het toch niet expres gedaan.' reageerde Youna nukkig, zonder haar blik van het scherm te werpen. Eva zuchtte.
'Je gaat toch niet nu al puberen hè?' Daar mocht ze echt nog wel even mee wachten. Ze was pas net tien, nog steeds haar kleine dondersteen. Nog lang niet klaar om groot te worden.
'Lilly was ook rond die leeftijd hè.' herinnerde Marion en Eva knikte. 'Wat zie jij er trouwens ongelofelijk goed uit.' Ze had haar al een tijdje niet gezien. Lilly straalde. 'Helemaal zomers ook.'
'Hester hè. Ik moet maar elke keer model staan.'
'En ze jat de kleding gewoon mee.' Lachte Eva.
'Ik moet.' Lachte Lilly. 'Maar het is wel tof toch, vind het knap dat ze het allemaal zelf kan maken.' Ze had een lange zomerse jurk tot aan haar enkels aan met een spijkerjasje met gaten en studs erop. Lief en stoer, zoals haar vriendje het had genoemd. Een combinatie van Hester en Lilly. 'Er is trouwens een appartement twee deuren naast ons vrij gekomen!' viel Lilly ineens binnen en ze klapte met haar hand op tafel. 'Weet je wie daar komen wonen?' Eva lachte.
'Toch niet Hester hè.' Lilly knikte lachend.
'Super vet toch.' ze hadden er vroeger wel eens stiekem van gedroomd.
'Jullie maken de buurt nog eens onveilig. Maar hoezo komen? Heeft ze een nieuw vriendje?'
'Soort van.' vragend werd ze aangekeken. 'Vandaag is het weer aan met Stan, morgen is het weer uit. Ik weet het ook allemaal niet.' wuifde ze het een beetje weg.
'Ik wil je plekje wel heel snel zien hoor lieverd.' Marion had er alleen nog maar over gehoord.
'De vloer wordt morgen gelegd en dan kunnen we verhuizen.' Aankomend weekend ging het gebeuren en dat vond ze spannender dan ze wilde toegeven.
'Kleine meisjes worden groot..' troostend wreef Marion over Eva haar arm. Ook zij vond het spannender maar vooral moeilijker dan ze wilde toegeven. Ze vond het fantastisch voor haar meisje maar ze wilde haar nog lang niet weg hebben thuis.
'Ik kom je nog heel vaak lastigvallen hoor mama,' glimlachte Lilly en Eva knikte.
'Daar houd ik je aan.'
'Het is gelukkig ook niet om de hoek of zo..' een straat verder ging ze wonen. Als ze wilde kon ze elke dag ontbijten, lunchen en dineren bij haar ouders.
'Ik krijg tante Lielie haar kamer toch Eva?' vroeg Amy ineens en Eva knikte.
'Dat had opa gezegd hè.' zo zou zijn kleindochter haar eigen kamertje bij hun hebben. Nu logeerde ze afwisselend bij een van de zussen op de kamer. 'Ben je moe lieverd?' De kleuter knikte. 'Je had ook slecht geslapen hè. Vanavond weer lekker in je eigen bedje.'
'Maar ik wil nog bij opa en Eva slapen.' pruilde ze. Eva aaide over haar hoofd en draaide de lange krullen in een knotje op haar hoofd.
'Dan moeten we strakjes mama maar even bellen om het te vragen.' fluisterde ze in de kleuter haar oor en Amy knikte giechelend. Lilly haar mobieltje trilde en zuchtend keek ze erop.
'Die trut heeft de foto's gewist..' Ongelovig keek ze haar moeder aan. 'Dat is toch ook echt..' ze had er niet zoveel woorden voor. 'Nou moet ik nog een keer..'
'Je moet wat voor je beste vriendin over hebben hè.' Lachte Eva.
'Dan moet je er maar niet uitzien als een model. Hoef je ook niet op de foto.' Zei Youna vanachter haar mobieltje. Haar tante en moeder knikte instemmend.
'Dan ga ik maar weer, ga je mee Eem. Weer foto's maken bij tante Hester.' De kleuter schudde haar hoofd.
'Ik ben moe Lielie.'
'Ga maar,' knikte Eva. Lilly gaf haar moeder een kus en knuffelde even uitgebreid met haar nichtje. Daarna zei ze haar tante en zusje ook nog gedacht.
'Wacht, kan je me afzetten bij Nikki?' vroeg Youna voordat Lilly weg had kunnen lopen.
'Yo.' Lilly gebaarde dat ze dan mee moest komen.
'Youna!' Eva riep haar dochter terug en braaf liep Youna naar haar moeder. 'Voor het eten thuis, en geen smoesjes.'
'Ja mama.' Knikte de tiener gehoorzaam en ze gaf haar moeder een kus. 'Tot straks!' Ze rende haar zus achterna, die al richting de parkeergarage ging.
'Heerlijk. Eigen autootje, zometeen eigen huisje.. Helemaal onafhankelijk.' Zei Marion en Eva knikte bedachtzaam.
'Daar doe je het voor, toch?' het was geen vraag. 'Gelukkig hebben we Amy nog.' De kleuter giechelde toen ze geknuffeld werd.
'Ik ga later bij jullie wonen!' Had ze bedacht. 'Als ik groot genoeg ben om bij mama weg te gaan.'
'Echt waar?' lachte Eva en haar kleindochter knikte overtuigend. 'Lilly beloofde mij ooit ook zo iets.. Ze zou nooit bij ons weggaan..' zei ze, ietwat sip.
'Voor alles komt ze naar je terug hoor Eef. Daar zijn moeders nou eenmaal voor. We hebben oplossingen voor alles.' Eva lachte en knikte daarna.
'Weet je nog.. Dat we met Hester en Li naar de boerderij gingen.. Toen ze nog maar net konden lopen..' Marion knikte. 'Het lijkt wel gisteren..' maar het was alweer zoveel jaar geleden. Nauwelijks voor te stellen. Toen lagen ze om de twee stappen op de grond. Nu liepen ze helemaal zelf hun eigen weg.