Afleiding III

Deel 23

Nadenkend tikte ze met haar nagel tegen het oortje van de mok. 'Fijn dat ik even kon komen..'
'Altijd toch Lilly, dat weet je.' Knikte de man tegenover haar.
'Ik moest het echt aan iemand kwijt..' verontschuldigde ze zich.
'Wat ga je er mee doen?' ze zuchtte.
'Eerlijk? Ik weet het niet. Ik ben hier toch nog lang niet klaar voor.' Ze veegde een traan onder haar oog weg.
'Is dat zo of ben je daar bang voor?'
'Dat is zo.. Denk ik.' Onzeker haalde ze haar schouders op. Ze glimlachte flauw. 'Ik heb niet eens een opleiding.. We wonen pas net samen. Dat kan toch niet?'
'Misschien moet je je niet blijven afvragen of het wel kan..'
'Wat moet ik dan?' viel Lilly hem in de reden.
'Heb het er met Maikel over. Het is ook van hem.'
'Ja.. Het zou knap zijn als ik dit in m'n eentje had gedaan.' Zei ze serieus en hij glimlachte.
'Kan je er niet met je ouders over praten? Misschien kunnen ze je helpen.'
'Die hebben het druk genoeg met Amy..'
'Dat geloof ik niet. Daar kan vast nog een kleinkind bij.' Lilly schudde haar hoofd.
'Dat overleeft papa niet.' Hij glimlachte.
'Is dat waar je je druk over maakt? Kan het daarom niet? Omdat je bang bent voor de reactie van je vader?'
'Ik ben niet bang..' ontkende Lilly. 'Ik weet gewoon hoe hij gaat reageren.'
'Dat weet je niet zeker..'
'Geloof me.' Knikte ze. 'Toen ik vijftien was had hij een test gevonden, die niet eens van mij was.. Hij ging compleet uit zijn dak. Maikel was er bijna niet meer geweest.'
'Toen was je vijftien Lilly. Nog een kind. Je bent ondertussen volwassen geworden.'
'Ja..' ze knikte maar was nog niet overtuigd.
'Luister, ik wil je niet overhalen dit te doen, ik wil alleen maar dat je het juiste doet. Voor jezelf. Wat je vader of wie dan ook daar van vind. Je kan heel goed je eigen keuze maken.'
'Dit gaat niet alleen om mij. Dit gaat om een kind, om zijn of haar leven.'
'En om die van jou. Die van jou, die van Maikel en die van jullie samen.' Het bleef even stil. Lilly wist nog niet of ze überhaupt wat had aan dit hele gesprek. Ze keek op de klok en besloot dat het tijd was om weer weg te gaan. 'Neem je tijd er goed over na te denken Lilly.' drukte hij op haar hard. 'En doe dit niet alleen.' ze knikte.
'Dankje.' Daarna stond ze op.
'Bel maar als je er weer aan toe bent, dan maken we een nieuwe afspraak.' Ze knikte weer.
'Doe ik. Haje.' Zoals altijd liep ze snel de deur uit. Haar mobieltje in haar broekzak trilde voor de zoveelste keer maar ze negeerde het nog steeds. Ze wist dat het Maikel was, hij wilde vast weten waar ze was. Maar ze had geen behoefte aan hem nu, ze wilde alleen zijn. Ze lachte om die gedachten. Alleen.. Ze was niet meer alleen.

Lachend liet Youna zich op de trampoline vallen, helemaal buiten adem. 'Dit is zo cool.' Vond ze. 'Dankjewel Maik.' Glimlachte ze.
'Het is niet alleen van mij hè, ook van Lilly, Fleur en je ouders.' Ze knikte.
'Weet ik. Maar die zijn er nu niet.' Lachte ze. 'En jíj hebt hem in elkaar gezet.' Ze duwde zichzelf omhoog en gaf haar broer een kus. 'Ik heb altijd al een trampoline willen hebben.'
'Das mooi.' Lachte Maikel. 'Je krijgt dan wel geen cadeautje meer op je verjaardag zelf hè.'
'Weet ik. Dat is niet erg.' Anders had ze moeten wachten en had het nu nog niet in de tuin gestaan.
'Oh wauw!' de deur werd open gegooid en Amy kwam de tuin in rennen. Haar schooltas had ze nog om en gelijk trok ze zichzelf op aan de trampoline.
'Doe je voorzichtig lieverd!' riep Eva gelijk.
'Whiee!' lachend sprong de kleuter op en neer, zo enthousiast dat ze er bijna naast sprong.
'Voorzichtig.' Maikel kon haar nog maar net op tijd tegen houden, zodat ze niet zou vallen.
'Ik wil dat net er om heen hebben. Nu.' zei Eva gelijk. Ze liep naar hen toe en hielp Amy haar tas af doen. 'En tot die tijd, blijf jij er nog even af.' Ze gaf de kleuter een kus.
'Maar ik wil springen Eva. Ik doe echt opletten!'
'Het net haal ik volgende week op, die was niet op voorraad.' Vertelde Maikel.
'Kom op mam. We doen voorzichtig.' Beloofde Youna. 'Ik zal op haar letten.' Amy liet zich boven op haar tante vallen en lachend kietelde Youna haar.
'Voel jij je beter dan?' Youna schudde haar hoofd. 'Maar wel goed genoeg om die trampoline te gaan halen?' onschuldig knikte ze. 'Dan kan je morgen wel weer naar school, toch?' ze haalde haar schouders op en Eva knipoogde naar haar. 'Voorzichtig springen.' Zei ze tegen Amy.
'Okee Eva.' Knikte de kleuter en ze liet zien hoe voorzichtig ze kon springen. 'Zo?'
'Helemaal goed.' Eva ging terug naar binnen en zette een kop thee voor zichzelf. Daarna nam ze plaats aan tafel, zodat ze de twee springende kinderen goed in de gaten kon houden.
'Is ze ziek?' Maikel had besloten ook binnen te gaan zitten en keek Eva verbaast aan. 'Ze zei tegen mij dat de leraren studie dag hadden..?' Eva schudde haar hoofd.
'Ze wil niet meer naar school.. Dus is ze zogenaamd ziek..' zei ze terwijl ze naar haar dochter keek. Ze was nu blij en gelukkig, totaal het tegenovergestelde dan die ochtend. 'Ik kan er niet altijd tegen op..'
'Waarom wil ze niet naar school toe dan?'
'Als ze me dat nou eens zou vertellen..' zuchtte Eva. 'Amy!' ze zag hoe de kleuter een gevaarlijke stunt uithaalde en gelijk stond ze stil.
'Sorry Eva!' het meisje zette haar grootste ogen op. Eva knikte dat het goed was en vrolijk sprong ze weer verder. Maikel lachte.
'Die kinderen van jullie..' schudde hij zijn hoofd.
'Wat is daar mee?' lachte Eva.
'Gevaarlijk zijn ze.' Ze knikte. 'Rare stunts altijd van ze.'
'Ik weet het Maik.. Nergens bang voor. Waar is Lilly eigenlijk?' Eva had verwacht dat haar oudste dochter ook hier zou zijn.
'Géén idee. Ze neemt haar telefoon niet op en.. Geen idee.' Schudde Maikel zijn hoofd. 'Ik zie d'r wel weer verschijnen.' Haalde hij zijn schouders op.
'Gelijk heb je.' Knikte Eva waarna ze gelijk op sprong. 'Het is klaar nu. Kom er maar af Amy.' Zei ze streng.
'Maar dat deed ik niet extra!'
'Expres.' Verbeterde Eva haar. 'En dat deed je wel, want dat zag ik toch? Kom.' Eva stak ahar hand uit en wachtte net zo lang totdat Amy van de trampoline af kwam.
'Ik wilde alleen kijken of ik dat kon.'
'Je moet niet zo gevaarlijk doen.' Eva nam de kleuter mee naar binnen. Met hangende schouders zat ze in haar stoel aan tafel en beteuterd keek ze naar Youna, die in haar eentje verder sprong. 'Wil je ook thee Eem?'
'Nee.' Reageerde de kleuter chagrijnig.
'Iets anders drinken?'
'Nee.' Kreeg ze het zelfde antwoord. Eva schonk toch een bekertje limonade in en zette het samen met een bakje fruit voor de kleuter op tafel.
'Alsjeblieft.' Ze drukte een kus op het boze voorhoofd en gelijk duwde Amy het bekertje en het bakje bij haar vandaan.
'Ik hoef niet zei ik toch.' Strak keek ze Eva aan.
'Ga je boos doen? Want dat kan ik veel beter hoor.' zei Eva serieus. Amy keek al weg en dacht even na.
'Mag ik spelen met het huis?' vroeg ze zacht en Eva schoof haar stoel naar achteren.
'Tuurlijk. Kom je wat drinken en eten als je trek hebt?' ze aaide over haar hoofd en Amy knikte. Daarna liep ze de trap op naar boven, naar haar poppenhuis.