Rue
Die nachtmerrie van vannacht spookt nog altijd door mijn hoofd als ik rond een uur of elf samen met Newt aan een ontbijtje zit. Hij ziet dat ik er met mijn hoofd niet helemaal bij ben maar voor hij wat kan zeggen of vragen wordt er op de deur van ons appartement geklopt.
'Goedemorgen wij zouden graag even met Rue praten,' medewerkers van het Paradijs komen binnen gelopen zodra Newt de deur heeft geopend.
'Rue we zouden het erg fijn vinden als je ons de eer zou verlenen jou wat vragen zouden mogen stellen,' zegt een andere vrouw die ook bij het Paradijs werkt.
'En wat als ik jullie deze eer niet verleen?' vraag ik hun schattend.
'Dan schakelen we je uit en voeren we je mee om dan de vragen te stellen,' antwoordt ze de vraag gevoelloos en kijkt me met koude lege ogen aan. 'Dus wat zal het worden?'
'Ik ga mee maar alleen als Newt mee mag,' hij slaat zijn arm om me heen. Hij trekt me dicht tegen zich aan terwijl de rest bedenkelijk kijkt. 'En als jullie me vertellen wat er met Vanessa gebeurd is na haar Maze en Scorch proef.'
'Esmee zal ook bij het gesprek zijn. Volg ons maar,' zegt één van de medewerkers bedachtzaam en loopt samen met de andere medewerkers voor Newt en mij uit.
'Denk je dat ik me zorgen om je moet maken?' fluistert Newt zachtjes in mijn oor als we achter hun aan lopen. Ik schud mijn hoofd maar zekerweten doe ik het niet. Het zou goed kunnen dat wat er gaat komen niet al te goed uit gaat pakken voor niemand niet. Ergens jaagt het me angst aan dat ik niet weet wat er gaat gebeuren. Vanessa heeft mij jaren als zus gezien terwijl ik dat niet ben en om nu weer naar haar toe te gaan terwijl ze me niet herkent doet me pijn. Vooral omdat ik haar weer of nog wel herken. Een deur wordt voor ons open gehouden en het eerste wat ik zie is een lange brunette die met de rug naar ons toe staat. Vanessa.
'Esmee kan je ook even komen zitten?' ze draait zich om en ik herken gelijk die blik in haar ogen. Ze zijn nog feller en ik kan haar emoties zien in haar ogen.
'Pas als je me vertelt waarom ik hier in vredesnaam ben en wie hun zijn,' haar stem is veel hoger dan ik me herinner en ik hoor haar emoties gewoon door klinken in haar stem.
'Dat zijn Rue en Newt. Rus is je oudere zus en we hebben verschillende vragen voor jullie beide. Newt is hier alleen omdat we anders Rue niet hier heen kregen. Ze is slim voor een vijfentwintig jarige met een kind van zes,' Vanessa kijkt van mij naar Newt naar de medewerker. Maar ze gaat niet zitten in plaats daarvan loopt ze dichter naar me toe en voor ik het weet slaat het twintig a eenentwintig jarige meisje haar armen rond mijn nek.
'Ik wist dat ik je ergens van herkende. Ik ben onze deal nooit vergeten en jij volgens mij ook niet,' ik sla mijn armen rond haar middel en trek het meisje dat net iets kleiner dan mij is dicht tegen me aan. 'Maar een kind van zes? Wie is de vader?'
'Dat spreken jullie later maar uit als jullie daar de tijd voor hebben. Rue hoe kan het dat jij in je eentje terwijl je zwanger was de Scorch over kon steken?' ik laat Vanessa los die vervolgens in de stoel naast me gaat zitten en een staarwedstrijd aan gaat met Newt.
'Ik heb al gezegd dat ik het niet weet. Mijn voet raakte het zand aan en ik ging knock-out en werd hier pas weer wakker hoe vaak moet ik dat nog gaan zeggen?'
'Jij ook?' ik draai me om naar Vanessa en ik knik waardoor er een blik van verbazing in haar ogen groeit. 'Hoe kan dat? Oké je bent mijn zus maar we waren beide alleen hoe kan het dan in vredesnaam dat we hier zijn aangekomen als we beide knock-out gingen?'
'Daar gaan we nog wel achter komen. Jullie gaan namelijk beide terug de Scorch in,' Newt grijpt mijn hand vast en Vanessa doet precies hetzelfde met mijn andere hand terwijl een geschrokken blik op alle drie onze gezichten staat. 'Pak je spullen jullie krijgen een uur om jullie klaar te maken. Daarna brengen we jullie terug naar het begin van de Scorch.'
'Het is maar goed dat we elkaar daarvoor weer terug hebben gevonden denk ik,' is het eerste wat Newt uit zijn mond krijgt als we de kamer hebben verlaten.
'Oh ja hij is trouwens de vader,' beantwoord ik de vraag die Vanessa al eerder had gesteld als we naar Newt en mijn' appartement lopen. 'Anita is bij Thomas. Hoe gaan we het haar in vredesnaam vertellen als we niet eens weten waar ze zijn?'
'Minho, Gally en Frypan weten vast wel waar die twee uithangen,' stelt Newt me gerust en draait de deur open en laat Vanessa en mij voor gaan naar binnen.
'je weet wel dat ik hem nu door de keuring ga brengen hé,' ik lach om Vanessa's woorden terwijl ik de deur van onze slaapkamer open. Ik open de kast deur en pak een setje luchtige kleren er uit. 'We moeten er echt door hé?' Meer dan een knik geef ik niet als antwoord.
'Meiden? Ik haal Anita en de andere jongens even,' deelt Newt mede waarna ik hem een glimlach schenk en Vanessa de kleren in haar handen duwt.
'Ik droeg e toen ik negentien was en door de Scorch moest en omdat jij ongeveer even groot bent als mij denk ik dat je het wel past. Trouwens moet ik je Vanessa naar je echte naam noemen of Esmee? Je Gladernaam?' ze kijkt me lichtelijk verward aan waardoor ik haar besluit nog wat meer uitleg te geven. 'Mijn Gladernaam was Tacita maar mijn echte naam is Rue. Dus sinds dat ik die weet noemt Newt me Rue de rest mag me van hem geen Rue noemen maar jij wel.' Zeg ik lachend en draai me weer om naar mijn kast.
'Noem me dan maar Vanessa. Maar hoe gaan we in hemelsnaam de Scorch overleven? We zijn maar met zijn tweeën en echt niet opgewassen tegen duizenden Cranks,' zegt ze bezorgd.
'Van we redden het wel. Als we het beide alleen overleven moet dit ook lukken. Samen zijn we namelijk altijd al sterker geweest dan allen,' stel ik haar gerust en pak nog een setje luchtige kleren. Ik open voor Vanessa de deur van de badkamer en gebaar haar er in te gaan.
'Weet je zeker dat het ons gaat lukken, Rue?' vraagt ze me zachtjes en onzeker.
'Natuurlijk gaat het ons lukken, Van. We hebben al een keer overleeft, de tweede keer is toch altijd makkelijker dan de eerste keer?' ze knikt en loopt de badkamer binnen om vervolgens de deur achter zich te sluiten. De deur van het appartement gaat weer open en ik draai me om waardoor ik zie dat Newt met Anita op zijn arm binnen komt gelopen.
'Waar is je zusje?' vraagt hij en komt naar me toe gelopen om vervolgens een kus op mijn wang te drukken. Ik glimlach en wijs naar de badkamer. 'Niet te geloven dat je dadelijk gewoon weer weg bent. Dat ik je dan gewoon weer een lange tijd niet ga zien.'
'Het komt allemaal echt wel goed. Vanessa en ik zijn weer terug voordat je het weet,' probeer ik hem gerust te stellen en neem Anita van hem over. 'Komen de jongens ook zo?'
'Ja, ze komen er aan maar Thomas wilde zich nog even omkleden,' ik knik en loop met Anita in mijn armen naar de woonkamer. Newt volgt me en drukt een kusje precies onder mijn kaaklijn. Met mijn handen duw ik hem weg en steek mijn tong uit naar de jongen. 'Klein kind,' zegt hij lachend als ik de deur van de badkamer open hoor gaan en niet veel later Vanessa de woonkamer binnenkomt gelopen in de kleren die ik haar heb geven.
'Dit zit echt heel erg fijn. Al is het misschien een heel klein beetje te wijd voor mij. Maar dan is het tenminste wel lekker luchtig,' zegt ze lachend en komt bij ons zitten. 'Dus dit is het meisje waardoor ik tante ben geworden?' Vraagt ze lachend als Fry, Min, Gal en Tommy binnen komen gelopen. Ze begint te fluiten waardoor ik begin te lachen.
'Dus Newt zei dat jullie ons iets wilde vertellen,' zegt Minho die Vanessa en knipoog schenkt. Ik weet dat Skyler de Scorch niet heft overleefd. En dat hij nu opzoek is. En dat terwijl Gally en Frypan al een vriendin hebben. En ergens zou ik het wel leuk vinden als hij met mijn zusje krijgt. Ik bedoel Minho is toch als een soort broertje voor me.
'Vanessa en ik worden terug gezet in de Scorch,' hun monden vallen open van schrik, 'en ik wil dus dat jullie Newt helpen met Anita. Vooral jij Minnie.' Ik zie een zuur gezicht bij hem verschijnen terwijl Anita vrolijk over Vanessa's schoot naar die van hem klimt.
'MINNIE mama mag niet weg,' brengt Anita in maar laat ik nou net weten dat wat ze ook zegt of doet ik moet de Scorch weer in. Voor een tweede keer in mijn leven.
'Ik ga je echt niet allen de Scorch in laten gaan. Nee ik ga met je mee of je het nou leuk vind of niet,' probeert Newt er tegen in te brengen waardoor ik zucht en naar de jongen kijk.
'Anita verdient minstens één ouder die voor haar zorgt. Ik was het de afgelopen zes en een half jaar nou is het jou buurt, Newt. Wees de vader die iedere dochter zich zou wensen. Geloof me je kunt het. En Van we moeten gaan. Het uur is voorbij over twee minuten staan die Slintheads hier weer dus we kunnen beter zorgen dat we klaar staan,' ze kinkt en staat op van de bank gevolgd door mij terwijl Anita in de aanval schiet en op mijn rug sprint.
'Je mag niet weg,' zegt ze en verstevigd haar grip om mijn schouders. Minnie staat lachend op en haalt haar voorzichtig van mijn schouders af. 'NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!'
'Ze heeft nu al jou koppigheid,' ik duw Vanessa lachend de woonkamer uit en gebaar haar haar schoenen aan te trekken als er op de deur wordt geklopt....
Hey Gladers,
Dus... laatste stukje (van dit boek dan) voor ik op vakantie ga. In totaal heb ik 5 mensen nu voor "Who is that girl? Ft. The Maze Runner" dus ik heb besloten om de andere twee zelf maar te verzinnen. Van dat boek komt trouwens overmorgen (zaterdag) de proloog online en dat zal het eerste en laatste stukje zijn voor ik lekker ongeveer drie weken weg ga op vakantie naar een camping zonder internet. Dus ja geen uploads in die periode van geen enkel boek. Ik vraag me af voor wie het harder word, voor mij of voor jullie. Jullie zonder hoofdstukjes om te lezen en ik zonder fantastische reacties om te lezen. Nou ja ik hoop dat jullie genoten hebben en tot over drie weken (bij dit verhaal dan)
x
AnoukThatsMe
