Minho P.O.V.:
Ita loopt voor me en weet klaarblijkelijk echt waar ze heen gaat. Ik volg haar terwijl ik weer gevolgd word door de rest. Ik wel achterom kijken, maar als ik dat doe, ben ik bang dat ik Ita niet meer terug ga vinden in dit doolhof.
'Rue! Alsjeblieft ga iets langzamer,' het is Newt die van achteraan de rij zijn meisje probeert te bereiken. Ze kijkt op en stopt met lopen, maar zo plotseling dat ik tegen haar aan knal.
'Verdomme, je had iets mogen zeggen!' fluister ik in haar oor terwijl ik het meisje overeind probeer te houden.
'We kunnen weer! Sorry mijn veter zat los!' ik kijk om naar Annika, maar kan niet veel zien door de minimaal brede gangen en de vele mensen. Hier zo je pas echt een leven in de schaduwen hebben. Ita begint weer te lopen en snel vol ik haar voordat ik haar kwijt raak. Links, rechts, rechtdoor, links, rechtdoor, rechts en dan gelijk weer naar links. De gangen beginnen ondertussen op me af te komen terwijl Ita juist steeds verder weg lijkt te zijn.
'Kom op, Minho! We zijn er bijna,' Ita staat met haar gezicht naar me toe, hoe ze zich heeft omgedraaid in deze ruimte? Geen idee. Een vriendelijke glimlach ligt op haar lippen als ze mij haar hand aanbiedt. Een geduldige, zachte en moederlijke hand. Een hand die wilt verzorgen. Niet vernietigen. 'Kom op! In dit tempo zijn we pas in drie dagen bij Luca.'
'Rue, wie is Luca?'
'Luca... Is nou ja, Luca. Ze heeft veel voor me gedaan.'
'We zouden toch naar een vruchtbare plek gaan?'
'Tuurlijk, maar ik moet Luca toch ooit op een keer terug betalen?'
'En waar is die Luca dan?'
'Ze is op onze route richting een vruchtbare plek, ik beloof het.'
'Waar wachten we dan nog op? Laten we gaan dan!' Ita begint weer te lopen en binnen twee minuten staan we allemaal in de controle kamer waar Ita het over had. Ik kijk rond, maar nergens kan ik een nooduitgang vinden. Nooit gedacht dat ik van de plek weg zou vluchten die als veilig zou zijn bestempeld.
'Ita? Waar zat die nooduitgang waar je het over had?'
'Daar!' ze wijst naar iets, maar ik zie niet waar het is. Ze zucht als ze ieders verslagen blik zit en loopt naar de muur toe om er vervolgens een duw tegen aan te geven. Hij geeft mee en niet veel later zie ik de horror die achter de muur schuil gaat. 'Snel nu! Voordat iemand het doorkrijgt.' Newt is de eerste die naar Rue toe durft te lopen.
'Waar wachten jullie jou op?' vraagt Newt ons ongeduldig als Laila samen met Anita langs ons rent het nachtleven in. Laten we hopen dat wie die Luca dan ook is, ze nog leeft.
'Ita, nog 1 laatste vraag?'
'Ja, Minho?'
'Wat als Luca is gestorven?'
'Luca overleeft een mes door haar ribben nog, en ik kan dat weten.'
'Ita? Hoe weet je dat?'
'Omdat ik het was die een mes tussen haar ribben stak.'
