14.Bölüm

2.2K 187 69
                                    


Merhabaaaa

Nasılsınızz?

Bu sefer geç attım ama affedin 🎀

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

...

"Altay amca mı dedi o ?" Diye sordu Batu. Altay amca dedemizdi galiba.

Ben bir taksi mi çeksem ya

"Öyle dedi valla." Dedi Mete. Biz buna nasıl bineceğiz lan. Benim boyum kadar tekerleği vardı neredeyse.

Göktuğ önce kamyona dehşetle baktı. Sonra da bize dönüp "Ben buya biymem." Diyerek bize arkasını döndü.

"Ben de binmem. Boyum kadar tekerleği var bunun. Nasıl çıkayım ben arkasına." Dedim. Bunu demem ile Göktuğ heyecanla bana döndü.

"O zaman biz seyiyle taysiye binelim mi Aliscim?" Diyerek bana doğru koştu. Taysi taksi oluyordu galiba. Kendi boyumla onun boyunu eşitlemek için eğildim.

"Binelim Göktuğcum." Ellerini omzuma sararak "Hadi taysiye götür bizi Aliscim." Dedi. Canıma minnet valla. Hadi gidelim.

Göktuğ'u kucağıma alarak taksi durağı bulmak için ilerliyecektim ki ensemden yakalandım. Somurtarak kimin yakaladığına baktım. Aksel abiydi, bir eli cebinde bir eli de hâlâ ensemdeydi.

"Ne oldu abicim ?" Dedim gözlerimi kırpıştırarak. "Nereye abicim?" Diye sordu o da benim gibi gülümseyerek.

"Taysiye, ay yani taksiye." Göktuğ yüzünden benimde aklımda taysi olarak kalmıştı. Taysi de fena değilmiş aslında. En kısa zamanda Göktuğ'dan bu dili öğrenmem lazımdı.

"Geri dön abicim." Diyerek beni tekrar kamyonun önüne getirdi. Göktuğ kamyona bakarak "Bu taysi deyiy ki Aliscim." Dedi. Çok sağol Göktuğcum ben bilmiyordum.

"Taysiye binemeyeceğiz canım."

"Ee hadi ne bekliyorsunuz ?Binin artık." Dedi şoför koltuğundaki adam.
Önde bir koltuk daha boştu aslında ben oraya mı binsem.

Kucağımda Göktuğ ile annemle babamın yanına doğru ilerledim. Babam yanlarına geldiğimi far ederek bana döndü. "Şey.. acaba ben öndeki boş koltuğa oturabilir miyim?" Dedim utana sıkıla.

Miraç amca anında bize dönerek yanımıza doğru geldi ve Göktuğ'u kucağımdan aldı. "Üzgünüm yeğenim, ama ön koltuk bu bücür ile benim." Diyerek bizi arkada bırakarak ön koltuğa bindi.

Bu benim kaderim.

"Yapacak bir şey yok. Bu benim kaderim." Diyerek kamyonun arkasına doğru ilerledim. Ellerimi kamyonun arkasına bastırarak kendimi yukarı doğru çekmeye çalıştım.

Kendimi çekmem ile geriye doğru düşmem bir oldu. "Sabır." Diye söylenerek tekrar denedim. "Lan çıkıyorum galiba!"

Çıkamıyormuşum.

Ee ben böyle kaldım.

Ayaklarımı sallayarak kendimi kamyondan atmaya çalıştım. Valla kaldım böyle. "Birisi bana yardım edebilir mi acaba?" Diye seslendim.

"Ya beni kimse duymuyor mu?" Elimi kamyona vurarak "Allah'ın cezası kamyon!" Diye bağırdım. Biraz daha kısa olsan ne olacaktı.

Beni duymadıkları için çığlık atıcaktım ki belimden tutularak kamyondan indirildim.

Güneşten dolayı gözlerini kısmış bana bakan Urazla karşılaştım. Rezil oldum!

"Gel." Diyerek elini uzattı. "Ne?" Dedim aniden. Çok kibarımdır aslında da şimdi şokun etkisiyle öyle oldu.

YENİDEN & 𝕋𝕖𝕜𝕣𝕒𝕣 𝔼𝕥Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin