Episode 53

990 17 7
                                    

"I miss this." Riann suddenly muttered as they are walking to school.

"who didn't?" Xander agreed, smiling and giving Cassandra a look.

"Basta, wala nang aalis." Riann even continued and eyed her best friend who just rolled her eyeballs on them.

It took minutes for them to reach the campus. As they were about to enter, she finally speaks.

"I have to go somewhere first, mauna nalang ako." and they turned to her with a questioning look

"huh? Saan naman? kasasabi ko lang na wala nang aalis." pakunwaring tampo pang sabi ni Riann

"May aasikasuhin lang ako. It'll be quick."

"sure ka? You need to watch the game."

"I will. Promise." at nagiba na nga siya ng direksyon. Kailangan niya munang asikasuhin ang Internship niya besides, deep inside her isnt yet ready to see him. Hindi niya kasi alam kung paano magre-react kapag nagkita na ulit sila.

Habang naglalakad, nabaling ang mga mata niya sa papadaang kotse. Pamilyar ito sa kanya at ang taong posibleng nagmamaneho nito. Her heartbeat doubled in instant

'What if makita niya ako? Anong gagawin ko? Can I talk to him, after what happened?' she asked at the back of her mind. Sinundan niya ng tingin ang sasakyan hanggang sa dumaan na nga ito sa gilid niya at makumpirma ang taong nasa loob.

Diretso lang itong nakatingin sa daan at halatang nagmamadali.

Sseing him, makes a little part of her happy...'He's  still doesnt change. Gwapo pa rin.' She giggled inside. But the other part of her remembers the pain. Unti unting nawala ang ngiti sa mukha niya nang maalala ang mga pangyayari noong gabi na iyon.

"Cassandra?" sabi ng isang boses. Napatingin siya sa nagsalita na halata namang medyo nagulat pa ng makita siya.

"you're back." sabay yakap sa kanya. She was stunned at first as if wasn't expecting a hug from him but she still smiled.

"Kailan ka pa bumalik?" tanong ulit ni Stefen at nagsimula na silang maglakad.

"Kahapon lang."

"bakit hindi mo manlang sinabi. Eh di sana nasundo kita."

"biglaan kasi, and besides masyadong late na rin." napatango nalang ang kasama niya.

"kamusta ka naman?" muling tanong pa nito. Saglit siyang napatingin sa kausap bago sumagot.

"okay lang." He didn't respond so she titled her head looking at him.

"bakit?" she questioned

"wala. I'm glad that you're fine." he just answered, smiling at her. She hissed but never said a word.

"Saan ka pupunta? Hindi ka ba manonood nang Game?" he asked, anew, watching her.

"mamaya nalang siguro, kapag nakaabot pa ako."  and he just nodded in satisfaction with her answer.

"Ikaw? Saan ka pupunta?"

"Sasamahan ka."

"'Wag na. Kaya ko naman magisa."

"I insist, besides, I missed you," he said, seriously looking directly at her eyes. She suddenly felt uneasy but then immediately shove those feelings away. 

"at ililibre mo pa ako." pagpapatuloy pa nito.

"libre agad?"

"ang tagal mo kayang nawala. Wala tuloy akong kasabay kumain." he pouted. She hissed, smiling.

The Broken Hearted Girl ✔️Where stories live. Discover now