Yeni doğan bebek kardeşiyle bir başına kalan Yekta, kendini kardeşinin hayatına adar. Bir yandan kardeşine bakarken bir yandan ayakları üzerinde durmak zorunda kalmıştır.
En kötü zamanında karşısına çıkan bu dört adamın onun hayatı olacağından habe...
Kurgunun en uzun bölümü bu aşklarım tadını çıkartın 🩵🩵🩵
İyi okumalarr
∆~∆~∆~∆~∆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
∆
Suyu kapatıp, bornoza uzanmıştım, bornozu üstüme giyip, yanıma aldığım küçük havluyuda başıma bağlamıştım. Duşakabinden çıkıp aynanın karşısına geçmiştim. Yüzümü incelediğimde, biraz yorgunluk görünüyordu ama bundan bir hafta öncesine göre çok daha iyiydi. biraz yüzümü yıkasam sadece iyi gelebilirdi, yanımda getirdiğim yüz yıkama jeli ve kremleriyle iyice yüzümü adam edip çıkmıştım duştan, odama geldiğimde yine kutulara yönelmiştim. İçinden beyaz bir t-shirt bulup aldım hemen onun altına da mavi bir eşofman seçmiştim. İç çamaşır bile almışlardı. Hemen hızlıca üstümü giyinip, odadaki aynalı masaya doğru gittim. Orda gördüğüm saç kurutma makinesi ile saçımı kurutuştum. Hafif nemli bırakmıştım ve taramamayı tercih etmiştim. Saçımı dağınık daha çok seviyordum. Taradığımda inek yalamış gibi olduğu için çok nadir tarardım. Tarasam bile yine karıştırır, bozardım saçımı.
Aynanın karşısından kalkıp odanın kapısına doğru gittim, aşağıdan gelen seslerle oraya doğru gitmiştim. Merdivenlerden inerken Adaya şaklabanlık yaptıklarını seslerinden anlamıştım.
"Bak burda ne varmış! İstiyor musun? Al bakalım"
"Aşkım şunu da getir çok tatlı"
" Küçücük bakmaya kıyamıyorum"
"Sen gel bide bana sor"
Aşağıdan gelen sohbet sesleriyle gülümsemiştim. Ben bu hayatta annem dışında hiç kimseye güvenmemiştim. Benim güven sorunum babam yüzden başlamıştı ve bu hastalık seviyesine gelmişti. Biri yardım istese güvenip yardım edemezdim. Benim yardıma ihtiyacım olsa, güvenip kimseye söyleyemezdim. Bu güven sorunum ciddi boyuttayken bu adamlar resmen yavaş yavaş kırıyordu bu korkumu. Bu beni mutlu etmişti.
"Kutay... Sevgilim..."
"Efendim yavrum?"
"Baksana çok tatli değil mi?"
"Öyle güzelim"
"Sen hep bir bebek sahibi olmak isterdin. Hatırlıyor musun?"
Söylenen bu cümleyle yerimde durmuştum. Merdivenleri tamamlamadan kaşlarımı çatıp olacak olan konuşmayı dinlemeye başladım. Yanlış olduğunu biliyordum fakat merak etmiştim.
"Açma artık o konuları güzelim, geride kaldı işte"
"Onu demiyorum ben Kutay, senin çocuk sevgini hepmizi biliyoruz..."
Derin bir sessizliten sonra
" Evet güzelim, severim ama önceliğim sizsiniz. O konular cidden eskide kaldı benim düşüncelerimde sadece siz varsınız"
