Bye Holland, Hello America

Hoofdstuk 2.

Heyhey,

Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden. Helaas krijgt dit veel minder lezers dan de story's op mijn vorige account, maar dat komt nog wel.

Omdat dit verhaal nog niet zo goed loopt en ik niet voor niks wil schrijven ga ik pas door bij:

10 Vote's en 7 Comments (dubbel reageren telt niet)

Deel dit verhaal ook, zodat er snel een nieuw hoofdstuk komt!

Kusjes!
--------------------------------------------------------------------------------------------

-Charlotte

Mopperend sla ik de dekens van me af. Ik stap uit bed en loop richting de trap op weg naar beneden. Uit een kastje in de keuken pak ik een glas en vul hem met water.

06:00 lees ik op de keukenklok af.

'Verdomme.' Vloek ik hardop.

Ik heb ontzettend slecht geslapen, waarschijnlijk heeft dat met het tijdverschil te maken. Sam had dat gister ook al gezegd. Na een week zal ik er vast wel aan gewend zijn.

Ik loop met het glas in mijn hand weer naar mijn slaapkamer en haal mijn telefoon van de oplader.

Ik ontgrendel de iPhone en zie dat ik heel veel gemiste appjes heb. Ik klik meteen op het gesprek met Bart.

Bart💏: Babe
Bart💏: Kan je Skype?
Bart💏: Reageer eens

Ik zucht, snapt hij niet dat het hier negen uur vroeger is. Ik kijk naar de tijd dat hij dit heeft gestuurd. 03:15.

U: Sorry, maar het is hier 9uur vroeger he..
U: Kan je nu?

Het was net 06:00 dus dan is het in Nederland nu 15:00.

Bart💏: Nee sorry mop
Bart💏: Ben met vrienden chillen

Ik zucht. Vraag het dan ook niet. Ik leg mijn telefoon weg en loop naar de badkamer en ga douchen.

Na de douche pak ik iets uit mijn koffer, want ze zijn nog niet uitgepakt.

Ik ga voor een simpel spijkershortje en een grijze croptop waarin met witte letters "Love is the new hate" opstaat. Mijn moeder heeft altijd al iets tegen die tekst gehad. Maar aangezien ze hier niet is kan ik hem mooi dragen.

Ik loop weer naar beneden en zoek naar eten, het enige wat ik vind is een pak yoghurt. Beter dan niets.

Als ik gegeten heb loop ik weer naar mijn kamer. 07:15.

Ik besluit mijn koffers maar uit te pakken, ik begin met kleding. Ik pak steeds een paar dingen en breng ze naar mijn mega grote inloop kast, hier zou ik nog wel eens kunnen verdwalen.

Nadat ik alles heb uitgepakt gaat de bel. Dat zal Sam wel zijn. Ik loop snel naar beneden en doe de deur open. Er word een grote bos bloemen in mijn handen geduwd.

'Oh sorry, miss Smith.' Hoor ik een stem achter de enorme bos. 'You want to sign here?'

Boven de bos bloemen komt opeens een vel papier met een pen. Met één hand pak ik de pen en met de andere zorg ik dat de rozen niet vallen. Snel zet ik mijn handtekening en de persoon achter de rozen trekt het blaadje weet terug. Ik zet een paar passen naar achter en dan word de deur dicht getrokken.