ÜÇ KIZ KARDEŞ

KOŞU YARIŞIM

Saat gece yarısıne geliyordu ve ben eve doğru ilerledim.Yarın koşu yarışım vardı ve benim hiç gücüm kalmamışdı.Hala nasıl yapdı diye düşünüp kahraluyordum ama olan oldu Tyler yokdu artık...
Eve gittim ve yatağa uzandım bir türlü uyuyamıyordum yarın için hazırlanmam lazımdı .Kıyafetlerimi giyip dışarı çıkıp delice koşmaya başladım.Yarın koşuda dereceye girmen lazımdı. Hadi Armağan toparlan değmezmiş bile diye diye kendimi motive edip daha çok koşuyordum.
Güneş doğmaya başladı ve ben hala aralıksız koşuyordum
Eve gidip bir duş yapdıkdan sonra bir şeyler atıştırıp antremanlara katıldım.Hiç durmadan hırsla koşuyordum başarmam lazımdı.Tyler yokdu artık her şey bitti.Yarışa dakikalar kaldı ve tribünler doluydu.Bana bağıran birilerini gördüm kafamı çevirip baktığımda bizimkiler vardı babam bana asker selamı yapdı bende ona .Ailem yeterdi bana sanırım.
Yarış başladı ve ben Tylerı ve yaşadıklarımı düşünüp koşmaya başladım.Hırs gözümü kör etmişdi adeta.
Oleyyyy beee yarış bitti ve ben birinci olmuşdum .Kupamı kaldırıp hızla oradan ayrıldım.Bizimkilerle beraber yemeğe gittik Lydian da bizimleydi.Biriyle konuşmak belki bana iyi gelecekdi ve
Lydiana her şeye anlattım ve o üzülmemi söyledi.İçim hala acıyordu nasıl üzülmiyim.
-Armağan o seni kaybetti.Adi pislik düzenbaz dedi
-Neyse Lydian canım daha çok acıyor kapatalım artık diyip Lydiana sıkı sıkı sarıldım .
Eve gittiğimizde kendimi odaya kapatım yemek bile yemedim gücüm kalmamışdı çok yorgundum.
Biraz uyudukdan sonra Lydia beni arayıp;
-Hemen aşagıya in dedi ve bende üstümü giyip indim .
Ne olmuşdu acaba ?
Aşagıya indim .
Ablam Lydia bana bakıp;
- Hadi gidiyoruz dedi Ablamın neden gece eve gelmediğini simdi anlamışdım
-Nereye gidiyoruz bu saate yaa
-Kafa dağıtmaya
İyi bakalım bir kerecikden bir şey olmaz nasılsa diyip :
Önümüze çıkan ilk diskoya girdik deliler gibi eğlenip içtik gece yarısına doğru eve gittik ve babam
-Yazıklar olsun size bu haliniz ne
Biz afallamıştık Angel ablamla
Babam tam yanımıza gelirken kalbini tutup yere yığıldı hemen ambulansı aradık .
Ambulanscı bize bakarak;
-Malasef gec kaldık dedi.
-Geç kalmakda neydi?
-Babam yaşiyor
Baba uyan hadiii bunlar ne diyor babaaaa ...
Babama vuruyordum ama babam kıpırdamıyordu.Teni soguğumaya başlamışdı bile.
-Olamazzz babaaaa zamanı değilll
Angel ablam Maria ablamları aradı onlarda ilk uçakla gelip cenazeye katıldı.
Cenazeden döner dönmez;
-Hazırlanın akşam gidiyoruz dedi
-Nereye ?
-Bilmiyorum ama burdan uzağa o kesin.Ben sizle baş edemem .Babanızın her yerde anısı var olamaz.
Ben lafa girdim;
-Size söylemeyi unuttum zamanı değil ama koşuda birinci olanları Fransaya gönderiyorlar ben zaten bu akşam gidicektim.Hem geleceğim içim hemde acīlarımı unutmak için gitmem lazım anlayın beni.Ama sizde gelebilirsiniz.Fransa iyi bi şehir.
Annem;
-Tamam o zaman Fransa konu kapandı.Eşyalarınızı toparlayın.
Herkes bu ani karara şaşırmışdı ama tek çare gitmek gibi duruyordu.
-Ablam zamanı değil ama size bir haber vermem lazım dedi:
Ben hamileyim
Herkes yapmacīk bir ifade ile ablam ve enişteyi tebrik ettiler.Enişte Beyle aram düzelmişdi artık yiğenimin babası olacakdı
(Annem iç çekerek)
-Babanızda olsaydı keşke diyip ağlamaya başladı.
Bu mutlu habere bile sevinemiyorduk .Gülelim mi Ağlayalım mı? bilemedim.
Artık ne babam vardı ne de Tyler napıcam bilemiyorum.Kendimi hemen dışarı attım.